สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 641

หนานซ่งซักถามอย่างเย็นชา ทำให้เจี่ยงฟานตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

เขาเงยหน้าที่ฝังอยู่ในมือขึ้น ใบหน้าเปียกชื้น เขาอ่อนแอราวกับเด็กน้อย ดวงตาที่เปียกชื้นของเขาสบตาเย็นชาของหนานซ่ง หัวใจจมดิ่งลง

เธอมักจะฉลาดแบบนั้นเสมอ แค่แวบเดียวก็มองเขาออก

เขาเหมือนคนบาป ก้มหน้าต่ำ ปากแห้งแตกขยับขึ้น “ตอนนั้นอุบัติเหตุรถยนต์ของคุณอาหนานกับคุณอาสะใภ้ เป็นฝีมือของพ่อฉันเอง”

เจี่ยงฟานค่อย ๆ กลืนน้ำลาย จากนั้นก็พูดกะทันหัน “พ่อของฉันหักหลังพ่อแม่ของเธอ”

หนานซ่งหรี่ตา “นายรู้ได้ยังไง? ซ่งซีบอกนายเหรอ?”

ไม่ได้รับการตอบสนองที่คาดหวัง เจี่ยงฟานมองไปทางหนานซ่ง ดวงตาเบิกกว้าง “เธอ เธอรู้ตั้งนานแล้วเหรอ?”

หนานซ่งพยักหน้าช้า ๆ

หนานซ่งตกตะลึง อารมณ์ที่ซับซ้อนแวบเข้ามาในดวงตาของเขาในทันที

มีอยู่แวบหนึ่ง หนานซ่งรู้สึกเหมือนกับเขาจะทรุดลง เหมือนถูกแขวนอยู่ในอากาศ จะล้มมิล้มแหล่ หากไม่ระวังก็จะร่วงหล่นลงมา

“เจี่ยงฟาน!” หนานซ่งก้มตัวเล็กน้อย แล้วเรียกเขา

เจี่ยงฟานตัวสั่น ดวงตาสั่นคลอน เหมือนมีมือใหญ่ฉุดเขาขึ้นจากหน้าผา

เขาจ้องมองหนานซ่ง ค่อย ๆ ดึงสติกลับ จากนั้นก็เม้มปากกลืนน้ำลายแล้วพูดขึ้น “เธอ ในเมื่อรู้แล้ว ทำไมถึงยังมาช่วยฉัน”

“ฉันช่วยนาย เพราะนายคือเจี่ยงฟาน เรื่องที่พ่อแม่ของนายทำ ไม่ใช่เรื่องที่นายทำ”

หนานซ่งขมวดคิ้ว “ถ้านายรู้จักฉันดี ก็น่าจะรู้ว่าสำหรับฉันแล้ว ไม่มีความคิดที่ว่าหนี้ของพ่อลูกต้องเป็นคนชดใช้ ถ้าหากมีอย่าว่าแต่นาย แม้แต่ลูกชายของเฉียนเจิ่งเหวยกับเมียวเจียงฉันก็ไม่เว้น แต่มันจะมีความหมายอะไร ใครเป็นคนทำคนนั้นก็รับผิดชอบ ไม่จำเป็นต้องเชื่อมโยงกับผู้บริสุทธิ์”

เจี่ยงฟานได้ฟัง ก็ยิ้มแหย “แต่ฉัน ในใจฉันมองข้ามมันไม่ได้...”

“ดังนั้นนายจึงติดกับของซ่งซี?”

สีหน้าและน้ำเสียงที่เย็นชาของหนานซ่ง แต่ละคำพูดแทงใจของเจี่ยงฟาน “ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะเอาชนะนายง่ายๆ ด้วยคำพูด ตกลงว่าเธอใช้วิธีอะไรกับนายกันแน่? ช่วงที่นายไม่สบาย ท่าทางไม่ใช่แสดงออกมา แต่เพราะไม่สบายจริง ๆ ตกลงว่าเพราะอะไรกันแน่?”

เธอแข็งแกร่งมาก และเจี่ยงฟานที่รู้จักกับหนานซ่งมาหลายปี รู้ว่าเวลาที่ใบหน้าของเธอยิ่งเรียบเฉยในใจยิ่งกลั้นความโมโหเอาไว้ อดใจสั่นไม่ได้

ภายใต้การบีบเคล้นของหนานซ่ง ในที่สุดเจี่ยงฟานทนไม่ไหว พูดออกมาอย่างหมดเปลือก

“ซ่งซี สะกดจิตฉัน”

“ผ่าง” เสียงดังเหมือนฟ้าผ่า หนานซ่งดวงตาเบิกกว้าง เสียงตบโต๊ะดังขึ้น “อะไรนะ?!”

ตำรวจในห้องเยี่ยมนึกว่าหนานซ่งลงไม้ลงมือ จึงพากันมองมา เตรียมลงมืออยู่ตลอด

ใบหน้าของหนานซ่งเต็มไปด้วยความโมโห “นายทำอะไรของนาย? เธอสะกดจิตนาย นายก็ให้เธอสะกด!”

เฉิงเซี่ยนที่นั่งอยู่ด้านหลังตลอด ลุกขึ้นจับหนานซ่ง แล้วพูดปลอบ: “มีอะไรคุยกันดี ๆ”

หนานซ่งสีหน้าเคร่งขรึม พูดอย่างโมโห “ก็เขาทำเรื่องโง่ถูกคนขายแล้วยังนับเงินแทนคนอื่น จะให้ฉันพูดกับเขาดี ๆ ได้ยังไง?”

เธอแทบอยากจะถลกแขนเสื้อ กระทืบเจี่ยงฟาน!

เจี่ยงฟานเห็นหนานซ่งโมโหก็รู้สึกกลัว “เสี่ยวซ่ง เธอ เธออย่าโมโห...”

หนานซ่งถลึงตาใส่เขา ท่าทางแทบจะขย้ำเขา

เธอยกมือชี้จมูกเขา “นายฟังฉันให้ดี ความอดทนฉันมีจำกัด ฉันถามอะไรนายก็ตอบมา ถ้ากล้าปิดบังฉันอีก ฉันจะให้นายตายโดยไม่มีแม้แต่หลุมศพ!”

เขารู้ว่าเธอพูดจริงทำจริง เจี่ยงฟานตัวสั่น แล้วหยักหน้าภายใต้สายตาขู่บังคับของหนานซ่ง

พวกตำรวจได้ฟังคำขู่นี้ แต่ละคนสีหน้าแปลกประหลาด พูดในใจว่าผู้หญิงคนนีแรงจริง ๆ

ไม่น่าแปลกใจที่เธอสามารถดูแลบริษัทตระกูลหนานขนาดใหญ่ได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ผู้หญิงไม่เหี้ยม ต่ำแหน่งก็ไม่มั่นคง

หนานซ่งนั่งลงอีกครั้ง เพียงแต่สีหน้ายังบึ้งตึง

เธอเริ่ม ‘สอบสวน’ “ตอนที่นายคบกับซ่งซี นายรู้สถานะที่แท้จริงของเธอไหม?”

เจี่ยงฟานไม่ใช่คนไร้ความปรานี แต่กลับกันเขากลับเป็นคนกตัญญู เพียงแค่นิสัยอ่อนโยน จิตใจไม่มั่นคง ถูกคนหลอกใช้ได้ง่าย

ซ่งซีจับจุดนี่ของเขาได้ ถึงได้ใช้เจี่ยงฟาน ช่วยให้เธอบรรลุเป้าหมาย

แต่เจี่ยงฟานมีอะไรที่ทำให้เธอ “สะกดจิต” ได้นะ?

พ่อเจี่ยงคือปีศาจในใจของเจี่ยงฟาน แต่พ่อเจี่ยงเสียชีวิตไปแล้ว คนที่เสียชีวิตไปแล้วไม่ได้มีพลังมากมายขนาดนั้น เขาก็ไม่ได้มีญาติคนอื่น...

เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ เส้นประสาทของหนานซ่งตึงขึ้น

แม่เจี่ยง!

ทำไม ไม่เคยมีใครเคยพูดถึงแม่ของเจี่ยงฟาน?

“แม่ของนาย แม่เจี่ยง ทำไมไม่เคยได้ยินนายพูดถึงมาก่อน?”

หนานซ่งถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน แต่กลับทำให้เจี่ยงฟานที่ก้มหน้าอยู่ ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาสั่นคลอน

เขาเม้มปากแน่น จู่ ๆ ก็อ้าปาก แต่กลับไม่มีเสียงใด ๆ ออกมาจากลำคอ

เจี่ยงฟานรู้ว่าเธอเข้าใจแล้ว

“เสี่ยวซ่ง...” เขาเรียกเสียงเบา น้ำตาคลอ จากนั้นก็ปิดตาลง “ฉันไม่มีทางเลือก”

“นายไม่มีทางเลือกจริง ๆ ระหว่างฉันกับแม่ของนาย นายเลือกแม่ ก็สมควรแล้ว”

ครั้งนี้หนานซ่งตอบสนองอย่างเรียบเฉย “เพียงแต่นายคิดว่า นายรับโทษแทนเธอ เธอจะปกป้องแม่ของนายได้รอบด้านเหรอ? ซ่งซีมีค่าพอจะเชื่อถือหรือไม่ นายน่าจะแยกออกได้ ตอนนี้มีสองทาง หนึ่งนายบอกความจริงอย่างชัดเจนให้กับตำรวจ ควรลงโทษยังไงก็ลงโทษแบบนั้น ส่วนแม่ของนายฉันจะช่วยอย่างเต็มที่ สองนายจะยืนหยัดทางเลือกของตัวเองต่อก็ได้ เดินทางมืดต่อไป วันนี้คือครั้งสุดท้ายที่พวกเราจะเจอหน้ากัน นายเลือกเอาเองเถอะ”

เธอให้เวลาเขาพิจารณา ยี่สิบสี่ชั่วโมงให้หลังค่อยให้คำตอบกับเธอ

พูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินออกไป

เจี่ยงฟานจ้องมองแผ่นหลังโดดเดียวของเธอที่เดินออกไป เขาโค้งตัว กุมหัว ส่งเสียงครวญครางที่ควบคุมไม่ได้ออกมาจากลำคอ