บรรยากาศในห้องผู้ป่วยนั้นช่างดูเย็นเยือก จนคนที่อยู่ข้างนอกสัมผัสถึงมันได้
ยวี่จิ้นเหวิน ดูการเคลื่อนไหวผ่านทางหน้าต่างโดยไม่สามารถช่วยฟู่ยวี่ที่มีเหงื่อเต็มหน้าได้ ส่วนด้านซูยินนั้นได้แต่นั่งเงียบๆ
เธอนั่งบนม้านั่งตรงโถงทางเดิน ใบหน้าของเธอดูอ่อนล้าเล็กน้อย เธอพูดกับยวี่จิ้นเหวินว่า “อาเขย มานั่งดีกว่า ให้เขาได้คุยกัน”
ยวี่จิ้นเหวินมองไปที่ซูยิน
ในช่วงเวลากว่าปีแล้วที่เขารู้สึกได้ถึงการเติบโตของซูยิน ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเห็นเธอในคฤหาสน์ยวี่ ความไร้เดียงสาและยังไม่บรรลุนิติภาวะของเธอในตอนนั้นและตอนนี้เธอที่ดูสงบและเป็นผู้ใหญ่ การเปลี่ยนแปลงช่างแตกต่างและรวดเร็วมาก เขามองเห็น ซูรุ่ย และ หนานซ่งในตัวเธอบ่อยครั้ง ท้ายที่สุด พวกเขาคือเด็กที่เขาเลี้ยงดูมา - สามารถจัดการกับสิ่งต่างๆได้อย่างสบาย
ยวี่จิ้นเหวิน นั่งลงบนม้านั่งถามเธออย่างเงียบ ๆ “ไม่กังวลเหรอ?”
“กังวลเรื่องอะไรคะ? คุณกังวลว่าพ่อของหนูจะทำให้ฟู่ยวี่ลำบากใจหรือกังวลว่าเขาจะไม่เห็นด้วยที่เราคบกัน”
ซูยินยิ้ม “พ่อของหนูไม่เคยเห็นด้วยเรื่องที่เราคบกัน เห็นด้วยก็บ้าแล้ว ถึงจะเป็นเรื่องยากก็เป็นเรื่องของเขา ผู้ชายถ้าเขาทนไม่ได้ถึงความลำบาก , หนูจะกล้าฝากชีวิตไว้ที่เขาได้อย่างไร หนูยังเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ยังต้องได้รับการดูแลจากครอบครัวอยู่”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ยวี่จิ้นเหวิน ก็อดไม่ได้ที่จะยกมุมริมฝีปากของเขาและพยักหน้า "ที่พูดมามันก็ถูก"
นั่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ซูยินถามยวี่จิ้นเหวินว่า “อาเขยค่ะ คุณกับฟู่ยวี่รู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว?”
ยวี่จิ้นเหวินตกใจ เอนหลังพิงเก้าอี้และครุ่นคิดครู่หนึ่ง “นานแค่ไหน...จำไม่ได้จริงๆ น่าจะสิบกว่าปีแล้ว ตอนที่เราพบกันในกองทัพ แน่นอนว่าเรายังเด็กกันทั้งสอง เราต่างมองหน้าหาเรื่องกัน ไม่ถูกใจกัน ตอนแรกก็มีเรื่องทะเลาะวิวาทกัน ต่อมาทะเลาะกันจนกลายเป็นพี่น้องกันแล้ว”
ซูยินค่อนข้างชอบฟังเรื่องที่เกี่ยวกับฟู่ยวี่ และถามต่อ "เขาเป็นอย่างไรบ้างในกองทัพ เขาชอบจีบสาวๆในกองทัพไหม"
“ไม่มีสาวๆในกองทัพมากนักที่เขาจีบได้”
ยวี่จิ้นเหวิน หัวเราะและส่ายหัว “มีแต่คน หยาบๆ ทั้งนั้น แต่เขาชอบไปหาเรื่องชายคนอื่นไปทั่ว และ ทำตัวเป็นพวกอันธพาล”
“หา?” ใบหน้าของซูยินย่น “เขาคงไม่ใช่ แบบนั้นใช่ไหม?”
"..."
ใบหน้าของ ยวี่จิ้นเหวินหยุดนิ่ง เขาไม่ได้คาดหวังว่านักเรียนปัจจุบันจะมีสมองที่ไปไกลเช่นนี้
ด้วยการไอเบา ๆ เขารีบพูดว่า "ไม่ใช่ เธอคิดมากไป"
การ "จีบสาว" แบบฟู่ยวี่เป็นแบบนั้นจริง ๆ มันเป็นการคุยกันระหว่างผู้ชายทุกคน แน่นอนว่าเรื่องพวกนี้เราไม่บอกให้ผู้หญิงรู้เรื่องอยู่แล้ว เขาแค่หยิบสิ่งที่ไม่เป็นอันตรายแล้วพูดออกมา
ซูยินฟังอย่างเงียบ ๆ และดูเหมือนว่าเธอจะสามารถจินตนาการถึงวัยที่ร่าเริงและหลงใหลในวัยเดียวกับเธอได้ของฟู่ยวี่ พี่โชคลาภของเธอก็เคยผ่านวัยนั้นมา แต่น่าเสียดายที่ตอนเธอรู้จักเขาเขาก็แก่แล้ว โอ้อนิจจา ... คุณเกลียดฉันที่เกิดช้า และฉันเกลียดคุณที่เกิดเร็ว
“อาเขยค่ะ จู่ๆ หนูก็นึกคำถามขึ้นมาได้คำถามหนึ่ง” เธอขมวดคิ้ว
ยวี่จิ้นเหวินหันศีรษะไปมอง “อะไร?”
ซูยินมองเขาอย่างจริงจัง “หนูยังไม่โตพอที่จะแต่งงานได้ในตอนนี้ แต่ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ถ้าเรายังอยู่ด้วยกันและมีลูกกับฟู่ยวี่เขาจะแก่เกินไปหรือเปล่า เขา แก่เกินไปจริงๆ!"
ยวี่จิ้นเหวิน: "..."
เขาอายุใกล้เคียงกับ ฟู่ยวี่ -_-||
ฟู่ยวี่: เอ่อ...
คุณหมอผู้ยิ่งใหญ่กล่าวตรงๆโดยไม่เกรงใจเช่นเคย
“ผมทั้งทุบตี และ ดุ ด่าว่ากล่าว ยังไม่สามารถโน้มน้าวใจเธอได้ ผมก็ไม่อยากที่จะสนใจอีกต่อไป”
เมื่อซูรุ่ยพูดเช่นนี้ ความโกรธแบบคนเป็นพ่อก็เผยออกมา “ครอบครัวของฟู่อยู่ในวิกฤตครั้งนี้ มันเป็นชะตากรรมที่ดีแค่ไหนแล้วที่คุณรอดมาได้ ส่วนอาการบาดเจ็บของคุณ ผมได้ยินมาว่ามันคือการช่วยเหลือจากยินยิน แม้ว่าเด็กคนนี้จะเอาแต่ใจ เขาเป็นคนที่เฉียบขาด เธอเข้าใจดีว่าต้องอยู่ดูแลคุณ แต่ถ้าคุณปล่อยให้เธอเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้ในตระกูลฟู่ มันเป็นความผิดของคุณ! มันเกือบจะทำร้ายเธอ นี่มันผิดคุณยอมรับไหม"
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของซูรุ่ย ฟู่ยวี่ก็ทำหน้าจริงจังและพูดอย่างเคร่งขรึม “ผมยอมรับ มันเป็นความผิดของผมเองที่ผมไม่ได้จัดการกับมันอย่างเหมาะสม”
"คุณยอมรับก็ดี"
ซูรุ่ยกล่าวต่อ: “ผมถามคุณอีกครั้ง ถ้าคุณคิดจะคบกับเธอ คุณช่วยเปลี่ยนความเจ้าชู้ของคุณได้ไหม?”
ฟู่ยวี่ตกตะลึง ทันใดนั้นก็ยกดวงตาดอกพีชคู่นั้นขึ้น และมองที่ซูรุ่ย "คุณหมายความว่า..."
“ผมถามคุณ” ซูรุ่ยควบคุมบรรยากาศอย่างแน่นหนา
หัวใจของฟู่ยวี่เริ่มเต้นแรง ดวงตาเปล่งประกายเจิดจ้า พยักหน้าอย่างหนัก “ได้ครับ! ผมสามารถเปลี่ยนมันได้! ผม...ผมเต็มใจที่จะเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง!”
"ฮึ."
ซูรุ่ยเค้นเสียงอย่างหนัก และใบหน้าของเขาอ่อนลง “จำสิ่งที่คุณพูดไว้ ผมเกลียดผู้ชายที่พูดแล้วไม่รับผิดชอบในคำพูด คุณและเธอต้องการคบกัน เวลานี้เธอต้องการอยู่กับคุณ ความสัมพันธ์อาจจะไม่นาน ผมไม่สนหรอกว่าเธอสองคนเลิกกันอย่างไร คุณจำไว้สองสิ่งสำหรับผม อย่างแรก เธอไม่ได้รับอนุญาตให้มีความสัมพันธ์ก่อนแต่งงาน อย่างที่สอง ถ้าคุณนอกใจเธอ ผมจะหักขาคุณ ผมพูดจริงทำจริง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ต่อๆค่ะรอนานแล้ว...
อยากอ่านเร็วๆทำไงดี...
มีถึงตอนจบมั๊ยค่ะ อ่านสนุกมากเลย อ่านจบตอนทีลง 940 แล้วค่ะมีต่ออีกม่ะค่ะ รอๆอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...