สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 758

ยวี่จิ้นเหวินรีบจัดการเรื่องความยุ่งเหยิงให้ครอบครัวฟู่ยวี่ แต่ใจกลับคิดถึงเรื่องหนานซ่งเลยรีบบินกลับไปที่ซีอานทันที

ทันทีที่ลงจากเครื่อง เขาไม่สามารถเข้าไปหาหนานซ่งได้ จึงโทรหาหลัวกัง

เป็นผลให้เขารู้ว่าหนานซ่งอยู่ในโรงพยาบาลตอนนี้การแสดงออกเขาเปลี่ยนไปด้วยความตกใจและเขาก็หยุดรถทันทีตรงไปที่โรงพยาบาล

กระเป๋าเดินทางเกือบหายในแท็กซี่

หนานซ่งนั่งอยู่บนม้านั่งนอกห้องผู้ป่วยในความงุนงง ล้อมรอบด้วยผู้คนมากมาย รวมทั้งหลินเจวี๋ย

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ ทุกคนก็มองไปรอบๆ และเห็นยวี่จิ้นเหวินวิ่งไปมาราวกับสายลม

ยวี่จิ้นเหวินเหงื่อออกไม่สนใจแม้แต่จะเช็ดเหงี่อทิ้ง วิ่งไปที่ด้านข้างหนานซ่งสัมผัสใบหน้าเธออย่างประหม่าด้วยความกังวลและสัมผัสร่างกายเธอ "มันเจ็บตรงไหน หน้าคุณเป็นอะไรไหม? ร่างกายคุณเป็นอะไรหรือเปล่า มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า...”

“ฉันไม่เป็นไร” ใบหน้าหนานซ่งซีด จับมือยวี่จิ้นเหวินมองดูท่าทางกังวลใจของเขา ฝืนยิ้ม “ฉันไม่เจ็บ”

ซ่งอี้เป็นคนที่ช่วยเธอไว้โดนหนักที่สุด

มิฉะนั้น ตอนนี้ คนที่นอนอยู่ในห้องผู้ป่วยอาจคือเธอ

หลังจากที่ ยวี่จิ้นเหวินดูแน่ใจแล้วว่า หนานซ่งไม่ได้รับบาดเจ็บ หัวใจที่ตึงเครียดเขาก็คลายลงเล็กน้อย เขากอดเธอทันที และจูบเธอสองครั้งราวกับว่าเขาอยู่คนเดียว

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร… คุณทำให้ผมตกใจแทบตาย!”

หลัวกัง ไม่ได้คุยโทรศัพท์ให้ชัดเจน เขาแค่บอกว่ากล้องตกลงมาชนกับ หนานซ่งเมื่อได้ยินประโยคนี้ ยวี่จิ้นเหวินก็พยักหน้าหงึกหงัก หลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินอะไรอีกเลย เพิ่งนึกได้ตอนหลังว่ามีดาราช่วยหนานซ่งไว้

“ซ่งอี้เหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินจำได้เลือนรางว่า หลัวกังกล่าวถึงชื่อนี้ และยังจำได้เลือนรางว่ามีนักแสดงหญิงคนหนึ่งชื่อชื่อนี้ในกอง "เธอเป็นอย่างไรบ้าง"

ใบหน้าหนานซ่งดูไม่ค่อยดีนัก เขาจึงหลับตาลง “เครื่องโดนที่หลัง กระดูกสันหลังเธอหัก เนื้อเยื่อใต้ผิวหนังบวม และเสียเลือดไปจำนวนมาก เธอเกือบได้รับบาดเจ็บที่อวัยวะ การผ่าตัดเสร็จสิ้น และเธอยังอยู่ในขั้นตอนการสังเกตยังไม่ตื่น"

การแสดงออก ยวี่จิ้นเหวินหนัก แต่หัวใจเขาเย็นชา

เขารู้ว่าถ้าซ่งอี้ไม่ได้ช่วยหนานซ่งไว้ ก็คงเป็นเธอที่ได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ มีแนวโน้มจะร้ายแรงกว่านี้!

เขาเกลียดตัวเองอีกแล้ว ทำไมเขาไม่กลับมาเร็วกว่านี้ ทำไมเขาถึงไม่มาอยู่เคียงข้างเธอในยามที่เธอตกอยู่ในอันตราย!

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเสี่ยวซ่ง อย่าว่าแต่พ่อตาและแม่ผัวเขาจะไม่ปล่อยเขาไป แม้แต่เขาก็ยังไม่อภัยให้ตัวเอง!

“โทษผม มันเป็นความผิดผมเอง…” ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกผิดมากจนโกรธจนอยากตบตัวเองสองครั้ง

หนานซ่งมองไปที่ดวงตาที่แดงของเขา โดยรู้ว่าเขากลัว เขารู้สึกเสียใจกับตัวเอง และจับมือเขาไว้

“เกี่ยวอะไรกับคุณ เป็นเพราะฉันเอง”

ยวี่จิ้นเหวิน, หลินเจวี๋ย และคนอื่นๆ รอเธออยู่ข้างนอก

ทีมงานทำไม่ได้หากไม่มีผู้กำกับ และหูจิงเฉินจำต้องจัดการให้เสร็จ ทันทีที่การถ่ายทำจบลง เขาก็รีบวิ่งเข้ามา "อาจารย์..."

หลินเจวี๋ยสนับสนุนเขาและพูดว่า "ไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่ต้องกังวล หายใจก่อน"

หนานซ่งนั่งข้างเตียงและมองซ่งอี้ด้วยความสำนึกในบุญคุณและรู้สึกผิดในดวงตาเขา "ขอบคุณนะซ่งอี้"

“ไม่ต้องขอบคุณ” ซ่งอี้ชงยิ้มอ่อน ๆ ให้เธอ น้ำเสียงเธอแหบและแห้ง “ตอนที่ฉันถูกเฮ่อซินรังแก คุณคือคนที่ช่วยชีวิตฉันไว้ ตอนนั้นฉันคิดว่าคุณช่างสง่างามจริงๆ โลกทั้งใบจะมีผู้หญิงที่สวยและใจดีแบบนั้นได้อย่างไร ใช่แล้วเขาคนนั้นคือคุณหนานที่คาดหวังไว้”

ขณะที่เธอพูด เธอไอไม่หยุดสองครั้ง และหนานซ่งรีบบอกให้เธอสงบลง “อย่าพูดเลย ถ้าคุณรู้สึกไม่สบาย”

"ไม่เป็นไร" ซ่งอี้ยิ้มพูดอย่างจริงใจ "ฉันรู้ว่าฉันได้พบกับบริษัทที่ดีและเจ้านายที่ดี บริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์อื่น ๆ ต้องออกไปกับนักแสดงทั้งรายใหญ่และรายเล็ก แต่เราไม่เคยถูกบังคับ ที่จะดื่ม , ผู้อำนวยการมักจะบอกเราว่าคุณเป็นคนดี ให้ฉันอยู่ใน บริษัททำตัวติดดินเข้าไว้และทำหน้าที่ให้ดี... บอกว่าฉันยกยอคุณ แต่จริงๆ แล้วฉันอยากจะหาโอกาสที่จะตอบแทนคุณ แต่... ...นักแสดงตัวน้อยอย่างฉัน จะมีโอกาสนั้นได้อย่างไร ไม่คิดว่าจะได้โอกาสในวันนี้... แต่ประธานหนาน อย่าคิดมากเกินไป ฉันทำตามปฏิกิริยาจิตใต้สำนึก ถ้าเป็นคนอื่น ฉันก็ช่วยเหมือนกัน นั่นคือธรรมชาติมนุษย์ มันเป็นแบบนี้สำหรับทุกคน”

หนานซ่งส่ายหัว นั่งข้างเตียง มองเธอแล้วพูดว่า “คุณประเมินธรรมชาติมนุษย์สูงเกินไป ฉันเชื่อว่าคุณช่วยฉันให้พ้นตามปฏิกิริยาจิตใต้สำนึก นั่นก็เพราะคุณมีจิตใจที่ดีโดยธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม มันคือหน้าที่และเป็นความรักที่จะช่วย”

เธอพูดกับซ่งอี้ว่า “ฉันควรปกป้องคุณเพราะฉันเป็นเจ้านายคุณ แต่คุณช่วยชีวิตฉันและนี่คือสิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันจะดูแลอาการบาดเจ็บของคุณอย่างดี รักษาให้หายโดยเร็วที่สุด แล้วกลับมา ว่ากันว่าชีวิตเธอต้องการสนับสนุน ฉันรับรองไม่ได้ว่าคุณจะโด่งดัง แต่เรื่องอาหารและเสื้อผ้าไม่มีปัญหา ซ่งอี้ ชีวิตที่ดีกำลังรอคุณอยู่ "

ซ่งอี้ผล็อยหลับไป หนานซ่งออกมาจากห้องผู้ป่วย และเห็นคนอีกสองคนนอกห้องผู้ป่วย นั่นคือพ่อแม่เธอ และไป๋ลู่ยวี๋

หนานซ่งเบิกตากว้าง “พ่อ แม่ พี่ มาได้อย่างไร”