สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 757

เมื่อได้ยินว่าซ่งซีกลับมาที่เมืองตงเจิ้น การแสดงออกยวี่จิ้นเหวินก็เย็นลงทันที

ในที่สุดก็ได้ข่าวเธอ

เธอกลับมาที่เมืองตงเจิ้นโดยไม่คาดคิดไม่รู้ตัว ดูเหมือนมีคนจำนวนมากค่อยช่วยเหลือเธออยู่

หลังจากวางสายโทรศัพท์ลุงใหญ่ ดวงตยวี่จิ้นเหวินสงบลง เขาต้องการโทรหา หนานซ่งและบอกเรื่องนี้กับเธอ

ฟู่ยวี่มองเขาด้วยท่าทางที่ผิดปกติและถามว่า "เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น?"

ยวี่จิ้นเหวินกล่าวอย่างเคร่งขรึม "มีข่าวจาก ซ่งซี"

ฟู่ยวี่เลิกคิ้วทันทีที่ได้ยิน "ผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวขึ้น?"

ซ่งซีทิ้งรอยแผลไว้มากมายให้คนเหล่านี้ มีคนจำนวนมากที่ต้องเสียชีวิตในมือเธอ แม้แต่เจี่ยงฟานและมู่โจวก็ไม่พ้นมือที่เป็นพิษของเธอ ฟู่ยวี่ไม่เคยเห็นผู้หญิงที่โหดร้ายเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเข้าใจอะไรนัก ความคับข้องใจที่ซ่งซีมีต่อหน่านซ่ง หนานซ่งเป็นเพื่อนกับเขา และตอนนี้เขาต้องเรียกหนานซ่งว่า "อา" เพราะซูยิน และตอนนี้พวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว

แน่นอน เขาต้องเข้าร่วมตัวเพื่อปกป้องหนานซ่ง และเขาไม่สามารถปล่อยให้คนนอกทำร้ายครอบครัวของเขาได้

เพราะยินยินอาจเสียงใจได้

ยวี่จิ้นเหวินไม่สนใจที่จะคุยกับ ฟู่ยวี่ดังนั้นเขาจึงโทรหา หนานซ่งแต่ดูเหมือนติดสายอยู่

ที่ฝั่งหนานซ่งหลังจากโทรศัพท์กับ ซูยินเขาได้รับโทรศัพท์จากหวังผิง

เธอแปลกใจมากเมื่อเห็นหมายเลขผู้โทร ปฏิกิริยาแรกเธอคิดว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเสี่ยวเหวิน เธอจึงกดรับสาย

“คุณน้า เกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวเหวิน?”

หวางผิงส่งเสียงเรียบผ่านเครื่องรับ “เสี่ยวเหวินสบายดี เธออยู่ที่บ้าน แค่อยากบอกเธอว่าซ่งซีกลับมาที่เมืองตงเจิ้นแล้ว”

“อะไรนะ” หนานซ่งหน้าซีดเมื่อได้ยินชื่อซ่งซี “เธอกลับมาแล้วเหรอ?”

หวังผิงพูด "ใช่"

“เราได้ตั้งเครือดข่ายในโลกนี้ไว้ตลอดทาง แต่มีการเชื่อมต่อกันอย่างเบาบาง มีคนช่วยเหลือเธอมากเกินไป ดังนั้นเธอจึงสามารถหลบหนีได้”

ดวงตาหนานซ่งดูเย็นชา

ในช่วงเวลานี้ดูเหมือนว่าเธอจะลืม ซ่งซี ไปหมดแล้ว แต่เธอลืมมันไปได้อย่างไร ผู้คนต่างจ้องมองที่การเคลื่อนไหวของ ซ่งซี และถาม จ้าวซวี่ เป็นระยะ ๆ ว่าพวกเขารู้หรือไม่เกี่ยวกับซ่งซีแต่ไม่มีข่าวคราวเลย ไม่คิดว่าจะมีข่าวว่าเธอกลับมาที่เมืองตงเจิ้น

เหมือนปล่อยให้เสือกลับขึ้นดอย

วิธีการต่อต้านการสอบสวนของซ่งซีนี้มีประสิทธิภาพมากและไม่ควรมองข้าม

หวังผิงบอกหนานซ่งถึงสิ่งที่เขารู้ และบอกให้เธอระวัง แม้ว่าซ่งซีจะไม่ได้อยู่ในเมือง แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าพลังของเธอนั้นทะลุทะลวงไปไกลแค่ไหนและเธอจะบ้าแค่ไหน "ระวังให้ดี คนรอบข้างเธอ คนที่กองถ่ายปะปนกันมา มันยากที่จะรับประกันว่าเธอจะไม่จัดคนเข้าไป”

หนานซ่ง ตอบว่า “เข้าใจแล้ว ขอบคุณค่ะคุณน้า”

หลังจากวางสาย เธอก็อยู่ในอารมณ์ที่ไม่แน่นอน และสายของยวี่จิ้นเหวินก็มีการโทรเข้า

ทันทีที่มีการโทรติด หัวใจที่กระสับกระส่าย ยวี่จิ้นเหวินก็สงบลงหลังจากฟังเสียงหนานซ่งและกล่าวว่า "ลุงแจ้งผมว่า ... "

“ซ่งซีกลับมาที่เมืองตงเจิ้นแล้ว”

หนานซ่งพูดก่อนแล้วจึงพูดว่า "น้าหวังปิงก็โทรหาฉันด้วย"

ลุงน้าทั้งสองประสานเสียงกันและพูดแบบเดียวกันกับพวกเขา

เสียงยวี่จิ้นเหวินลึกซึ้งยิ่งขึ้น "ลุงกล่าวว่า ซ่งซีสนับสนุนให้เซียวเอินจับผู้ที่หนีออกจากเมืองตงเจิ้น และกลับนำกลับไปฆ่าเพื่อสังเวย"

“ไม่เพียงเท่านั้น พวกเขายังจะเลือกนักบุญคนใหม่ ทำศพมัมมี่ และประดิษฐานอยู่ในวัดศักดิ์สิทธิ์ในเมืองตงเจิ้น”

หนานซ่งเยาะเย้ย “มันเตรียมคิดจะกวาดเรียบพวกเราจนไม่เหลือเลยหรือ”

หลังจาก ไม่ผ่าน สองสามรอบติดต่อกัน หนานซ่งก็หมดความอดทนและพูดกับ ซ่งอี้ ว่า "มานี่และตบฉันหน่อย"

“อา?” ซ่งอี้ตัวสั่นไม่กล้ายกมือขึ้น “ฉันจะกล้ายังไง?”

เธอจะไปกล้าดียังไงมาตบหน้าบอสใหญ่ เธอยังไม่อยากตาย?

“แค่มือน้อยๆเธอมันไม่เจ็บหรอก” หนานซ่งปล่อยเธอให้สบายใจ “อีกอย่างฉันต้องตบเธอด้วย ถ้าตบฉัน ฉันจะตบกลับ ยุติธรรมไม่มีใครเสียเปรียม ไม่มีใครเป็นหนี้ใครเลยเ เราจะต้องทนอีกสองสามครั้งเพื่อการผัดวันประกันพรุ่งแบบนี้ ปล่อยครั้งเดียวจบด้วยการตบสองครั้งเลยดีกว่า”

หนานซ่งบอกตรงไปตรงมามาก และซ่งอี้ไม่ต้องการเป็นคนหน้าซื่อใจคด แต่มือที่เขายกขึ้นไม่สามารถตีเขาได้

“คุณคิดว่าฉันเป็นคนที่คุณเกลียดที่สุด ตอนที่เหอซินทุบตีคุณ คุณเกลียดไหม”

ซ่งอี้จำได้และพยักหน้า “เกลียด”

หนานซ่งกล่าวว่า “เอาตามแรงที่เกลียดนางออกมา”

ซ่งอี้คิดถึงใบหน้าเหอซิน ยกมือขึ้นแล้วตบมันอย่างแรง

หนานซ่งได้รับการตบหน้าและตบกลับมาซ่งอี้ พูดเป็นประโยค จากนั้นทั้งสองคนก็ฉีกการแสดงบนพื้นเป็นลูกบอล

หลังจากที่หูจิงเฉินพูดว่า "คัก" คนในกองก็ปรบมือและหัวเราะอีกครั้ง "มันวิเศษมาก"

หนานซ่งยื่นมือออกมาดึง ซ่งอี้ขึ้นจากพื้น เธอพูดไม่ออกและหัวเราะ เธอเห็นมัน ทุกคนชอบดูแผนการนองเลือดของคนฉลาดที่ดุด่าว่าถนนและฉีกมัน

ทีมอุปกรณ์ประกอบฉากส่งถุงน้ำแข็งให้ทั้งสองคนทาหน้าซ่งอี้อยากจะถาม หนานซ่งว่าโดนแรงไปหน่อยไหม พอดีกับตอนที่เขาเห็นกล้องล้มลงมากำลังจะกระแทกใส่ที่หัวของ หนานซ่ง

"ระวัง--!"

ตัวซ่งอี้หดลง เขาก้าวไปข้างหน้าและกอดศีรษะหนานซ่ง หลังของเขาถูกทุบอย่างแรง และเขาล้มลงกับพื้นพร้อมกับหนานซ่ง

คนในกองต่างอุทาน ซ่งอี้รู้สึกเค็มในปากเขา ดวงตาเขามืดลง และเป็นลมทันที