สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 772

หนานซ่งพูดประโยคหนึ่ง ฟู่ยวี่ดวงตาสั่นคลอน โทรศัพท์ก็สั่นไปด้วย

“ฉันอ้วนเหรอ?”

“ฉันอ้วนขึ้นเหรอ?”

“ฉันอ้วนตรงไหน?”

ฟู่ยวี่ไม่เชื่อ เขาส่องกระจก แล้วหันไปถามซูยินซ้ำ ๆ ดื่มด่ำกับการส่องใบหน้าและร่างกายของตัวเอง

เธอยั่วโมโหคนรอบที่สองได้ในวันนี้ หนานซ่งอารมณ์ดีขึ้น แล้วกัดซาลาเปาอีกคำ

จากนั้นก็ป้อนยวี่จิ้มเหยิน

คู่รักกินซาลาเปา มองดูละคร

อีกฝ่ายของกล้อง ซูยินถูกฟู่ยวี่ถามจนรำคาญ จึงตอบอย่างหงุดหงิด “อ้วนหน่อยไม่ดีเหรอ ก่อนหน้านี้นายผมจนเนื้อหุ้มกระดูกแล้ว”

“ไม่ได้ ฉันจะอ้วนไม่ได้ ตอนผอมฉันหล่อขนาดนั้น ไม่สามารถทำลายความงามของฉันได้”

ชาติที่แล้วฟู่ยวี่จะต้องเป็นเป็นพวกบ้าหลงตัวเอง หนานซ่งเหลือกตามองบนอย่างหมดคำพูด

ความเจริญงอกงาม ผู้ชายสง่างามหล่อเหลาคือผู้ชายของเธอเหอะ?

เห็นได้ชัดว่าซูยินก็จนปัญญามาก “กว่าฉันจะขุนเนื้อนายกลับมาได้ นายจะลดน้ำหนักเหรอ? ง่ายมาก มีสองวิธีที่สามารถช่วยนายได้”

ฟู่ยวี่รู้สึกว่าข้างหน้ามีหลุมพราง แต่อดถามขึ้นไม่ได้ “วิธีอะไร?”

ซูยินพูดอย่างเรียบเฉย “หนึ่ง ป้อนยาถ่ายให้นายสองซอง รับรองว่านายนั่งชักโครกสองวันแน่ สองฝังเข็มให้นายสองเข็ม วิธีการฝังเข็มลดน้ำหนัก. "

“...”

ฟู่ยวี่เชื่อฟังขึ้นมาทันที “ฉันไม่ลด ไม่ลดน้ำหนักแล้ว”

มองดูพี่โชคลาภที่ถูกควบคุม หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินอดหัวเราะไม่ได้ เขาถูกแม่มดน้อยกำราบอย่างราบคาบ

***

ก่อนตรุษจีนที่บริษัทงานค่อนข้างเยอะ ยวี่จิ้นเหวินไปทำงานที่บริษัทยวี่กรุ๊ปสองสามวัน

ด้านนอกอากาศหนาวเย็น เดิมทีหนานซ่งไม่อยากออกไปข้างนอก แต่อยู่ที่บ้านคนเดียวน่าเบื่อเกินไป จึงตามเขามาเล่นที่บริษัท

หนานซ่งคือต่ำแหน่งผู้บริหารบริษัทยวี่กรุ๊ปให้ยวี่จิ้นเหวินตั้งนานแล้ว แต่เมื่อตอนที่เธอเป็นประธานของบริษัทยวี่กรุ๊ปเธอมีทัศนคติที่แน่วแน่หยั่งรากลึกในหัวใจ ในสายตาของผู้บริหารระดับสูงและพนักงานของบริษัทยวี่กรุ๊ป พวกเขามักรู้สึกว่าตัวเองมีประธานสองคน คนหนึ่งคือประธานชาย อีกคนคือประธานหญิง ต่ำแหน่งของหนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินเท่าเทียมกัน

แต่วันนี้ดูเหมือนจะถูกโค่นล้มเล็กน้อย

รถเบนท์ลี่ย์สีดำจอดลงที่หน้าประตู คนขับรถกับผู้ช่วยลงจากรถแล้วเปิดประตูให้เจ้านายทั้งสองคน ยวี่จิ้นเหวินลงมาจากรถก่อน

เขาสวมใส่ชุดสูทสีดำลายทองเข้ม รูปร่างสูงตรง ท่าทางสง่างาม เดินตรงไปข้างหน้า

ทางหัวรถ

เมื่อหันกลับไปดู เห็นภรรยายังไม่ลงจากรถ

หนานซ่งกำลังใช้โทรศัพท์ของเขาเล่นเกม รอเล่นรอบนี้เสร็จ ถึงได้ลงจากรถอย่างเชื่องช้า “เย้ ชนะแล้ว!”

เมื่อเงยหน้า ก็เห็นยวี่จิ้นเหวินยืนอยู่ที่หัวเราะ เขายิ้มอย่างเอ็นดูเธอ แล้วยื่นมือมาทางเธอ

หนานซ่งเผยยิ้ม แล้วเก็บโทรศัพท์ รีบเดินเข้าไปจับมือของเขา

ผู้หญิงตัวเล็กที่มีความสุขคนนี้ แตกต่างจากประธานหญิงที่เย่อหยิ่งบ้าอำนาจเมื่อหนึ่งปีที่แล้วอย่างสิ้นเชิง คนเฝ้าประตูและแผนกต้อนรับต่างก็ตกตะลึง

ไม่ใช่แค่พวกเขา ตลอดทางที่เดินมา เมื่อเห็นยวี่จิ้นเหวินกับหนานซ่งก็ทักทายอย่างสุภาพ “ประธานหนานะ ประธานยวี่คะ” แม้แต่ประธานหนานก็ยังอยู่หน้าประธานยวี่ แต่วันนี้ท่าทางแบบนี้ ดูยังไงก็ไม่เหมือนประธานสองคนมาตรวจสอบบริษัท เหมือนกับประธานพาภรรยามาตรวจงานมากกว่า

ไม่อยากจะเชื่อว่าเมื่อสองชั่วโมงที่แล้วพวกเขาผ่านอะไรมา

เธอคิดไม่ถึงว่าโตมาขนาดนี้ จะสัมผัสประสบการณ์ตื่นเต้น “ความรักที่ทำงาน” เมื่อกี้หลาย ๆ ครั้ง กลัวว่าคนจะเข้ามา

งั้นชื่อเสียงที่ดีงามของเธอ ก็จะเสียหายบนตัวของปลาแห้งคนนี้!

ฮื้อ—แทบจะพรากชีวิตกัน!

หลังจากผ่านไปหลายวันยวี่จิ้นเหวินเหมือนจะจริงจังกับงาน แต่หลังจากที่ใช้ชีวิตไร้ความอายกับหนานซ่ง ใกล้วันตรุษจีนแล้วพวกเขาพาหนานซานไฉกลับเมืองหนาน เตรียมฉลองตรุษจีน! พวกเขากลับมาถือว่าช้า ในบ้านมีคนอยู่เยอะแยะ พี่สองพี่สะใภ้สองพี่สามพี่สะใภ้สามกลับมากันหมดแล้ว

เมื่อหนานซ่งเข้าบ้าน ก็เห็นท้องใหญ่ของซูอิง “ไอหยา” เธอตกใจ “ท้องใหญ่ขนาดนี้แล้วเหรอ!”

คนทั้งครอบครัวกำลังคุยกันถึงท้องของซูอิง ลั่วอินพูดขัดลูกสาว “โตขนาดนี้แล้วยังตกอกตกใจอีก เธอทำให้พี่สะใภ้ตกใจจะทำยังไง?”

ลืมไปแล้วว่าตอนที่ซูอินเดินเข้าบ้าน เธอก็อุทานประโยคนั้น “ไอหยา ท้องใหญ่ขนาดนี้แล้วเหรอ!”

ซูอิงยิ้ม กำลังจะพูดว่า “ไม่เป็นไร” ก็รู้สึกว่าท้องขยับ

เธอเงยหน้ามองหนานซ่ง “ลูกขยับแล้ว ทักทายป้าของเขาอยู่น่ะ”

“จริงเหรอ?” หนานซ่งดีใจจนขยับเข้าไป แล้วลูบท้อง เอาหูแนบแล้วฟัง จากนั้นก็พูด “ให้เขาเรียกฉันว่าป้าหน่อย”

เฮ่อเซินยิ้ม “ยังไม่เกิดออกมา ถ้าเรียกเธอจริง ๆ เธอจะกล้ารับเหรอ?”

ทั้งครอบครัวพากันหัวเราะ

หนานซ่งไม่สนใจพวกเขา เธอมองดูท้องของซูอิง จากนั้นก็เห็นกับตาว่าท้องดิ้น

“เฮ้!” หนานซ่งดวงตาเป็นประกาย สนุกจัง