สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 819

เฮ่อเซินโพสต์ภาพเท้าเล็กๆ ของทารกบนโซเชียล พร้อมข้อความว่า ขอบคุณพระเจ้า แม่และลูกปลอดภัย

กลายเป็นคำค้นหาที่ร้อนแรงอย่างรวดเร็ว และพื้นที่แสดงความคิดเห็นก็เต็มไปด้วยคำอวยพร

หลายคนต่างอยากรู้ใบหน้าของทารก ลูกของนักแสดงระดับแถวหน้าของวงการ การผสมผสานทางพันธุกรรมของชายหนุ่มรูปงามและหญิงสาวสวย หน้าตามันจะดีขนาดไหน

“ว่ากันว่าเด็กผู้ชายเหมือนทางฝ่ายอาชาย ทำไมผมถึงมองเฟิงเอ่อร์เหมือนอาสาวเขามากกว่า?”

ไป๋ลู่ยวี๋ไกวเปลแล้วพูด

หลานชายคนโตชื่อ "เฮ่อเฟิง" ซึ่งเป็นชื่อที่ปู่เฮ่อหรงตั้งให้

เจ้าตัวเล็กเหมือนพ่อ ที่มีครบทั้ง 5 ธาตุ และคำว่าเฟิง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสายฝนที่ต่อเนื่องและสง่างาม ไม่เพียง แต่แสดงถึงความอ่อนโยนและความสง่างามของอารมณ์ แต่ยังช่วยเพิ่มดวงและนำโชคลาภความมั่งคั่งอย่างต่อเนื่อง เฮ่อหรงรู้สึกว่าชื่อนี้ความหมายดีมาก

หนานซ่งเหลือบมองพี่เล็กแล้วพูดว่า “พูดเรื่องไร้สาระ พี่สะใภ้สามกับฉันปกติก็เหมือนกันอยู่แล้ว เฟิงเอ่อร์เหมือนแม่ของเขา ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่จะดูเหมือนฉันด้วย”

ไป๋ลู่ยวี๋พยักหน้าอย่างไร้เดียงสา “มีเหตุผล”

“ไอคิวของแกมันช่าง…” จี้อวิ๋นอดไม่ได้ที่จะบ่นว่า “อนาคตจะสามารถหาเมียได้ไหม?”

"มันเรื่องของผม"

ไป๋ลู่ยวี๋หายใจออกมาอย่างแรง "อย่างไรก็ตาม ผมไม่มีทางไปเป็นสะใภ้บ้านของคนอื่น"

"..."

คำเดียว ถึงกับแทงใจของจี้อวิ๋น

“ เราออกไปคุยกันข้างนอก” จี้อวิ๋นจับไป๋ลู่ยวี๋ที่คอและกำลังจะพาเขาออกไปจัดการ สองพี่น้องเริ่มทำเสียวุ่นวาย

เฮ่อเซินและ ซูอิงมองดูพวกเขาที่กำลังเอะอะด้วยรอยยิ้มบนริมฝีปาก

ลั่วอินพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ดูลูกชายโง่ๆ สองคน ตราบใดที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน พวกเขาจะสูญเสียสติปัญญาโดยอัตโนมัติ ดูพวกเขาอายุไม่น่าเกินสามขวด?

เฮ่อเซินมอบอั่งเปาซองใหญ่กับแพทย์และพยาบาลในห้องคลอดทุกคน และแสดงความขอบคุณจากใจจริงกับพวกเขา เมื่อมาอยู่ต่อหน้าแม่และน้องสาวของเขา รอบดวงตาที่แดงและน้ำเสียงสั่นเครือ เขากอดลั่วอินไว้แน่น “แม่ครับ ขอบคุณแม่มากๆ เลยนะครับ”

“ขอบคุณทำไม แกและลูกสะใภ้เป็นลูกของฉัน นั่นก็เป็นหลานคนโตของฉันและลูกสาวคนหนึ่งของฉัน ทำไมต้องขอบคุณ?”

ลั่วอินเก่งมากในการทำลายช่วงเวลาที่อ่อนโยน เมื่อเธอได้ยิน "ลูกสาว" ดวงตาของ ซูอิงเป็นสีแดงและหัวใจของเธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่น

เมื่อมาถึง หนานซ่ง เฮ่อเซินถามเธอด้วยรอยยิ้มว่า "จำเป็นต้องให้อั่งเปาซองใหญ่กับเธอด้วยไหม"

"ไม่จำเป็น"

หนานซ่ง ยิ้มและพูดว่า "แต่รอให้ฉันไปทำการอัดเสียงก่อน

ตอนที่พากย์เสียงในสตูดิโอ แค่พี่สามด่าฉันให้น้อยลง "

การถ่ายทำ "พั่วเจี่ยน (ออกจากรังไหม) " จบลงแล้ว ถึงขั้นตอนหลังการถ่ายทำหนานซ่ง ได้รับแจ้งจากทีมงานว่าเธอต้องไปพากย์เสียงทันที บทของเธอโอเค ไม่มีปัญหา ส่วนเสียงในช่วงเวลาถ่ายทำเธอพยายามมากเกินไป แต่ก็ยังวิตกเล็กน้อย

เฮ่อเสี่ยวเหวินและหวังผิงก็มาเยี่ยมซูอิงและลูกๆ และเมื่อพวกเขาเห็นหนานซ่ง พวกเขากล่าวว่า "สตูดิโอของเราได้รับช่วงต่อจากนี้จากทีมของคุณ"

“จริงเหรอ?” ดวงตาของหนานซ่งเป็นประกาย “คุณจะเข้าร่วมด้วยเหรอ?”

“แน่นอน ตอนนี้ฉันขอเป็นฮวาตันคนนั้นได้ไหม”

เฮ่อเสี่ยวเหวินยกคอของเธอขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง

ในกระบวนการพากย์เสียงนั้นเทียบเท่ากับการแสดงซ้ำในฉากก่อนหน้า หนานซ่ง ยังสามารถสังเกตการณ์แสดงจากมุมมองดังกล่าว เอาใจใส่กับตัวละครอีกครั้ง และพบข้อบกพร่องในการแสดงของเขา เฮ่อเซินไม่ไว้ใจน้องสาว ตอนที่เธอพากย์เขาค่อยอยู่ข้าง เมื่อเห็นว่าเธอครุ่นคิดเกี่ยวกับการแสดงของเธอ เขาบอกกับเธอว่า "การพากย์เสียงที่ดีสามารถชดเชยการแสดงที่ไม่ดีได้"

หนานซ่ง ปลดปล่อยภาระในใจ ขนานนามด้วยความรัก ในห้องอัดก็เงียบกริบ

เมื่อเธอทำเสร็จแล้ว กรรมการก็ยกนิ้วโป้งให้เธอ เฮ่อเสี่ยวเหวินหลั่งน้ำตาอยู่ข้างๆ เธอ และยวี่จิ้นเหวินก้าวไปข้างหน้าและกอดเธอ

เขาติดตามเธอด้วยราวกับว่ากำลังประสบกับชีวิตหลังความตาย

***

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว.

หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนของการฝึกอยากโหด ในที่สุด หนานซ่ง ก็เสร็จสิ้นการทดสอบสมรรถภาพทางกายครั้งสุดท้าย เมื่อเธอเห็นคะแนน 8.7 เธอรู้สึกสงบเป็นพิเศษ

ค่าความแข็งแกร่งเป็นเพียงตัวเลขเท่านั้นไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าการต่อสู้จริงจะเป็นอย่างไร

ซ่งซีสามารถใช้ร่างกายของเธอเองเป็นอาวุธโจมตีผู้อื่นได้ แต่เธอทำไม่ได้ เธอต้องคิดหาวิธีอื่น

ทาง เมื่อเขาเห็นซูยิน แสงจิตวิญญาณของหนานซ่งก็ปรากฏขึ้นในทันใด

ฟู่ยวี่และ ซูยิน มาที่ เมืองหนาน เพื่อพบกับ ยวี่จิ้นเหวินและ หนานซ่ง พวกเขาเพิ่งไปที่โรงพยาบาลเพื่อเยี่ยม ซูอิงและทารกและมาที่สวนกุหลาน ก่อนที่พวกเขาจะทักทาย หนานซ่งทักซูยินก่อนด้วยทัศนคติที่จริงจัง ทั้ง ซูยิน และ ฟู่ยวี่ต่างดูหวาดกลัว

คนขี้ขลาดสองคนคิดพร้อมกัน: ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า?

ฟู่ยวี่มองไปที่ ยวี่จิ้นเหวิน ยวี่จิ้นเหวินเห็นใบหน้าที่รู้สึกผิดของเขาและพูด "พวกคุณทำอะไรไว้ ยังไม่รู้ตัวหรือ?"

"ไม่มี......"

ฟู่ยวี่ค่อย ๆ คิด เขาเพิ่งจูบ ซูยิน ในรถระหว่างทางมาที่นี่ พวกเขาเห็นหรือ?