สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 831

ให้ฟู่ยวี่อยู่ดูแลซูยิน หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินรีบไปหาหลินลู่

ฟู่ยวี่มองดูหน้าบวมแดงของซูยิน ในใจรู้สึกขมขื่น

หน้าของเขาเป็นแบบนี้เขาไม่รู้สึกอะไรเลย แต่เมื่อเห็นหน้าขาวอ่อนโยนของซูยินแดงก่ำ เขามีความคิดที่อยากจะฆ่าคน!

“ยินยิน ขอโทษ ฉัน…”

ซูยินกำลังใช้ถุงน้ำแข็งประคบหน้า มืออีกข้างค้นกระเป๋าแล้วพูดขึ้น: “นายมานี่”

ฟู่ยวี่ไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไร เขาเดินเข้าไปอย่างว่าง่าย

ซูยินเงยหน้ามองเขา แล้วพยักหน้าเล็กน้อย “คุกเข่าลง”

ฟู่ยวี่นั่งคุกเข่าตรงหน้าเธออย่างว่าง่ายเหมือนกับสุนัขโกลเด้น

ซูยินพูดอีก: “อ้าปาก”

จู่ ๆ ฟู่ยวี่รู้สึกถึงลางไม่ดี “เธอ…”

เมื่ออ้าปาก ซูยินก็เอาผงที่เหลือใส่ปากของเขา ฟู่ยวี่สำลัก อยากจะไอ แต่กลับส่งเสียงออกมาไม่ได้

เขามองดูซูยิน ถลึงตาโตยังกับไข่ห่าน

ฟู่ยินพูด: “คืนนี้นายพูดเยอะเกินไปแล้ว พักผ่อนเถอะ”

“…” ฟู่ยวี่กล้ำกลืน: งั้นคุณก็บอกให้ผมหุบปากก็ได้ไหม? ผมไม่ใช่ว่าไม่เชื่อฟังสักหน่อย

***

หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินมาถึงชั้นที่หลินลู่กับเสิ่นเหยียนพักอยู่ พวกเขาเพิ่งออกมาจากลิฟต์ ก็เห็นกลุ่มนักข่าวอยู่ที่ทางเดิน

ถือกล้องถ่ายรูปกล้องถ่ายวิดีโอ ยืนซุบซิบกันอยู่

บอดี้การ์ดกำลังไล่พวกเขากลับ ยวี่จิ้นเหวินรีบปกป้องหนานซ่งแล้วเปิดทาง พวกนักข่าวถูกดันเข้าลิฟต์

สถานการณ์วุ่นวายเป็นอย่างมาก

พวกเขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินสีหน้าไม่ดี พวกเขารายงานตัวกับบอดี้การ์ด บอดี้การ์ดเข้าไปรายงาน ถึงได้ปล่อยให้พวกเขาเข้าไป

เมื่อเข้าห้อง พวกเขาก็ได้กลิ่นหอมที่เหมือนกับกลิ่นห้องที่ฟู่ยวี่กับซูยินถูกซ่งซีลักพาตัวไป

ภายในห้องมีสามคน

นอกจากหลินลู่กับเสิ่นเหยียนแล้ว ยังมีชายคนหนึ่ง…สวมใส่กางเกงรัดรูปลายเสือดาว ถูกมัดมือมัดเท้าอยู่บนเตียง

เห็นหนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินเข้ามา หลินลู่กับเสิ่นเหยียนเหลือบมองพวกเขา แล้วไม่ได้พูดอะไร

หลินลู่ไม่เป็นมิตรเหมือนกับที่ผ่านมา หน้าซีดขาว หางตาแดง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะร้องไห้ หรือว่าโมโห

เสิ่นเหยียนหน้าตาเย็นชายืนพิงกำแพงอยู่ ท่าทางยังคงโมโหอยู่

ส่วนผู้ชายบนเตียง ถึงจะถูกเชือกคล้องคอพร้อมกับถูกมัดแขนไพล่หลัง เขาก็ไม่สงบลง ดิ้นไปมาราวกับหนอนผีเสื้อ

ปากที่ถูกผิดไว้ส่งเสียงอู้อี้ออกมา ใบหน้านั้นจะพูดว่าแดงก็ไม่แดงพูดว่าขาวก็ไม่ขาว ดูแล้วน่ากลัวมาก

เหงื่อไหลจากหน้าผากของเขาราวกับน้ำตก เมื่อเห็นว่าชายเสือดาวตาค้าง ท่าทางยิ่งอยู่ยิ่งเชื่องช้า

“แย่แล้ว!”

หนานซ่งเห็นท่าทางของเขาไม่ดี เธอรีบเข้าไป แล้วเอาเนกไทที่ยัดอยู่ในปากเขาออก แล้วกดร่องริมฝีปากเขา

เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นเริ่มชักกระตุก ฟองน้ำลายไหลออกมามุมปาก หลินลู่กับเสิ่นเหยียนตกตะลึง

ยวี่จิ้นเหวินตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาเข้าไปช่วยหนานซ่ง แกะเชือกที่รักตัวชายหนุ่มเสือดาว

ชายหนุ่มกำลังจะหมดสติ ตอนนี้ขึ้นไปเอาเข็มที่ชั้นบนไม่ทันแล้ว หนานซ่งหันหน้าไปถามเสิ่นเหยียน “มีไม้จิ้มฟันไหม? มีดก็ได้”

เสิ่นเหยียนวิ่งไปที่โต๊ะน้ำชา หยิบไม้จิ้มฟัน กับมีดปอกผลไม้มา ยื่นให้หนานซ่ง

แต่เมื่อเข้าไปในห้อง เห็นชายหนุ่มที่สวมกางเกงเสือดาวรัดรูปนอนอยู่บนเตียง หลินลู่ก็เข้าใจแล้ว

เธอขาอ่อน เกือบล้มลงกับพื้น

แน่นอนว่าเสิ่นเหยียนไม่ใช่รักร่วมเพศ และก็ไม่ได้แอบนัดอะไรกับผู้ชาย!

“เห็นได้ชัดเจน ว่ามีคนตั้งใจเล่นงานพวกเรา!” หลินลู่โมโหจนตาแดง ตัวสั่นไปหมด

เธอมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียง มีหลักการและความภาคภูมิใจในตัวเอง ไม่เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาท และไม่เคยถูกรายล้อไปด้วยหัวข่าวต่าง ๆ เหมือนคุณหนูคนอื่น ๆ ที่ถูกพาดหัวข่าวทุกวัน ชีวิตของเธอธรรมดามาก การแต่งงานครั้งนี้เป็นเพียงครั้งเดียวที่เธอทำโอ่อ่า แต่กลับถูกทำให้อับอายแบบนี้

“นี่ไม่ใช่การกลั่นแกล้งให้อับอาย”

เสิ่นเหยียนยังคงปวดหัวอยู่ เขาใช้มือลูบหน้าผาก นึกถึงตอนที่เขานอนสะลึมสะลืออยู่ จู่ ๆ ก็มีเงาพุ่งเข้ามา เขาปวดหัวจนจะระเบิด

ชายเสือดาวปลอมเป็นบอดี้การ์ดเข้ามา เมื่อเข้าห้องมาก็เริ่มเปลื้องผ้า จากนั้นก็คลานขึ้นมาบนเตียง แล้วนักข่าวก็พุ่งเข้ามา

ถือกล้องถ่ายอย่างบ้าคลั่ง

เสิ่นเหยียนนึกถึงแสงแวบเหล่านั้น โมโหจนหน้าดำหน้าเขียว เขากัดฟันพูด: “นี่เป็นเกมที่วางแผนมายาวนาน”

หลินลู่มองไปทางเขา ด้วยท่าทางไม่สบายใจ “แต่ว่าใครจะทำร้ายพวกเรา?”

หนานซ่งตอบข้อสงสัยของเธอ “ซ่งซี”

หลินลู่ถลึงตาโต

เป็นเธอ!

“เธอกล้ามาก!”

หนานซ่งนึกถึงแขกที่อยู่บนลานเต้นรำที่ถูกใช้เป็นเครื่องมือ เหมือนศพเดินได้ ดวงตาของเธอเย็นชาขึ้น

“อีบ้านั่นไม่กล้าทำอะไรบ้าง? เธอบ้าไปแล้ว”