สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 855

งานแต่งงานยังไม่เสร็จสิ้น หลินลู่กับเสิ่นเหยียนตั้งใจขยายเวลาและพิธีการเพื่อหนานซ่งและยวี่จิ้นเหวิน

หนานซ่งปล่อยวางความคิดของตัวเองชั่วคราว แล้วปรับอารมณ์ใหม่ จากนั้นก็กลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้อง แล้วเข้าร่วมงานแต่งงานพร้อมกับยวี่จิ้นเหวิน

หลินลู่กับเสิ่นเหยียนกำลังดื่มอวยพรกับแขกเหรื่อ หลินลู่สวมชุดแต่งงาน กระโปรงหางปลาสีแดงสด สง่างามจนเกินกว่าจะบรรยายออกมาได้

เสิ่นเหยียนก็สวมชุดสูทสีแดงสด เขาถูกพวกฟู่ยวี่บังคับให้ใส่

ใช้คำพูดของฟู่ยวี่ “ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นสิริมงคลจริง ๆ”

หนานซ่งและยวี่จิ้นเหวินก็ไม่มีทางแย่งซีนเจ้าภาพ

ยวี่จิ้นเหวินสวมชุดสูทสีดำที่หนานซ่งตัดเตรียมไว้ให้เขา ส่วนหนานซ่งสวมเดรสยาวสีชมพู เธอไม่ค่อยสวมชุดสีชมพู เธอดูเรียบง่ายแต่สง่างาม เธอแต่งหน้าอ่อน ๆ ใช้รองพื้นและคอนซีลเลอร์ปกปิดรอยแดง แล้วใช้ลิปสติกสีนูดเพิ่มความกระจ่างใส

สีหน้าของสองสามีภรรยาบอกถึงความสงบไม่ถูก ดูไม่ออกเลยว่าพวกเขาเพิ่งจะประสบกับการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่มา

เมื่อเห็นพวกเขาเข้ามา หลินลู่และเสิ่นเหยียนวางแก้วเหล้าลงแล้วเข้าไปต้อนรับ

หลินลู่กอดหนานซ่งไว้แน่น แล้วมองหน้าเธออย่างเป็นห่วง “ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไร” หนานซ่งยิ้มกับเธออย่างอ่อนโยน ให้เธอสบายใจได้

เสิ่นเหยียนและยวี่จิ้นเหวินก็ชนไหล่กันแล้วคุยกันสองสามประโยค

ฝุ่นจางลงแล้ว สามารถโล่งอกได้แล้ว

ฟู่ยวี่ในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าวเขาดื่มเหล้าแทนเสิ่นเหยียนตลอด ตอนนี้ดื่มจนเมาแล้ว เขาเดินโซเซเข้ามา

เขาตัวอ่อนปวกเปียกกอดคอยวี่จิ้นเหวิน แล้วยักคิ้วมองหนานซ่ง “นี่เด็กสาวที่ไหนกัน แต่งตัวเรียบร้อยมาก”

“...” ยวี่จิ้นเหวินเหลือบตามองเขา แล้วอยากจะพูดว่า: นายหาเรื่องตาย ก็อย่าลากฉันเข้าไปด้วยได้ไหม?

ซูยินกำลังจัดแจงที่นั่งให้หนานหนิงซงและลั่วอิน เมื่อได้ยินฟู่ยวี่พูดจาก่อกวน ก็รีบเดินเข้ามา

ยังไม่รอให้เธอพูดขึ้น หนานซ่งก็ถามซูยิน “เธอเรียบฉันว่าอะไร?”

ซูยินงุนงงแล้วตอบกลับ: “คุณอา”

“อืม” หนานซ่งพูดอย่างเรียบเฉย “กลับไปสอนแฟนของเธอด้วย ถ้ายังไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่อีก ระวังฉันจะไม่ให้เขาเข้าตระกูลหนาน”

ฟู่ยวี่: “...”

หนานซ่งขี้เกียจจะสนใจไอ้บ้านี่ เธอกำลังหิวอยู่ อยากจะรีบนั่งลงแล้วทานอาหารดื่มเหล้ามงคล เธอเดินเข้าไปพร้อมกับขยี้จิ้มเหยิน แล้วทักทายซูรุ่ย

ฟู่ยวี่ถูกหนานซ่งด่า แล้วอยากจะงัดข้อกับเธอ แต่ซูยินพูดเสียงต่ำ: “นายทำตัวดี ๆ หน่อย พ่อฉันอยู่ที่นี่นะ”

เมื่อได้ยินคำว่าพ่อตา ฟู่ยวี่มีสติขึ้นมานิดหน่อย แล้วเชื่อฟังในทันที

หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินเพิ่งนั่งได้ไม่นาน ก็ได้ข่าวว่าคนของซ่งซีแอบเข้ามา แต่ถูกบิ๊กแบร์และพวกนายเอจับได้ ไม่ได้ทำให้เรื่องใหญ่โต

ได้ฟังถึงตรงนี้พวกเขาก็วางใจลงหน่อย ดูท่าซ่งซีจัดกำลังหลักของเธอไว้ที่วัดจยาเยี่ยจริง ๆ

หนานซ่งไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้า ท้องหิวจนไส้บิด แต่กลับทานอะไรไม่ลง จึงซดแค่น้ำซุป

ผ่านไปครู่หนึ่งหลินลู่กับเสิ่นเหยียนก็มาชนแก้วกับพวกเขา หนานซ่งดื่มเหล้าไปครึ่งแก้ว

อย่าว่าไป รสชาติของเหล้ามงคล ไม่เหมือนกับเหล้าอื่น เหมือนกับได้รับความสิริมงคลไปด้วย คนที่ดื่มเข้าไปก็จะอารมณ์ดีขึ้น

ลั่วอินลากหลินลู่ไปพูดคำอวยพรเยอะแยะ หนานซ่งมองอยู่ข้าง ๆ รู้สึกว่าแม่ของเธอจริงจังขึ้นก็ดูปกติจริง ๆ นะ

เวลานี้ดูเหมือนแม่คนขึ้นมาหน่อย บ่นจู้จี้จุกจิก

ชนแก้วเสร็จพวกหลินลู่ก็ออกไป หนานซ่งนั่งลงแล้วทานอาหารอย่างใจจดใจจ่อ

ยวี่จิ้นเหวินเห็นเธอซดน้ำซุปทีละคำ แล้วขยับเข้ามาใกล้เธอถามเสียงเบา: “ไม่อยากอาหารเหรอ?”

หนานซ่งพยักหน้า “หิวมาก แต่ทานไม่ลง”

ยวี่จิ้นเหวินตักน้ำซุปให้หนานซ่งอีกถ้วย แล้วพูดอย่างเรียบเฉย “ฉันก็ด้วย”

หนานซ่งมองดูเขา ดวงตาเป็นประกาย

เธอได้กลิ่นเลือดก็รู้สึกอึดอัด ไม่ว่าจะหลังจากการทะเลาะวิวาทหรือหลังจากทำการผ่าตัด ก็จะไม่ค่อยอยากอาหาร

“ทำไมเหรอ?”

หนานซ่งเห็นยวี่จิ้นเหวินสีหน้าไมค่อยดี แล้วหยิบกระดาษมาจากมือเขา เห็นบนนั้นเขียนแค่ว่า...

เสี่ยวซ่ง เปิดบันทึกช่วยจำในโทรศัพท์ของเธอ

บันทึกช่วยจำในโทรศัพท์?

หนานซ่งตะลึง แล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาเปิดบันทึกช่วยจำ

เธอไม่ค่อยใช้บันทึกช่วยจำ เอามันวางไว้ที่ลับตาไม่ค่อยได้เปิดดู

ในบันทึกช่วยจำมีบันทึกหนึ่ง

ชื่อเรื่องคือชื่อของเธอ

หนานซ่งกดเปิดดู ข้างในนั้นมีจดหมายที่เขียนร่ายยาว

เมื่อเห็นข้อความเริ่มต้น สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปในทันที จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนกะทันหัน

ยวี่จิ้นเหวินก็ตกใจเช่นเดียวกัน

“สองคนนี้มีเรื่องอะไรกัน? ทำไมถึงได้ตกตะลึงแบบนี้?”

ลั่วอินเห็นทั้งสองไม่ปกติ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อหันไปก็เห็นยวี่จิ้นเหวินกำจดหมายฉบับหนึ่งอยู่

หนานซ่งถือโทรศัพท์มือถือ เหมือนกับกำลังดูจดหมายอยู่

“อะไร?”

ลั่วอินถามอย่างสงสัย เมื่อเอาจดหมายมาดู ก็ตกตะลึง สีหน้าไม่ได้เว่อร์เหมือนกับพวกเขา เพียงแต่เอาจดหมายยื่นให้หนานหนิงซง

หนานหนิงซงมองดู ก็ดูออกในแวบแรก..ว่านี่คือลายมือของมู่โจว

ส่วนจดหมายในบันทึกช่วยจำของหนานซ่งก็คือ...จดหมายลาตายของเจี่ยงฟาน!