สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 868

เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาเหี้ยมโหดของเหยียนยวน ลั่วจวินหังสีหน้านิ่งเฉย ริมฝีปากขยับ เขาพูดออกมาคำเดียว “ใช่”

เหยียนยวนพุ่งตัวไปข้างหน้า กำหมัดแน่นอยากจะเข้าไปชกเขา หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินขยับตัวในเวลาเดียวกัน

“พี่เหยียน!” หนานซ่งยืนบังอยู่ด้านหน้าลั่วจวินหังโดยไม่พูดอะไร

ยวี่จิ้นเหวินกลับเข้าไปกอดเหยียนยวนไว้ แล้วเรียกชื่อของเขา “ใจเย็น ๆ หน่อย!”

ไป๋ลู่ยวี๋ตกใจจนเอ๋อไปแล้ว

ลั่วอินกับหนานหนิงซงยืนขึ้น พวกเขาไม่ได้เข้าไปห้าม เพียงแค่มองดูด้วยใบหน้าเคร่งขรึมและเม้มริมฝีปากแน่น

สถานการณ์ตึงเครียด

ตาสีเทาอ่อนของเหยียนยวนกลายเป็นสีแดงก่ำ จ้องมองลั่วจวินหัง เขาอดกลั้นความโมโหมาตลอดทาง ตอนนี้อดกลั้นไม่อยู่แล้ว “ทำไม? บอกเหตุผลกับฉันหน่อย”

ใช่ ทำไมนะ

หนานซ่งก็อยากถาม

ถึงแม้เธอจะขวางหน้าพี่ใหญ่เพื่อไม่ให้เหยียนยวนทำร้ายเขา แต่เธอก็เข้าใจความรู้สึกของเหยียนยวนมาก ๆ เพราะหัวใจของเธอ ก็สั่นสะท้านอยู่เหมือนกัน

ตอนนั้นหลุมศพของพี่สะใภ้ใหญ่ พี่ใหญ่เป็นคนขุดหลุมเองกับมือ เขาขุดหลุมท่างกลางสายฝนอยู่หนึ่งวันหนึ่งคืน ขุดจนสองมือเลือดออก

และเขาก็เป็นคนอุ้มพี่สะใภ้ใหญ่เข้าไปข้างใน ไม่ยอมให้ผู้อื่นช่วยเหลือ

แม้แต่เผาศพก็ไม่ยอม

ลั่วจวินหังสั่งทำโลงศพคริสทัล ใช้เพื่อเก็บศพเหยียนซี เขานอนในหลุมศพเป็นเพื่อนเหยียนซี นอนอยู่สามวันเต็ม ๆ

และสามวันนั้น เขาไม่พูดอะไรสักคำ

และนั่นก็เป็นสามวันที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตของหนานซ่ง เพราะว่าเธอมีความรู้สึกรุนแรงอย่างหนึ่ง คิดว่าพี่ใหญ่จะตามพี่สะใภ้ใหญ่ไป

ดังนั้น...พี่ใหญ่จะขุดหลุมฝังศพของพี่สะใภ้ใหญ่ได้ยังไงนะ?

บุหรี่ที่ข้างปากลั่วจวินหังมอดไหม้หมดแล้ว ดวงตาสีฟ้าของเขาเย็นชา หนานซ่งอยู่ใกล้เขาบกนี้ แต่กลับรู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกายของเขาไม่ได้ ความเยือกเย็นบนตัวของพี่ใหญ่ ไม่น้อยกว่าเหยียนยวนเลย

หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินแยกทั้งสองออกจากกัน แต่ก็ไม่สามารถหยุดการปะทะกันทางสายตาของพวกเขาได้

บรรยากาศแย่ลงในทันที

ด้านนอกฟ้าร้องลั่น อากาศเริ่มมืดครึ้มโดยไม่รู้ตัว เหมือนกับพายุฝนที่ถูกอัดอั้นไว้

ความเงียบครอบงำอยู่นาน จนกระทั่งเหยียนยวนค่อย ๆ ใจเย็นลง ลั่วจวินหังถึงเอ่ยปากพูดขึ้น: “ศพของเหยียนซี ถูกคนขโมยไปแล้ว”

หนานซ่งที่หันหลังให้พี่ใหญ่อยู่ เธอรู้สึกว่าเสียงของเขาเหมือนกับเมฆดำบนท้องฟ้า ที่ลอยลงมาจากฟ้า ผ่านหมอกหนาทึบ

ร่างกายของเธอแข็งทื่อในทันที

ก้อนหินหนึ่งก้อนทำให้เกิดคลื่นนับพัน

“อะไรนะ!”

ทุกคนสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที

ลั่วจวินหังคีบบุหรี่ออกจากปาก แล้วขยี้ลงในที่เขี่ยบุหรี่ หายวับไปในทันที

เขาตบหลังหนานซ่งเบา ๆ หนานซ่งเอียงตัวมองพี่ใหญ่ด้วยความตกใจ เธอขยับเขยื้อนไม่ได้แล้ว ยวี่จิ้นเหวินเห็นพี่ใหญ่จะลุกขึ้น จึงอุ้มหนานซ่งขึ้น ให้เธอทรงตัวยืน

ลั่วจวินหังเดินจากโซฟาไปที่หน้าต่าง ภายใต้สายตาที่ประหลาดใจของทุกคน

มองดูฟ้ามืดด้านนอก เขาเปิดหน้าต่างบานหนึ่ง ลมหนาวพัดเข้ามา มันทำให้หัวใจของผู้คนเย็นลง

ร่างสูงของลั่วจวินหังหันหลังให้กับทุกคน น้ำเสียงทุ้มต่ำ

“หลังจากที่ฉันได้รับรูปที่เซียวเอินส่งมา ก็รู้สึกว่าไม่ปกติ จึงไปตรวจดูหลุมศพของเหยียนซี หลุมศพของเธอถูกคนเคลื่อนย้ายมาก่อน”

รอให้เขาขุดหลุมฝังศพ ในโลงศพคริสทัล ไม่มีเหยียนซีแล้ว

หวังผิงไม่เชื่อว่าโลกนี้จะมีการเกิดใหม่อะไร แต่เฮ่อเสี่ยวเหวินกลับรู้สึกว่าก็ไม่แน่นะ?

แต่เธอก็เถียงสู้หวังผิงไม่ได้ ใครก็ไม่สามารถโน้มน้าวใจอีกฝ่ายได้

ดังนั้นเมื่อเข้ามาแล้วได้ยินแบบนี้ ปฏิกิริยาแรกของเฮ่อเสี่ยวเหวินก็คือ มันเกิดขึ้นจริง ๆ เหรอ?

หัวข้อจบลงชั่วคราวด้วยการมาถึงของหวังผิงและเฮ่อเสี่ยวเหวิน

เฮ่อเสี่ยวเหวินยังท้องอยู่ จะทำให้เด็กตกใจไม่ได้

ไม่เห็นเหยียนซีตัวเป็น ๆ ทุกคนก็ไม่มีทางเชื่อ แม้แต่หนานซ่งที่เห็นพี่สะใภ้ใหญ่เองกับตา ก็ยังไม่กล้าเชื่อสองตาของตัวเอง

ต่อให้เหยียนซีมีชีวิตอยู่จริง ๆ เธอจะเป็น “มีด” ในมือของเซียวเอินได้ยังไง เหตุการณ์นี้ทำให้ทุกคนรู้สึกวิตกกังวล รู้สึกสับสน บอกทางข้างหน้าไม่ได้

เหยียนยวนกับลั่วจวินหังเข้าห้องของเขา แถมยังเอารูปภาพปึกนั้นไป

หนานซ่งและคนอื่น ๆ ไม่ได้ตามไป เพียงแค่มองตามแผ่นหลังของทั้งสองที่เดินออกไป เธอคิดด้วยความเป็นห่วง: น่าจะไม่ชกตีกันขึ้นมาอีกหรอกนะ?

เฮ่อเสี่ยวเหวินและหวังผิงเพิ่งเข้ามาในสวนกุหลาบ ด้านนอกฝนก็ตกลงมา

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเสี่ยวเหวินตั้งครรภ์ ทุกคนพยายามจัดการกับอารมณ์ หนานซ่งนั่งชิดเสี่ยวเหวิน เอื้อมมือไปสัมผัสท้องของเธอ แล้วถามขึ้น “ตอนนี้มีความรู้สึกไหม?”

เฮ่อเสี่ยวเหวินส่ายหน้า “ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย”

จากนั้นก็ยื่นมือชี้ไปทางหวังผิง แล้วพูด “เขามีความรู้สึกมาก อาการแพ้ท้องของฉัน กลับมีที่ตัวเขาทั้งหมด”

“หา?”

หนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินใบหน้าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม พวกเขาได้ยินอะไรมา?

หวังผิงสีหน้าเรียบเฉย เขากำลังจะพูดขึ้น แต่กลับรู้สึกพะอืดพะอม เขาขมวดคิ้ว แล้วพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้นก็อ้วกอย่างรุนแรง

ทุกคน: “...”