สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 875

หนานซ่งโทรหาชีจิงจิง ชีจิงจิงกลับพูดว่า: “แต่งงาน? ไม่ใช่นะ”

“ไม่ใช่เหรอ?” หนานซ่งมองไปทางหยางเคอ หยางเคอประหม่าจนลูบจมูก จากนั้นก็ได้ยินชีจิงจิงพูดในสาย: “เขาขอฉันแต่งงานแล้ว”

หนานซ่งดวงตาเป็นประกายขึ้นมา “ขอแต่งงานแล้วเหรอ?

“ฉันกำลังพิจารณาอยู่ ยังไม่ได้ตอบรับเขา”

เสียงของชีจิงจิงหยุดลงเล็กน้อย “เขาพูดอะไรไร้สาระข้างนอกเหรอ?”

หนานซ่งเลิกคิ้วมองหยางเคอ แล้ว ‘ฟ้อง’ กับชีจิงจิง “ประธานหยางบอกว่า ตอนนี้เขามีภรรยามีลูกแล้ว แถมยังอวดแหวนทองวงใหญ่กับฉันด้วย”

กู้เหิงดูรื่นเริงอยู่ที่อีกฝ่ายของวิดีโอ เห็นคนอื่นตกอับก็ดีใจเป็นอย่างมาก

หนานหลินรีบเข้ามาเพื่อทักทายพี่สาว แต่เมื่อเข้ามาก็เห็นกู้เหิงที่ยิ้มชั่วร้ายอยู่ กู้เหิงทักทายเธอ แล้วลากภรรยามาดูความครึกครื้นด้วยกัน จากนั้นก็พูดกระซิบข้างหูเธอ

หยางเคอรับสายของชีจิงจิงมาจากมือของหนานซ่ง

ชีจิงจิงถามเขา: “นายไปโม้อะไรข้างนอกอีก?”

“ไม่ได้โม้นะ” หยางเคอพยายามมองข้างหนานซ่งและสายตาอยากรู้อยากเห็นของกู้เหิงและหนานหลิน เขากระแอมเล็กน้อย จากนั้นก็พูดกับคนในสาย: “ขอแต่งงานฉันก็ขอแล้ว รับหรือไม่รับเป็นเรื่องของเธอ แต่สำหรับฉันเธอคือภรรยาของฉันแล้ว เชียนเป่าเอ่อร์ก็คือลูกสาวของฉัน ฉันให้เวลาเธอพิจารณา แต่คุณชีจิงจิง เธอหนีไม่พ้นแล้ว”

พูดจบ หยางเคอก็ยัดโทรศัพท์กลับไปในมือของหนานซ่ง จากนั้นหนานซ่งก็ได้ยินชีจิงจิงกัดฟันพูด “หยางเคอ นายมันคนไร้เหตุผล!”

หยางเคอหลบประโยคนี้ได้ จากนั้นก็พนมมือทำหน้าทำตาใส่หนานซ่ง ขอให้เธอช่วยเหลือ

หนานซ่งไม่เคยเห็นประธานหยางที่สุขุม และวางแผนเก่งมาโดยจะขี้ขลาดขนาดนี้ และก็ไม่เคยเห็นชีจิงจิงที่จิตใจสงบ อ่อนโยน เป็นผู้หญิงที่มีสติปัญญา โมโหขนาดนี้มาก่อน เธอรู้สึกแปลกใจมาก

บางทีคนเราเมื่ออยู่ต่อหน้าคนรักกับอยู่ต่อหน้าคนอื่นการแสดงออกแตกต่างกัน ความรักมหัศจรรย์ตรงนี้ เมื่อในใจมีใครบางคน เช่นนั้นคุณก็จะถูกอีกคนส่งผลกระทบต่อจิตใจ ไม่ว่าคนที่ใจเย็นมีสติขนาดไหน ก็เปลี่ยนเป็นกระสับกระส่าย ไร้เหตุผล

หนานซ่งคุยกับชีจิงจิงสองสามประโยค นัดทานข้าวด้วยกันตอนค่ำ

หลังจากวางสาย หยางเคอถอนหายใจเล็กน้อย กู้เหิงถือโอกาสหัวเราะเยาะเขา

แถมยังลากหนานซ่งมาอวดต่อหน้าเขา เหมือนกำลังพูดว่า: “ฉันมีภรรยา นายมีไหม?”

“ไอ้นี่อย่างลำพองใจไป ฉันก็จะมีในไม่ช้า!” หยางเคอพูดออกมาอย่างฮึกเหิม

หนานซ่งรีบหยุดสงครามได้ทันเวลา “พอแล้ว นายสองคนแยกย้ายได้แล้ว ฉันจะคุยกับน้องสาวฉันหน่อย”

ตั้งแต่ที่กู้เหิงไปทำงานที่เขตฮวาเป่ย หนานหลินแต่งงานกับคนแบบไหนก็ตามเขาทุกอย่าง ชีวิตของคู่รักตัวน้อยที่ผสมทั้งน้ำมันกับน้ำผึ้งจนชุ่มชื้นมาก หนานซ่งเห็นว่าหนานหลินอ้วนขึ้นเยอะ

หล่อเลี้ยงด้วยความรัก แรงบันดาลใจของหนานหลินก็พรั่งพรูไม่ขาดสาย แบบร่างออกมาทีละแผ่นทีละแผ่น ตอนที่คุณเอด้าไดเรกเตอร์แผนกออกแบบของบริษัทหนานจิวเวลรี่โทรมาระบาย “ฉันที่เป็นอาจารย์ถ้ายังไม่พยายาม คงจะถูกลูกศิษย์ตบตายอยู่ที่ทะเลทรายแล้ว เธอจะแซงหน้าฉันไปแล้ว...”

สองพี่น้องคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นช่วงนี้ หนานซ่งไม่ได้บอกเรื่องที่กู้ฟางเจอเหอซินที่เมืองกั่งโดยบังเอิญให้หนานหลินฟัง เหอซินคือคนที่ทำร้ายหนานหลินมากที่สุด หนานซ่งไม่อยากบอกหนานหลินว่าตอนนี้เหอซินเป็นหรือตาย มีชีวิตที่ดีหรือร้าย เธอหวังเพียงว่าเหอซินจะถูกกำจัดออกจากโลกของหนานหลินไปจนหมด

ชีวิตที่สงบสุขของน้องสาว ไม่จำเป็นต้องให้ใครมารบกวน

ภายใต้ค่ำคืน ทั้งสองมองตากันอยู่ครู่หนึ่ง หนานซ่งพ่ายแพ้ เธออดหัวเราะไม่ได้ แผนจึงแตก ยวี่จิ้นเหวินแกล้งทำเป็นโกรธ “ดีจริง เสแสร้งได้เหมือนมาก...”

เขายื่นมือออกไปจั๊กจี้เธอ หนานซ่งรู้สึกจั๊กจี้จนหัวเราะ ในไม่ช้าก็ถูกเขาต้อนมาจนถึงมุมกำแพง แล้วกลั่นแกล้งเธอ

พวกบอดี้การ์ดบางคนก็เงยหน้ามองฟ้า บางคนจ้องมองพื้น แสร้งทำเหมือนพวกเขาโปร่งใส

หนานซ่งถูกจูบจนหายใจไม่ออก จึงครวญครางขอร้อง เธอหายใจหอบต่อหน้าเขา “พอแล้ว ฉันจำได้...ตอนนั้นคนบางคนยังทำตัวน่าสงสาร ให้ฉันต้มน้ำซุปหัวปลาให้”

เธอไม่พูดถึงมันก็ไม่เป็นไร พอพูดถึงเรื่องนี้ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก

“ซุปหัวปลานั้นเธอเป็นคนต้มเหรอ? ที่จริงแล้วเป็นผู้ช่วยของเธอที่ไปซื้อมาจากที่ร้าน เธอตบตาฉัน”

หนานซ่งเงยหน้าพูด: “อยากจะขุดเรื่องเก่าใช่ไหม? นายในตอนนั้นคู่ควรที่จะซดน้ำซุปหัวปลาของฉันเหรอ? ฉันไม่เชือดหัวปลาของนายมาต้มน้ำซุปก็ดีแค่ไหนแล้ว”

“ก็จริงนะ”

เมื่อพูดถึงอดีตไม่ต้องให้หนานซ่งพูดเยอะ อารมณ์ขุ่นมัวของยวี่จิ้นเหวินก็หายไปโดยอัตโนมัติ แต่ก็กอดเธอไว้อย่างไม่ยอมแพ้ “งั้นตอนนี้ล่ะ? ฉันคู่ควรจะดื่มซุปหัวปลาของเธอแล้วยัง?”

“นายน่ะ...” หนานซ่งขยับเข้าไปใกล้เขา แล้วพูดเบา ๆ “ถุย”

ลมหายใจร้อนของหนานซ่งพ่นโดนหน้าของยวี่จิ้นเหวิน ดวงตาที่ยิ้มอยู่ใต้แสงจันทร์ดูทะเล้นอย่างมาก หางตายกขึ้น เหมือนกับตะขอเล็ก ๆ ที่เกี่ยวหัวใจของยวี่จิ้นเหวิน เกี่ยวจนเขารู้สึกจั๊กจี้หัวใจ

ยวี่จิ้นเหวินกัดฟัน แล้วแบกสาวน้อยที่ทั้งซนทั้งร้ายขึ้นบ่า จากนั้นตะโกนพูดกับบอดี้การ์ด: “ไป! กลับบ้าน!”