สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 118

“ยังนึกไม่ออกอีก? ”เยี่ยเจิ้นถิงเตือนสติเธอ “หรือว่า เรื่องที่เกิดขึ้นในบาร์เธอจำไม่ได้สักนิดเลย?”

“ในบาร์ทำไมเหรอ”เฟิงเชียนเสวี่ยปวดสมองแทบระเบิด กุมหัวคิดพยายามนึก “ฉันจำได้ว่าคุณมารับฉัน เพื่อนร่วมงานเชียร์ให้คุณเลี้ยงข้าว จากนั้นพวกเราไปดื่มเหล้าที่บาร์.....”

“เพื่อนร่วมงานมาชนแก้ว ฉันดื่มไปสองแก้ว รู้สึกเมานิดหน่อยเลย ขอตัวเข้าห้องน้ำ เสิ่นอวิ๋นส่งน้ำแร่มาให้ฉัน จากนั้น ฉันก็จำอะไรไม่ได้แล้ว”

พูดถึงตอนนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยเหมือนจะคิดอะไรได้ โกรธจนตะโกนออกมา “นายมันสารเลว ฉวยโอกาสตอนฉันเมามาเอาเปรียบฉัน”

“เธอดูตรงนี้ให้ดีๆ ”เยี่ยเจิ้นถิงเคาะไปบนจอภาพของกล้องวงจรปิด “ใครเอาเปรียบใครกันแน่? ”

ในวิดีโอนั้น เฟิงเชียนเสวี่ยฉีกกระชากเสื้อของเขาออกและจูบเขาไม่หยุด

“หยุดเล่นได้แล้ว ปิดมันซะ”เฟิงเชียนเสวี่ยปิดตาไม่กล้ามอง “ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้ นี่ไม่ใช่ฉัน...”

“ยังโง่เอ้ย เธอโดนคนวางยาแล้ว”

เยี่ยเจิ้นถิงปิดกล้องบันทึกภาพในรถ และลบคลิปวิดีโอออก

“อะไรนะ วางยา?”

เฟิงเชียนเสวี่ยนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอย่างรวดเร็ว เหมือนรู้สึกว่ามีบางจุดไม่ปกติ ถึงแม้ว่าเธอจะดื่มเหล้าไม่เก่ง แต่ไม่ถึงขนาดดื่มไปสองแก้วแล้วร่างกายร้อนรุ่ม สติเลือนรางแบบนี้...

ไม่ใช่สิ ที่จริงตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายแล้วที่เธอเริ่มมีอาการร้อนรุ่มกระหายน้ำ กลางคืนหลังจากดื่มเหล้าเข้าไปก็ยิ่งหนักขึ้น และความรู้สึกนี้ ดูเหมือนจะคล้ายกับคืนนั้นเมื่อสี่ปีก่อนมาก

“นึกออกแล้วเหรอ ”เยี่ยเจิ้นถิงพูดเรียกสติต่อ “เมื่อคืนท่าทางสำมะเลเทเมาของเธอสุดเหวี่ยงกว่าเมื่อสี่ปีก่อนอีก เพราะว่าครั้งนี้โดนวางยาไปตั้งสองครั้ง”

“ไม่จริงน่า ใครคิดทำร้ายฉันกันนะ ”เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกกลัวขึ้นมาชั่วขณะ “ฉันไม่ได้หาเรื่องใครสักหน่อย”

“เธอฟังเองเถอะ”

เยี่ยเจิ้นถิงเปิดเทปบันทึกเสียงที่เยี่ยฮุยส่งมาให้เมื่อคืน เป็นเสิ่นอวิ๋นกับผู้ชายสามคนนั้นพูดคุยกัน...

“ฉันให้พวกแกแสนนึง ช่วยฉันจัดการผู้หญิงคนหนึ่ง”

“ให้แค่แสนนึงให้พวกเราไปจัดการ ถ้าหากถูกจับ โทษหนักจะตาย”

“น่ากลัวเกินไปแล้ว”เฟิงเชียนเสวี่ยตอนนี้ย้อนนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน อดไม่ได้ที่จะขนลุกขึ้นมา “งั้น ถ้างั้น สามคนนั้นมี... มีใครได้...”

“แน่นอนว่าไม่มี”เยี่ยเจิ้นถิงยื่นมือดึงตัวของเธอเข้ามากอดในอ้อมแขน “ฉันไม่ให้ใครมาทำร้ายเธอเป็นอันขาด!”

เฟิงเชียนเสวี่ยได้ยินเสียงเต้นแรงจากหัวใจเขา เธอรู้สึกมั่นคง รู้สึกปลอดภัย

เขาเหมือนเทพผู้พิทักษ์ คอยปกป้องเธอ

ไม่ใช่สิ....

เฟิงเชียนเสวี่ยนึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้กะทันหัน ผลักเขาออกไปอย่างแรง ซักถามไปทันที “ไอ้เจ้าโฮสต์บ้า เมื่อคืนนี้นายไม่ได้ใส่ถุงยางอีกแล้วใช่ไหม”

“.......”

เยี่ยเจิ้นถิงนิ่งไปสักพัก นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนหลังจากขึ้นรถแล้ว เขาใส่หน้ากากที่เป็นสัญลักษณ์ของ “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้” ดังนั้น เขาในตอนนี้ก็คือ “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้” ไม่ใช่เยี่ยเจิ้นถิง!