สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 121

“นายคิดจะทำอะไรหน่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยมองเขาแล้วขมวดคิ้ว “อย่างมากก็แค่คืนเงินนาย ก่อนหน้านี้นายให้ฉันมาแสนกว่าหยวน……ฉันจะคืนนายให้หมดเลย!”

“แค่คืนเงินเหรอ แล้วตัวของฉันหล่ะ” เยี่ยเจิ้งถิงเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ ด้วยสายตาที่เยือกเย็น “เธออยากตีก็ตี อยากด่าก็ด่า อยากนอนก็นอน นอนเสร็จก็จะตัดความสัมพันธ์กันเลย?”

“นายอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!” เฟิงเชียนเสวี่ยถอยหลังอย่างลุกลี้ลุกลน “ถ้านายแตะต้องฉันอีก ฉันจะแจ้งความ!”

“คนที่ควรจะแจ้งความคือฉัน” เยี่ยเจิ้งถิงพูดอย่างเย็นชา “ไม่ว่าใคร ถ้าได้ดูคลิปเมื่อคืน จะต้องเชื่อแน่ว่าฉันต่างหากที่เป็นผู้เสียหาย!”

“นายมันเลว!” เฟิงเชียนเสวี่ยโกรธอย่างมาก “นายตั้งใจถ่ายไว้เพื่อมาขู่ฉัน?”

“……” เยี่ยเจิ้นถิงถึงกับอึ้งกับความคิดของเธอ “เธอคิดว่าฉันจะขู่อะไรเธอได้”

“นาย……” เฟิงเชียนเสวี่ยถึงกับพูดไม่ออก แต่ก็จริง ถ้าหวังได้ตัว ก็ได้ไปแล้ว ส่วนเรื่องเงิน ใครๆ ก็รู้ว่าเธอจนยิ่งกว่าอะไร ต่อให้บีบเค้นอย่างไรก็ไม่มีหรอก

“กริ๊งงง”

ขณะนั้นเอง ก็มีเสียงกริ่งประตูดังมาจากข้างนอก เฟิงเชียนเสวี่ยถึงกับตกใจ

เยี่ยเจิ้นถิงเดินไปเปิดประตู แต่เธอคิดว่าเขาจะแตะต้องเธอ จึงรีบแอบเข้าที่มุมห้อง

เขาใช้มือหนึ่งจับหัวเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอวิ่งหนี ส่วนอีกมือหนึ่งก็เปิดประตู

“ท่าน……” หมอผู้หญิงที่อยู่หน้าประตูเกือบจะเรียก “ท่านเยี่ย” ซึ่งเป็นฉายาของเขา เมื่อเห็นสายตาของเยี่ยเจิ้นถิงจึงรีบเปลี่ยนคำพูด “สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ฉันเป็นหมอส่วนตัวที่ผู้จัดการเชิญมาค่ะ”

“เข้ามา” เยี่ยเจิ้นถิงชี้ไปที่เฟิงเชียนเสวี่ยแล้วพูดว่า “แผลที่คอและไหล่ซ้าย ตรวจแล้วจัดการให้ดีๆ “

“ค่ะ” หมอผู้หญิงดูแล้วอายุราวๆ สี่สิบกว่าปี ใส่ชุดหมอและพกกล่องปฐมพยาบาล ดูแล้วน่าเกรงขามมาก

“นี่มันอะไรกันเนี่ย”

ในขณะที่เฟิงเชียนเสวี่ยยังงงอยู่ ก็ถูกเยี่ยเจิ้นถิงกดให้นั่งอยู่บนโซฟา “เธออยู่นิ่งๆ เลยนะ รอให้หมอดูแผลให้เสร็จก่อน ฉันจะส่งเธอกลับบ้าน!”

เมื่อเฟิงเชียนเสวี่ยได้ยินเขาพูดแบบนั้น จึงให้ความร่วมมืออย่างดี

“เสร็จหรือยัง” เยี่ยเจิ้นถิงถาม

“เสร็จแล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยเปิดประตูออกมา “นี่ชุดของใคร ฉันใส่ได้พอดีตัวเลย เนื้อผ้าก็สบาย”

“อย่าเพ้อเจ้อ ก็ซื้อมาให้เธอนั่นแหละ”

เยี่ยเจิ้นถิงขยี้ผมที่เปียกของเธอ ให้เธอนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จากนั้นก็เอาไดร์เป่าผมมาเป่าผมให้เธอ

เฟิงเชียนเสวี่ยนั่งอย่างเงียบๆ มองดูตัวเองในกระจก และมองดูผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ ในใจก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา…

ที่จริงแล้ว หากมองอีกมุมหนึ่ง ผู้ชายคนนี้ก็ดีอยู่หรอก…

ตั้งใจใช้หนี้ให้กับเธอ ทุกครั้งที่เธอลำบาก เขาก็อยู่ด้วยตลอด พอรู้ว่าแผลของเธออาการแย่ลง เขาก็รีบจัดหาหมอให้อย่างเงียบๆ เตรียมให้แม้กระทั่งเสื้อผ้า…

ถ้าหากว่าอาชีพของเขาไม่ใช่ผู้ชายขายบริหาร บางที การอยู่ร่วมกันเป็นสุขก็เป็นทางเลือกที่ดีเหมือนกันนะ