สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 123

หลังจากที่เฟิงเชียนเสวี่ยโอนเงินทั้งหมดในบัตรให้ ‘โฮสหนุ่มลูกหนี้’ แล้ว ก็โทรไปหาเขา “เงินโอนไปแล้ว ทั้งหมดหนึ่งแสนเจ็ดพันหยวน ตรวจรับด้วย”

“ได้” เขาตอบอย่างเรียบๆ

“ลาก่อน!”

หลังจากที่เฟิงเชียนเสวี่ยวางสายไป ก็ลบเบอร์เขาทันที

พอนึกถึงท่าทางเย็นชาของเขาเมื่อกี้ เธอก็โกรธอย่างมาก ก่อนหน้านี้ทั้งอ่อนโยนเอาใจใส่ กระตือรือร้นยิ่งกว่าอะไร เป็นการแกล้งทำหมดเลยเหรอ

เธอคืนเงินให้เขา ทำเป็นเกรงใจหน่อยก็ไม่เป็น?

ผู้ชายสารเลว!

ตอนนี้เงินทั้งหมดของเฟิงเชียนเสวี่ยเหลือเพียงเจ็ดร้อยหยวนเท่านั้น เงินซื้อนมผงยังไม่พอเลย…

ทำงานมาไม่ถึงเดือน เงินเดือนก็อีกนานกว่าจะออก ทำอย่างไรดี

เฟิงเชียนเสวี่ยรื้อค้นในตู้ เพื่อดูว่าพอจะมีเครื่องประดับอะไรที่จะเอาไปขายเอาเงินมาใช้ในภาวะฉุกเฉินนี้ได้บ้างไหม

เมื่อรื้อค้นจนทั่ว เธอก็พบว่า นอกจากสร้อยเพชรทับทิมที่เยี่ยเจิ้นถิงให้เธอมา ก็ไม่มีอะไรอีกเลย

เฟิงเชียนเสวี่ยถือสร้อยเพชรทับทิมที่มีมูลค่ากว่าล้านหยวนในมือ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเอาไปขายไม่ได้แล้ว ยังต้องคิดหาวิธีเพื่อเอาสร้อยนี้ไปคืนปีศาจเยี่ยอีก…

น่าปวดหัวจริงๆ !

ในขณะที่คิดไปเรื่อย โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เป็นเบอร์จากคนแปลหน้า เฟิงเชียนเสวี่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วรับสาย “ฮาโหล!”

“เชียนเสวี่ย ฉันอาลี่ว์นะ เธอไม่เป็นไรใช่ไหม”

“อาลี่ว์?” เฟิงเชียนเสวี่ยนิ่งไปสักพัก ถึงนึกเพื่อนร่วมงานที่อยู่แผนกบริการจัดการคนนี้ได้ “ฉันไม่เป็นไร เธอรู้เบอร์ฉันได้ยังไง”

“อะไรนะ? ประธานเยี่ย?”

เฟิงเชียนเสวี่ยถึงกับอึ้ง คนที่ช่วยเธอไม่ใช่ ‘โฮสหนุ่มลูกหนี้’ เหรอ ทำไมถึงเป็นเยี่ยเจิ้นถิงไปได้

“ใช่สิ อาเฟินเห็นประธานเยี่ยอุ้มเธอออกไปทางข้างหลัง แล้วขึ้นรถสปอร์ตแอสตันมาร์ตินของเขาไป” อาลี่ว์ขอโทษด้วยน้ำเสียงที่จะร้องไห้ “เชียนเสวี่ย เธออย่าโกรธฉันเลยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ “

“ฉันไม่ได้คิดอะไรหรอก เธอไปทำงานเถอะ เจอกันพรุ่งนี้นะ”

หลังจากวางสายไป เฟิงเชียนเสวี่ยถือโทรศัพท์ไว้ คิดยังไงก็คิดไม่เข้าใจสักที

รถสปอร์ตแอสตันมาร์ตินป็นของ ‘โฮสหนุ่มลูกหนี้’ ไม่ใช่เหรอ จะเป็นของเยี่ยเจิ่นถิงได้อย่าไร

อาเฟินดูผิดหรือเปล่า เข้าใจผิดว่า ‘โฮสหนุ่มลูกหนี้’ คือเยี่ยเจิ้นถิง?

ในเมื่อมองจากข้างหลัง พวกเขาคล้ายกันขนาดนั้น……