สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 154

แม้เมื่อก่อนตอนที่เขาแสดงเป็นหนุ่มบาร์โฮสต์ในบาร์ เธอไม่เคยเห็นเขาอยู่ใกล้ผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้มาก่อนเลย ตอนนี้มาโอ้อวดต่อหน้าเธอ! ! !

“ไปให้พ้น!” ต้วนเทียนหยาพยายามอย่างหนัก ในที่สุดก็ผลักสาว ๆ ออกไป

สาวๆทรุดตัวลงบนโซฟา บนโต๊ะกระจก และบนพื้น

พวกเขาถูกทำร้ายทีละคน ขมวดคิ้วและโกรธเคือง “ต้วนเส้า วันนี้คุณเป็นอะไร?”

“เอาล่ะ คนสวยทุกคน วันนี้ต้วนเส้ามีเรื่องสำคัญต้องทำ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถเล่นกับคุณได้ ฉันขอเชิญไปเล่นที่ห้อง VIP และบันทึกในบัญชีของฉัน”

พี่ตงเกลี้ยกล่อมผู้หญิงสาวสองสามคนออกไป

ต้วนเทียนหยาดึงคอเสื้อของเขาอย่างหงุดหงิด หยิบแก้วที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วดื่ม หันกลับมามองที่เวที เฟิงเฉียนเสวี่ยแสดงเสร็จและเดินกลับหลังเวทีแล้ว...

เขารีบไปที่หลังเวทีเพื่อหาเฟิงเชียนเสวี่ย

เฟิงเชียนเสวี่ยออกมาจากห้องน้ำ กำลังจะเก็บของออกไป ต้วนเทียนหยารั้งและเกลี้ยกล่อมเธอ "ที่รัก คุณโกรธเหรอ?"

“ได้ยินมานานแล้วว่าต้วนเส้าดื้อรั้นและฉันเห็นมันจริงๆในคืนนี้”

น้ำเสียงของเฟิงเชียนเสวี่ยเต็มไปด้วยความโกรธ

“ผู้หญิงพวกนั้นต่างหากที่มาพัวพันฉัน ฉันก็ผลักพวกเขาออกไปอย่างแรง” ต้วนเทียนหยารีบอธิบาย “ต่อไปฉันจะไม่สนใจพวกเขาฉันสาบาน!”

“ถ้าคำสาบานมีประโยชน์ ทำไมถึงต้องมีตำรวจ？”เฟิงเชียนเสวี่ยขมวดคิ้ว “ทำไมช่วงนี้คุณกลายเป็นคนไร้สาระ?”

ทันทีที่พูดออกมา เธอแปลกใจเล็กน้อย ใช่ เขาแตกต่างจากเมื่อก่อนจริงๆ

แต่ก่อนเขามีความรับผิดชอบ เธอไม่เคยเห็นเขาสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหนเลย แต่ตอนนี้เขา เพียงไม่กี่วันก็ถูกเธอพบสองครั้ง และยิ่งยิงหยานหยานก็เข้าไปพัวพันกับเธอ...

แต่ก่อนเขาสงบมั่นคง เขาจัดการกับสิ่งต่าง ๆ อย่างเด็ดเดี่ยว ไม่เคยพูดเรื่องไร้สาระ ตอนนี้นอกจากการสัญญาแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรที่เป็นประโยชน์เลย..

“เอาล่ะๆๆ มันเป็นความผิดของฉัน ต้วนเทียนหยาเกลี้ยกล่อมเฟิงเชียนเสวี่ย“ฉันจะพิสูจน์ด้วยการกระทำของฉันและฉันจะไม่ทำมันอีก”

แม้ว่าเฟิงเชียนเสวี่ยจะไม่มีความสุขในใจ แต่เธอนึกถึงความดีที่ผ่านมากของเขาก็เลยไม่คิดเล็กคิดน้อยอีก

“ช่างมันเถอะ ฉันจะไปเอากระเป๋า คุณไปรอฉันที่ประตูหลัง”

“โอเค ฉันจะไปเอารถก่อน”

เฟิงเชียนเสวี่ยไปที่แคชเชียร์เพื่อหยิบกระเป๋าของเธอ ทันใดนั้นก็เห็นร่างที่คุ้นเคย... เยี่ยเจิ้นถิง! !

เพราะเธอวิ่งเร็วเกินไป เฟิงเชียนเสวี่ยจึงกระแทกเข้าประตู เข่าของเธอชาจากความเจ็บปวด และเธอก็เดินออกไปด้วยอาการเดินกะโผลกกะเผลก

“ที่รัก ทำไมคุณไม่ระวัง？ เจ็บไหม？” ต้วนเทียนหยารีบกระโดดลงจากรถเพื่อประคองเธอทันที

“ไม่เป็นไร ไปกันเถอะเฟิงเชียนเสวี่ยโกรธจัด “หัวหน้าปีศาจของฉันมาที่นี่แล้ว”

“อะไรนะ เยี่ยเจิ้นถิงอยู่ที่นี่ต้วนเทียนหยางตกใจ

“ใช่ ไปกันเถอะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบเข้าไปในรถ

ต้วนเทียนหยาสตาร์ทรถและขับออกไปทันที

“คุณดื่มแล้วขับรถไม่ได้ คนขับรถของคุณล่ะ？” เฟิงเชียนเสวี่ยตอบโต้ด้วยการมองย้อนกลับ

"ออกไปจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน"

ต้วนเทียนหยาปิดประทุน เปิดขวดน้ำแร่แล้วดื่มน้ำ แต่ก็ยังรู้สึกคอแห้ง ดังนั้นเขาจึงถอดแจ็คเก็ตออกอย่างหงุดหงิด

“คุณดื่มไปมากแค่ไหน?” เฟิงเชียนเสวี่ยมองเขาที่แปลกไป