สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 206

“ได้เลยครับ”

เสือเดินเข้ามาประคองเฟิงเชียนเสวี่ยออกไปจากห้องวีไอพี...

ไป๋ลู่ตามมาและกำชับว่า “ฉันจองโรงแรมให้แล้ว อยู่ฝั่งตรงข้ามถนนนี่เอง เดี๋ยวฉันไปส่ง...”

“น่าเสียดาย!” ไป๋ลู่เก็บโทรศัพท์มือถือคืน แล้วพูดเยาะเย้ยเหน็บแนมว่า “คืนนั้น เฮ่าเซวียนดันโผล่มาที่บาร์ ฉันเลยต้องรีบไปรับหน้าไว้ ก็เลยวางกล้องจิ๋วไว้บนแจกัน แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงถ่ายไม่ติด ไม่อย่างนั้น ตอนนี้ก็น่าจะมีภาพที่หวือหวาและน่าตื่นตากว่านี้เยอะเลยล่ะ”

“เธอมันต่ำช้า!” เฟิงเชียนเสวี่ยแผดเสียงด้วยความโกรธ “ไป๋ลู่ ฉันดีกับเธอขนาดไหน ทำไมถึงต้องทำร้ายกันด้วย ทำไม”

“เธอน่ะหรือ ดีกับฉัน” ไป๋ลู่รู้สึกขบขัน “ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันก็เหมือนผู้ติดตามของเธอ เหมือนคนรับใช้ที่คอยปรนนิบัติเธอ นี่เหรอที่เธอเรียกว่าดีน่ะ ทุกคนเป็นมนุษย์เหมือนกัน พ่อของพวกเราก็แซ่เฟิงเหมือนกัน เธอมีสิทธิ์อะไรถึงได้เป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ ส่วนฉันก็แค่ผู้ติดตาม ทำไมกัน”

“ทุกสิ่งที่ฉันมี พ่อฉันเป็นคนให้มา มันเกี่ยวอะไรกับเธอ”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่มีทางเข้าใจตรรกะของเธอ

“ก็ใช่น่ะสิ เพราะแบบนี้ พ่อเธอถึงได้ตายไวไง” ทุกคำพูดของไป๋ลู่เหมือนมีดที่กรีดลงกลางหัวใจของเฟิงเชียนเสวี่ย “ตายเพราะเธอไงล่ะ!!!”

“เหลวไหล!”

เฟิงเชียนเสวี่ยโกรธจนสั่นไปทั้งตัว เธอยื่นมือออกไปหมายจะตบหน้าไป๋ลู่ แต่กลับถูกไป๋ชิวอวี่คว้ามือไว้

“แกลองแตะต้องลู่ลู่ของฉันดูสิ” ไป๋ชิวอวี่ผลักเธอออกและเอ่ยปากเตือนอย่างโหดเหี้ยม “ตอนนี้พวกฉันกุมจุดอ่อนของแกอยู่ แทนที่จะคุกเข่าเหมือนหมาขอร้องพวกฉัน ยังจะกล้ามาอวดดีแบบนี้อีก

เชื่อไหมว่าฉันจะเอารูปกับคลิปพวกนี้อัพขึ้นโซเชี่ยลตอนนี้เลย แล้วก็จะให้เสือสาธยายถึงเรื่องคืนนั้นต่อหน้าสื่อมวลชน...”

“คุณ...” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดอะไรไม่ออก เธอมองไปที่เสือและส่ายหัวด้วยความตื่นตระหนก “เป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่เขา เป็นไปไม่ได้แน่ๆ...”

“ผมเอง ผมจริงๆ” เสือไม่กล้ามองหน้าเธอตรงๆ “ผมยังจำรอยแผลเป็นที่เอวของคุณได้...”

“...”

เธอมั่นใจมากจนถึงแน่ใจว่า ไม่ใช่เขาแน่นอน!!!

“เฟิงเชียนเสวี่ย ฉันไม่มีเวลามาบ้าบอกับเธอหรอกนะ” ไป๋ลู่เอ่ยเตือนอย่างเย่อหยิ่ง “ตอนนี้ ฉันขอสั่งให้เธอรีบแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ซะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะแฉให้หมด ทั้งคลิป ทั้งรูปถ่ายพวกนี้ ยังมีเรื่องลูกสามคนของเธอกับหนุ่มชาวไทยนั่นอีก”

“ฉันจะไม่แต่งงานกับเขา” เฟิงเชียนเสวี่ยค่อยๆ สงบลง “เขาไม่ใช่ผู้ชายในคืนนั้นสักหน่อย แล้วก็ไม่ใช่พ่อของลูกฉัน พวกเธอจงใจหาใครสักคนมาแกล้งฉัน”

“สมองของหล่อนมีปัญหาหรือเปล่า” ไป๋ลู่พูดพลางสะบัดภาพถ่ายแสนเซ็กซี่เหล่านั้น “หลักฐานก็อยู่ตรงนี้แล้ว ยังจะมาโย้เย้อีก สนุกนักเหรอ”

“ฉันแน่ใจว่าไม่ใช่เขา” เฟิงเชียนเสวี่ยยืนกราน “ถ้าพวกเธอกล้าเอาเรื่องนี้ไปพูดข้างนอก ฉันจะไม่ปล่อยพวกเธอแน่ๆ!”

“แก...”

“ฉันก็อยากเห็นนะ แกจะไม่ปล่อยพวกฉันยังไง” ไป๋ชิวอวี่ยิ้มเยาะ “แกคิดว่ามีประธานเยี่ยคอยหนุนหลังแล้วพวกฉันจะกลัวแกเหรอ เข้าใจหน่อยนะว่า ถ้าประธานเยี่ยรู้เรื่องเน่าๆ พวกนี้ของแก แล้วยังรู้ว่าแกมีลูกอีกสามหน่อ เขายังจะปกป้องแกอยู่ไหม เผลอๆ เขาอยากจะบีบคอแกให้ตายด้วยซ้ำ”