สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 233

“ไม่ถูกสิ…” ไป๋ลู่สนองกลับอย่างรวดเร็ว “เขาคงไม่รู้ใช่ไหมว่าพวกเรามาที่บาร์”

ทันทีที่พูดจบไป๋ลู่ก็รู้สึกตื่นตัวขึ้นมา แล้วรีบสั่งบอดี้การ์ดทั้งสองนาย “พวกนายเฝ้าประตูไว้ให้ดี อย่าให้เยี่ยเจิ้นถิงบุกเข้ามา…”

ไป๋ลู่พูดไม่ทันขาดคำ มีคนถีบประตูห้องเข้ามา

แม้แต่คนที่เฝ้าประตูอยู่ก็ถูกเหยียบอยู่แทบเท้า

“กระจอก!” เยี่ยฮุยตะคอก

ไป๋ลู่รีบหยิบมีดที่แหลมคมออกมาและบีบคอเฟิงเชียนเสวี่ย “พวกแกอย่าเข้ามา ไม่งั้นฉันจะฆ่ามันซะ!”

ฉากนี้ไม่ใช่ครั้งแรก สำหรับเยี่ยฮุยแล้วเขาคุ้นเคยเสียยิ่งกว่าอะไร

ที่แตกต่างไปก็คือ ครั้งนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

เธอเงยหน้าขึ้น และพูดอย่างกระวนกระวาย “เยี่ยฮุย เธอแค่อยากช่วยพ่อแม่ของเธอ คุณให้ประธานเยี่ยปล่อยคนเถอะ”

“ใช่ ขอแค่พวกแกปล่อยพ่อแม่ของฉัน ฉันก็จะไม่หาเรื่องมันอีก ไม่อย่างนั้น ทุกคนต้องตายกันหมด!”

ไป๋ลู่พูดเสียงสั่น และมือที่ถือมีดก็สั่นเช่นกัน

จากนั้น เธอก็กระซิบบอกเฟิงเชียนเสวี่ยที่ข้างหู “มือถือของฉันอยู่ที่หน้าจอพร้อมเล่นตลอด ถ้าพวกแกยังไม่ปล่อยคนอีก ฉันจะเอาวีดีโอที่มีแกกับลูกๆที่น่ารักทั้งสามคนปล่อยออกมาทั้งหมด”

“ได้ยินหรือยัง รีบปล่อยคน” เฟิงเชียนเสวี่ยสั่งอย่างร้อนใจกระสับกระส่าย

“ผมต้องถามคุณชายเยี่ยก่อน…”

เยี่ยฮุยพูดยังไม่ทันขาดคำ ก็มีแสงสีเงินวาบเข้ามา แทงลงไปที่ข้อมือของไป๋ลู่ทันที

ไป๋ลู่ร้องโหยหวน กองลงกับพื้น มีดในมือและมือถือตกลงไป

เฟิงเชียนเสวี่ยรอดพ้นจากอันตรายแล้ว แต่เธอไม่ได้รีบหนี กลับเดินไปเก็บมือถือของไป๋ลู่…

ไป๋ลู่รีบหยิบมีดขึ้นมา แทงเฟิงเชียนเสวี่ย

ลูกกระสุนสีดำพุ่งออกไป แต่สายไปเสียแล้ว…

เฟิงเชียนเสวี่ยกรีดร้อง เธอถูกมีดเฉือนที่หัวไหล่

แต่ก่อนที่มีดจะเจาะลึก ก็ถูกเยี่ยฮุยแย่งไปได้

ไป๋ลู่ก็โดนจับตัวไว้ได้เช่นกัน

เฟิงเชียนเสวี่ยตกลงไปที่พื้น ในมือคว้ามือถือไว้เป็นมั่นเหมาะ มีคนรับเธอไว้ได้จากด้านหลัง

“ยัยโง่!” เยี่ยเจิ้นถิงกัดฟันกรอดและสบถด่า

สุดท้าย ในที่สุด ก็ได้รับการยืนยันตัวตนแล้ว!

เฟิงเชียนเสวี่ยมีความรู้สึกหลากหลายในหัวใจ ซับซ้อนและมิอาจบรรยายได้…

“ดีใจไหม” เยี่ยเจิ้นถิงตบที่ก้นเธออย่างแรง

“เยี่ยเจิ้นถิง คุณโกหกฉันทำไม” เฟิงเชียนเสวี่ยถามอย่างโกรธเคือง

เยี่ยเจิ้นถิงอุ้มเธอโดยไม่พูดอะไรสักคำและเตรียมตัวออกไป

“ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน…” ไป๋ลู่ดิ้นรนอย่างสิ้นหวังและตะโกนลั่น “พวกแกจะปกป้องนังเฟิงเชียนเสวี่ยทำไม นังนี่เที่ยวอ่อยผู้ชายไปทั่ว สี่ปีก่อนไปเที่ยวพวกโฮสต์ แล้วยังมีลูกกับโฮสต์นั่น…”

“หุบปาก!” เฟิงเชียนเสวี่ยหันกลับมาตะโกนอย่างโกรธจัด และขยิบตาให้ไป๋ลู่

เธอต้องการบอกว่า ตราบใดที่เรื่องของเด็กๆไม่ถูกเปิดโปง เธอก็จะขอร้องให้…

ไป๋ลู่กัดฟันอย่างไม่พอใจ แต่ไม่ได้พูดอะไร

ก่อนออกไปแม่ของไป๋ลู่กำชับนักกำชับหนา ไม่ให้เธอเปิดเผยเรื่องลูกของเฟิงเชียนเสวี่ย มิฉะนั้น พวกเธอจะเสียไพ่ใบสุดท้ายนี้

“เธออยากเจอแม่มากใช่ไหม”เยี่ยเจิ้นถิงหันไปจ้องไป๋ลู่ “งั้นไปด้วยกันสิ!”