เฟินเชียนเสวี่ยเห็นว่ามีคนกวักมือมาทางเธอ เดิมทีคิดอยากที่จะหลบ แต่ว่าคนนั้นพูดชื่อ “พนักงานทำความสะอาดออกมา” อีกทั้งมีคนมองเธออยู่ตั้งมากมาย
ในเวลานี้ ถ้าเธอหลบเลี่ยง ก็จะดูน่าสงสัยเกินไปหน่อย...
หากถูกคนจับได้ว่าเธอเป็นใคร คงทนไม่ได้แน่
ดังนั้น เฟิงเชียนเสวี่ยทำได้แค่จำใจเดินเข้าไป
“พี่ฟัง ตรงนี้สกปรก รีบมาช่วยเก็บกวาดหน่อยเร็ว” ผู้จัดการพูดสั่ง
“ได้ค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดเศษแก้วที่อยู่บนพื้น เกรงว่าคนจะจำได้
เก้าอี้ของเยี่ยเจิ้นถิงถูกย้ายออกไปนั่งอยู่ด้านข้าง ใช้กระดาษทิชชู่เปียกเช็ดคราบสกปรกในมือ
“คุณชายเยี่ย จะให้ผมไปเปลี่ยนเสื้อเป็นเพื่อนคุณไหมครับ?” เยี่ยฮุยถามอย่างระวัง
“ไม่ต้อง เลอะแค่เสื้อโค้ทเอง”
เยี่ยเจิ้นถิงถอดเสื้อโค้ทออกแล้วส่งให้เยี่ยฮุย แล้วยกแก้วไวน์ขึ้นจิบต่อ
“ว้าว มีกล้ามด้วย!” หลงหลงเห็นรูปร่างที่แข็งแรงกำยำของเยี่ยเจิ้นถิง ก็ถามด้วยความตื่นเต้น “ พี่ใหญ่ พี่ฝึกยังไงเหรอฮ่ะ?”
เฟิงเชียนเสวี่ยที่กำลังเก็บกวาดอยู่นั้นก็ชะงักทันที อดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองเยี่ยเจิ้นถิง พี่ใหญ่? นี่มันเรื่องอะไรกัน?
“ฝึกมวย” เยี่ยเจิ้นถิงตอบอย่างเรียบเฉย
“พี่ต่อยมวยเป็นด้วย? พี่ต่อยมวยประเภทไหนหรอครับ?”
ตอนนั้นเองหลงหลงสนใจขึ้นมาทันที วางส้อมและมีดที่ถืออยู่ลง รอคำตอบจากเยี่ยเจิ้นถิงอย่างใจจดใจจ่อ
“ไม่ว่ามวยประเภทไหนก็เป็นทั้งนั้น” เยี่ยเจิ้นถิงตอบกลับอย่างเย็นชา
“จริงเหรอ? หากมีโอกาสต้องประลองวิชากันหน่อยแล้ว” หลงหลงชื่นชอบในเรื่องศิลปะการต่อสู้มาก
“นายจะประลองวิชากับฉันงั้นเหรอ?” เยี่ยเจิ้นถิงรู้สึกขำ “แค่ฉันใช้นิ้วเดียวก็เอาชนะเธอได้แล้ว!”
“ตามใจเด็กแบบนี้ไม่ดีเท่าไหร่นะครับ” เยี่ยเจิ้นถิงพูดอย่างเรียบเฉย
“ก็ฉันพอใจ” คุณท่านเยี่ยตอบกลับอย่างอารมณ์ไม่ดี
เยี่ยเจิ้นถิงคร้านที่จะคุยกับเขาต่อ ก้มหน้ามองไปที่พนักงานทำความสะอาดที่นั่งยองอยู่ข้าง ๆ รอยยิ้มเย้ยหยันผุดขึ้นที่มุมปาก จงใจพูดว่า “ในเมื่อปู่ชอบเด็กสามคนนี้มาก ก็รับมาอยู่ด้วยกันซะเลยสิ บ้านของพวกเขาเล็กนิดเดียว เดี๋ยวไปรับไปส่งคงจะไม่สะดวกเท่าไหร่”
เฟิงเชียนเสวี่ยสะดุ้งไปทั้งตัว ในใจร้อนรนเป็นอย่างมาก พึมพำกับตัวเอง ไม่ได้เด็ดขาด เด็ก ๆห้ามตอบตกลงนะ...
“เอาสิ!” คุณท่านเยี่ยเดิมที่คิดไว้อยู่เหมือนกัน ถามอย่างเอ็นดูว่า “หลานๆ ไม่อย่างนั้นไปอยู่กับปู่ไหม ปู่จะได้ไปส่งพวกหลานไปโรงเรียนอนุบาลทุกวันเลย พอเลิกเรียนก็ไปรับพวกหนูได้ด้วย”
“ดีค่ะ!” เย่ว์เย่ว์ตอบอย่างไม่คิด แถมยังถูมืออวบอ้วนของตัวเอง “ถ้าพวกเราเลิกเรียนแล้วสามารถมาเล่นที่นี่ได้ไหมคะ?”
“ได้อยู่แล้ว” คุณท่านเยี่ยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดกับหลงหลงว่า “ปู่ยังสามารถเชิญครูฝึกมาสอนวิชาหมัดมวยให้หนูได้ด้วยนะ หนูอยากเรียนมวยแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น”
“จริงเหรอครับ? ดีจังเลย” หลงหลงทำท่าต่อยอย่างตื่นเต้น “งั้นผมเรียนเทควันโดได้ไหมครับ?”
“ไม่มีปัญหา ปู่จะไปเชิญครูฝึกเทควันโดระดับโลกมาสอนหลานเอง” คุณท่านเยี่ยพูดพร้อมกับจะให้เยี่ยเซินไปจัดการ...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก
เทกันแบบนี้เลยหรอมีต่ออีกมั้ย...
แอด..กลับบ้านด่วน...ยังรออยู่นะคะ😁😁...
ขอบคุที่ลงให้อ่านนะคะ สนุกมากเลย อย่าลืมมาลงต่อนะคะ 👍🏻...
อย่าหายไปนานนะแอด😁😁...
แอด..กลับมาอัพเดทแล้ว..น่ารักที่สุด👍👍👍...
แอด..อย่าเทกันเลย..กลับมาลงต่อหน่อยจ้า😂😂😂...