สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 377

มาถึงห้องทำงานท่านประธาน เหวินลี่แจ้งเฟิงเชียนเสวี่ยให้ทราบเลยว่า เธอย้ายตำแหน่งแล้ว

ต่อไปไม่รับผิดชอบทำหน้าที่ต้อนรับหน้าฟร้อน แต่ไปฝ่ายเอกสาร รับผิดชอบพิมพ์และจัดเตรียมเอกสารโดยเฉพาะ

เฟิงเชียนเสวี่ยอยู่นานขนาดนี้ เธอก็รู้ว่า ตำแหน่งใหม่และตำแหน่งที่หน้าฟร้อนก่อนหน้านี้นั้นล้วนเป็นตำแหน่งงานที่ต่ำที่สุดในชั้น 68

อย่างน้อยหน้าฟร้อนก็ได้เห็นประธานและผู้บริหารระดับสูงแต่ละท่าน ถ้าหากทำงานดี หรือว่าเจอผู้นำระดับสูงอารมณ์ดี ไม่แน่ยังจะมีโอกาสได้เลื่อนขั้น

และงานพิมพ์เอกสารนี้ ก็เท่ากับเป็นตำแหน่งที่ถูกคนเมินเฉยไม่ได้เห็นความสำคัญ

ทำงานทุกวันก็จะขลุกตัวอยู่ในห้องทำงานเล็กๆ รอเลขาของผู้บริหารระดับสูงส่งเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ มา ปริ้นออกมา จัดแฟ้ม ส่งไปถึงมือของพนักงานที่เกี่ยวข้องกัน

ไม่มีเครดิตและก็ไม่มีความผิดพลาดอะไร ไม่มีโอกาสได้เลื่อนตำแหน่ง และก็ไม่ทำผิดพลาดได้ง่ายๆ

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้ว่าช่วงนี้ตัวเองทำงานได้ไม่ดี ถูกโยกย้ายตำแหน่งก็เป็นเรื่องปกติมาก

เพราะงั้นไม่พูดอะไรทั้งนั้น เก็บของไปห้องเอกสารอย่างเชื่อฟัง

ในนี้มีเด็กผู้หญิงสามคน รับผิดชอบทำงานเหมือนกับเธอ ว่างๆ ไม่มีอะไรก็เล่นโทรศัพท์อย่างเกียจคร้าน มีงานมาก็รีบยุ่งขึ้นมาทันที

เห็นเฟิงเชียนเสวี่ยมาแล้ว เด็กผู้หญิงหนึ่งในนั้นพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ยัดเด็กเส้นมาที่พวกเราอีกแล้ว น่ารำคาญจริงๆ！”

“เด็กเส้นอะไรกัน”

“เธอคิดดูสิ หน้าฟร้อนธรรมดาๆ คนหนึ่ง เอะอะก็ลางานไม่มาทำงาน แถมยังไม่ถูกไล่ออก ไม่ใช่เด็กเส้นแล้วคืออะไร”

“ก็ถูกนะ…”

ได้ฟังเสียงวิจารณ์เหล่านี้ เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่หยิบของของตัวเองวางบนโต๊ะทำงาน ตั้งใจอ่านศึกษาเอกสาร

ในนี้เงียบสงบและสบาย มีเวลาให้ศึกษาเรียนรู้มากมาย

เสียงตะโกนที่ไม่สบอารมณ์ขัดจังหวะความคิดของเฟิงเชียนเสวี่ย เธอได้สติกลับมา หันหน้ามองเพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างๆ “เป็นอะไร”

“เวลาทำงาน เธอเหม่อลอยอะไร”เพื่อนคนนั้นจ้องมองเธออย่างไม่สบอารมณ์ “เอาเอกสารเหล่านี้ไปส่งให้พี่เหวิน”

“อ๋อ โอเค” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบรับเอาเอกสารมา เดินออกไปหาเหวินลี่อย่างเร่งรีบ

เหวินลี่กำลังจัดแจงงาน เฟิงเชียนเสวี่ยเดินเข้ามาหาเธอ เธอทำท่าทำทาง บอกให้เฟิงเชียนเสวี่ยรอสักครู่

เฟิงเชียนเสวี่ยก็ยืนกอดเอกสารรออยู่ข้างๆ ประมาณ20นาที เหวินลี่ไม่ได้หันหน้ามองเธอสักแวบเดียว ยุ่งงานต่อ

เฟิงเชียนเสวี่ยแอบกระวนกระวายใจเล็กน้อย อดที่จะคิดไม่ได้ว่า ตัวเองไปล่วงเกินเหวินลี่โดยไม่ได้ตั้งใจตั้งแต่เมื่อไหร่หรือเปล่า…

“เอามาสิ！”ในที่สุดเหวินลี่ก็รับเอกสารไป ไม่แม้แต่จะมองเฟิงเชียนเสวี่ยสักแวบเดียว เดินก้าวเท้าไปยังห้องทำงานของประธานอย่างรวดเร็ว

เฟิงเชียนเสวี่ยค่อนข้างหดหู่ใจ กำลังที่จะกลับไปตำแหน่งของตัวเอง ในเวลานี้ น้ำเสียงที่คุ้นเคยก็แผ่ซ่านมา “โย่ นี่มันเสี่ยวเฟิงไม่ใช่เหรอ？ฉันก็ว่าทำไมวันนี้ไม่เห็นคุณ ที่แท้คุณย้ายไปแล้วเหรอ”