สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 388

“นี่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้...” เยี่ยเจิ้นถิงหรี่ตาลงเล็กน้อย

“งั้นแกก็พูดมา ว่าใครจะโยนความผิดให้เธอ” คุณท่านเยี่ยขมวดคิ้ว คอยเฝ้าดูสถานการณ์ “เยี่ยเซินนำกล้องวิดีโอมาตรวจสอบทั้งหมด การเมล็ดกาแฟบดของเธอ ต้มกาแฟ จนกระทั่งนำกาแฟมาเสิร์ฟให้ที่ออฟฟิศของคุณ ก็ไม่ได้ไปยุ่งกับใคร”

ชั่วครู่หนึ่ง คุณท่านเยี่ยเหมือนว่าจะคิดอะไรบางอย่างได้ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า...

“อ๋อ ไม่ใช่สิ เธอพบเยี่ยฮุยที่หน้าประตูห้องทำงานของแก นำกาแฟไปให้เยี่ยฮุย แกหมายความว่า หรือว่าเยี่ยฮุยจะวางยาในกาแฟ แล้วโยนความผิดใส่ผู้หญิงคนนี้งั้นเหรอ”

“อ๊ะ!” เยี่ยฮุยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “ผมไม่ได้ทำอะไรเลยครับ”

“หลังจากที่เยี่ยฮุยรับกาแฟไป ก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของท่าน พวกเราก็มองไม่เห็นกล้องวงจรปิดในห้องของท่านแล้ว” เยี่ยเซินพูดกับเยี่ยเจิ้นถิงด้วยความเคารพ และกล่าวเพิ่มเติมด้วยรอยยิ้ม

“แน่นอน ตัดสินจากตรรกะ เยี่ยฮุยก็น่าสงสัย ถ้าหากท่านรู้สึกว่าผมจัดการอย่างไม่ยุติธรรม ผมสามารถส่งตัวเยี่ยฮุยกับคุณเฟิงเชียนเสวี่ยให้ตำรวจพร้อมกันได้เลย ให้ทางตำรวจตัดสิน”

เยี่ยฮุยมองเยี่ยจิ้นถิงอย่างอ่อนแรง ไม่กล้าพูดอะไรเลยสักคำเดียว

“หรือว่า ท่านก็สามารถดึงกล้องวงจรปิดในห้องทำงานของท่านมาดูได้ ว่าเยี่ยฮุยได้ทำอะไรกับมันหรือเปล่า” เยี่ยเซินเสนอแนะ

“ไม่ต้องดูแล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ที่ห้องทำงานของผมไม่มีกล้องวงจรปิด!”

“งั้น...”

“เยี่ยฮุยไม่มีปัญหา” เยี่ยเจิ้นถิงเด็ดขาดมาก “เขาติดตามผมมา 10 ปี ชีวิตและความมั่งคั่งก็อยู่ที่ผมหมดแล้ว ไม่มีทางทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้ได้หรอก”

“งั้น...” เยี่ยเซินมองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ยอย่างครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่าง

“เธอก็ไม่มีปัญหา” เยี่ยเจิ้นถิงสีหน้าจริงจัง “หลังจากนั้น เธอก็ไปที่ห้องทำงานของฉันอีกครั้ง ถ้าเธอวางยาพิษจริงๆ มีความเป็นไปได้มากที่เธอจะหยิบแก้วกาแฟใบนั้นไป และทำลายร่องรอย แต่เธอไม่ได้ทำ ถึงแม้ว่าเธอไม่ฉลาด แต่ก็ไม่ได้โง่ถึงขนาดนั้นหรอก จริงไหม”

“แกลำเอียงอย่างเห็นได้ชัด” คุณท่านเยี่ยตะโกนด้วยความโมโห “หลิงหลงเป็นคู่หมั้นแกนะ ตอนนี้เธอโดนวางยาจนสลบ ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย ในเวลานี้ แกยังจะปกป้องผู้หญิงคนอื่นอีกเหรอ”

“ผมก็แค่ว่ากันไปตามเนื้อผ้าเท่านั้นเอง” เยี่ยจิ้นถิงยืนกรานอย่างยิ่ง

เฟิงเชียนเสวี่ยมองเขาอย่างลึกซึ้ง ยังโชคดี ที่ในเวลาสำคัญ เขายังเชื่อใจเธอ และปกป้องเธอ...

“พอแล้ว!” คุณท่านเยี่ยไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป “ฉันจะต้องอธิบายให้คุณลุงหลิงของแกฟัง”

เยี่ยเซินขมวดคิ้วแน่น มองไปที่คุณท่าน

“แก แก...” คุณท่านเยี่ยโกรธจนหน้าเขียว มือที่ถือไม้เท้าสั่นระริก “แกมันไอ้เด็กอกตัญญู แกกล้าดียังไง...”

“คุณท่าน ท่านอย่าเพิ่งโมโหครับ” เยี่ยเซินรีบปลอบประโลม “คุณชายไม่ได้อกตัญญูต่อท่านหรอกครับ เขาก็แค่อยากจะตรวจสอบด้วยตัวเอง”

“ลุงเซินพูดประโยคนี้ถูกต้องแล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงเดินลงบันได “คุณปู่ครับ เรื่องนี้ผมจะตรวจสอบให้มันชัดเจน และจะให้คำอธิบายคุณปู่กับคุณลุงหลิง แต่ตอนนี้ คุณปู่จะพาคนของผมไปไม่ได้นะครับ”

“วันนี้จะต้องจัดการผู้หญิงคนนี้ให้ได้” คุณท่านเยี่ยไม่ยอมเลยแม้แต่น้อย “ไม่เช่นนั้นครั้งหน้ายังไม่รู้ว่าจะก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีก!”

“คุณปู่...”

“คุณท่านเยี่ยใจเย็นๆ !” ในเวลานี้ หลิงเฟิ่งเซียวรีบเดินเข้ามา พูดอย่างห้ามปรามว่า “หลงเอ๋อร์ตื่นแล้ว หมอเหลยบอกว่า เธอพ้นขีดอันตรายแล้ว”

“หลิงหลงตื่นแล้วเหรอ งั้นก็ดี งั้นก็ดี” คุณท่านเยี่ยโล่งอก “ไป ฉันจะไปเยี่ยมเธอหน่อย”