สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 390

ในห้องรับรองรายล้อมไปด้วยแพทย์และเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์มากมาย

เหลยอวี่และทีมของเธอ แล้วก็ผู้อำนวยการโรงพยาบาลไท่จี๋กับผู้เชี่ยวชาญสองสามคนก็มาด้วย เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์กว่า 20 คนมาอยู่ที่นี่ ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่!

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกตกใจเล็กน้อย แถมยังคิดว่าพิษของหลิงหลงนั้นร้ายแรงมาก อันตรายถึงชีวิต

เมื่อเดินเข้ามาดูใกล้ๆ หลิงหลงนอนอยู่บนเตียง แม้ว่าเธอจะอ่อนแอ แต่ตระหนักได้เธอมีสติอย่างยิ่ง สีหน้าก็ไม่ได้แย่เหมือนอย่างที่คิด...

สถานะที่ต่างกัน ยิ่งเป็นลูกสาวเศรษฐี ชีวิตมีค่ายิ่งกว่าทองคำ

ตอนที่พ่อของเฟิงเชียนเสวี่ยอยู่ ก็เคยได้รับการปฏิบัติติตัวด้วยท่าทีเช่นนี้

ตอนนี้พ่อของเธอไม่อยู่แล้ว ดังนั้นชีวิตก็เหมือนขี้หมา!

คิดถึงเรื่องเหล่านี้ เฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้สึกปวดใจมาก...

“คุณท่าน!” เหล่าแพทย์และพยาบาลทำความเคารพคุณท่านเยี่ย

“เหตุการณ์เป็นอย่างไรบ้าง” คุณท่านเยี่ยถาม

“คุณเฟิงได้รับการตรวจอาการอย่างทั่วถึงแล้ว อาหารเป็นพิษ เพราะถูกพบทันเวลา ไม่อันตรายถึงชีวิต” เหลยอวี่รายงาน “เพิ่งล้างกระเพาะให้เธอ ตอนนี้เธออ่อนแรงนิดหน่อย ให้พักสักครู่ก็ดีแล้ว”

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” คุณท่านเยี่ยโล่งอก และพูดกับบุคลากรทางการแพทย์เหล่านั้นว่า “พวกคุณไปกันเถอะ เหลือเหลยอวี่ไว้ก็พอ”

“ครับ”

บุคลากรทางการแพทย์ถอยออกไปทีละคน และห้องก็เงียบลง

“หลิงหลง เธอรู้สึกยังไงบ้าง” คุณท่านเยี่ยเดินไปที่ข้างๆ เตียง ถามด้วยความเป็นห่วง

“ยังรู้สึกแย่นิดหน่อยค่ะ แต่น่าจะไม่เป็นอะไรมากแล้ว” หลิงหลงกล่าวอย่างอ่อนแรง “ขอบคุณค่ะคุณปู่ ทำให้ท่านเป็นห่วงแล้ว”

“เจ้าเด็กบื้อ” คุณท่านเยี่ยตำหนิตัวเองอย่างมาก “ปู่ไม่ได้ปกป้องเธออย่างดี เธอไม่ต้องห่วงนะ ปู่จะต้องมีคำอธิบายให้เธอและพ่อของเธอ!”

“ไม่ใช่แบบนี้เลย...”

“หุบปาก!” คุณท่านเยี่ยพูดด้วยความโมโห “คิดไม่ถึงว่าจะมีเบื้องหลังแบบนี้ เธอมีเรื่องงามหน้าอะไรอีก ที่ฉันยังไม่รู้ล่ะ”

“ฉัน...”

“ยาพิษในกาแฟ คือกลอุบายที่เธอใช้จนชิน” หลิงหลงจ้องมองเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างเกลียดชัง “ครั้งก่อนเธอยังใส่บางสิ่งลงในกาแฟของเจี่ยงต่งอีกด้วย จนเจี่ยงต่งสำลักเกือบตาย เรื่องนี้ คนทั้งบริษัทก็รู้กันทั้งนั้น”

“ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องแบบนี้” เยี่ยเซินพยักหน้า “ผมก็เคยได้ยิน”

“ดีมาก” คุณท่านเยี่ยยิ้มเยาะเย้ย และพูดด้วยความขุ่นเคืองว่า “ยังจะมัวอึ้งอะไรอยู่ ลากลงไป”

“ช้าก่อน!”

คนที่ตะโกนประโยคนี้ ไม่ได้มีแค่เยี่ยเจิ้งถิงที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องรับรอง แถมยังมีหลิงเฟิ่งเซียวด้วย!