สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 4

เช้าตรู่ของวันจันทร์ เฟิงเชียนเสวี่ยและแม่จูไปส่งเด็กๆ ทั้งสามคนเข้าโรงเรียนอนุบาลแห่งใหม่ จากนั้นก็รีบไปที่กลุ่มบริษัทเชิ่งเทียน

ไม่กี่วันมานี้ เฟิงเชียนเสวี่ยส่งประวัติย่อไปสามสิบห้าฉบับ รับการสัมภาษณ์จากสิบเจ็ดบริษัท เธอถูกปฏิเสธในทันทีหรือไม่ก็บอกให้กลับไปรอประกาศ

เธอได้รับโทรศัพท์แจ้งรับเข้าทำงานเพียงสายเดียวเท่านั้น นั่นก็คือบริษัทที่ใครๆ ต่างก็พูดถึงกันอย่างกลุ่มบริษัทเชิ่งเทียน!

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกแปลกใจที่บริษัทเล็กๆ ต่างก็ไม่มีใครสนใจเธอ แต่บริษัทที่อยู่ตำแหน่งสูงสุดของวงการธุรกิจ อย่างกลุ่มบริษัทเชิ่งเทียนนั้นยินดีที่จะให้เธอเข้าไปทำงานงั้นหรือ

จนกระทั่งเธอมาถึงแผนกบุคคลของกลุ่มบริษัทเชิ่งเทียน เพียงครู่เดียวก็เข้าใจในทันที “คุณเองหรือ”

“ไม่เจอกันนานเลยนะคุณหนูใหญ่!” เฮ่อเหวินเจ๋อมองมาที่เธอด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร แต่สายตากลับหัวเราะเยาะเย้ยด้วยความประสงค์ร้าย “ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว คุณไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ ยังสวยเหมือนเดิมเลย!”

“เฮ่อเหวินเจ๋อ ตอนนั้นพ่อของฉันไล่คุณออกจากตระกูลเฟิงและทำให้ทั้งชีวิตนี้ของคุณไม่สามารถก้าวเข้าสู่ไห่เฉิงได้อีก คิดไม่ถึงว่าคุณจะกล้ากลับมา”

เฟิงเชียนเสวี่ยจำเขาได้ เนื่องจากอดีตรองประธานบริษัทตระกูลเฟิงคิดจะทำมิดีมิร้ายกับเธอ จึงถูกเฟิงเชียนหยางไล่ออกจากตระกูลไป เธอคิดไม่ถึงว่าหลังจากแยกตัวออกไปสี่ปีแล้วจะได้พบเขาที่นี่

“ตระกูลเฟิงตกต่ำไปนานแล้ว คุณยังคิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูอยู่อีกหรือ” เฮ่อเหวินเจ๋อพูดเหน็บแนมด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “ตอนนี้คุณไม่ได้เป็นอะไรทั้งสิ้น แม้แต่งานนี้ก็เป็นผมที่มอบให้กับคุณ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยจ้องมองเขาด้วยความขุ่นเคืองและหันหลังเดินจากไป

“เฟิงเชียนเสวี่ย นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณ ถ้าคุณเดินออกจากประตูนี้ไป ผมรับประกันเลยว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณจะหางานในไห่เฉิงไม่ได้อีกเลย นอกเสียจากว่าคุณจะไปเป็นผู้หญิงของประธานเยี่ย!”

น้ำเสียงที่จองหองของเฮ่อเหวินเจ๋อดังตามหลังมา

ใจของเฟิงเชียนเสวี่ยเต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ เธอจึงเร่งฝีเท้าเพื่อที่จะออกไปจากที่แห่งนี้

จะให้เธอก้มหัวให้กับคนแบบนี้ ไม่มีทาง!

ขณะที่เดินออกมา เฟิงเชียนเสวี่ยพบว่ามีผู้คนยืนอยู่เต็มทางเข้าอาคาร

ผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งร่างกายของเขาเต็มไปด้วยน้ำมันเบนซิน มือข้างหนึ่งถือไฟแช็กเพื่อข่มขู่ผู้คนที่ยืนอยู่รอบๆ

“อย่าเข้ามานะ ฉันต้องการพบเยี่ยเจิ้นถิง ให้เขามาพบฉัน!”

พนักงานที่ยืนอยู่รอบๆ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขา บอดี้การ์ดเตรียมการตั้งรับกับสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง

ภายในรถมีคนนั่งอยู่ แต่เป็นคนที่ทำให้ทั้งไห่เฉิงต้องตกตะลึง!

เฟิงเชียนเสวี่ยมองเห็นเงาของใครบางคนที่นั่งหลังตรงและก้มมองโทรศัพท์มือถือแบบไม่สนใจโลกภายนอกอยู่ที่เบาะหลังอย่างสลัวๆ

คนขับรถและบอดี้การ์ดที่นั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับต่างก็รอคำสั่งจากเขา แม้แต่บรรยากาศก็เริ่มเคร่งขรึมและสงบนิ่งขึ้นมา

ชายที่นั่งภายในรถไม่แยแสต่อสิ่งใด เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา เขาเพียงแค่โบกมือให้สัญญาณแบบเย็นชาเท่านั้น

วินาทีต่อมา

จู่ๆ รถก็เพิ่มความเร็วขึ้นและพุ่งเข้าชนชายที่ตัวอาบไปด้วยน้ำมันเบนซินจนล้มลง

ทุกคนตกตะลึง โดยเฉพาะคนที่ตัวอาบไปด้วยน้ำมัน เขาตกตะลึงนิ่งค้างด้วยความกลัว เขาคิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะตัดสินใจเด็ดขาดขนาดนี้

เมื่อเห็นว่ารถกำลังจะชนเขา เฟิงเชียนเสวี่ยก็รีบก้าวออกไปในทันทีเพื่อดึงเขาออกมา

ชายในรถเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาที่ลึกลับและเงียบสงบของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ย ในดวงตาของเขามีความคิดมากมายผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!