สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 404

"เอ่อ นี่..." เกาถิงมีสีหน้ากระอักกระอ่วนและดูเหมือนจะรู้สึกลําบากใจเล็กน้อย 

"ไม่รับสมัครคนแล้วใช่ไหม" เฟิงเชียนเสวี่ยตระหนักถึงความไร้มารยาทของตัวเอง จึงรีบพูดว่า 

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็แค่ลองถามดู คุณไม่ต้องเก็บมาใส่ใจหรอก" 

"ไม่ใช่ ที่นั่นยังรับคนอีก แค่..." เกาถิงกำลังจะพูดต่อ

"แค่อะไรคะ?" เฟิงเชียนเสวี่ยถามอยากแปลกใจ

"ฉันกลัวว่าฉันพูดแล้ว คุณจะดูถูกฉัน" เกาถิงก้มหัวลงอย่างต่ําต้อย 

"ไม่มีทางค่ะ" เฟิงเชียนเสวี่ยรีบพูดว่า "พวกเราไม่ได้ไปขโมยไปปล้น เราหาเงินด้วยมือของเราเอง ล้วนมีเกียรติ ทําไมต้องดูถูกเหยียดหยามกันล่ะ" 

เกาถิงเห็นเธอพูดแบบนี้ ความกังวลในใจก็คลายลงแล้ว ขยับเข้าไปข้างหูเธอแล้วพูดว่า "ฉันทํางานเป็นพนักงานเสิร์ฟในตอนกลางคืนค่ะ" 

"ห้ะ?"เฟิงเชียนเสวี่ยมึนงงไปหมด ตอนกลางคืน?ทำไมเธอไม่คิดถึงสถานที่แบบนั้นกัน 

เงินเดือนของพนักงานเสิร์ฟในตอนกลางคืนค่อนข้างสูง แม้ว่าจะเสิร์ฟแค่อาหารและเบียร์ แต่รายได้ก็ดีมาก และบางครั้งเมื่อพบแขกที่ใจกว้างก็จะให้ทิปด้วย เพียงแต่ว่าสถานที่นั้นเป็นที่มั่วสุม โดนเอาเปรียบง่าย โดนดูถูก 

นอกเหนือจากนั้น ที่นั่นยังมีความทรงจําเกี่ยวกับเธอและเยี่ยเจิ้นถิงมากเกินไป เธอไม่อยากเจอกับชีวิตแบบนั้น และยิ่งไม่อยากเจอเยี่ยเจิ่นถิงที่นั่นด้วย 

"ฉันแค่ทํางานเป็นพนักงานเสิร์ฟ ไม่ได้ทําอย่างอื่น" เกาถิงเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยหน้าลังเล จึงนึกว่าเธอเข้าใจผิดว่าตัวเองทําอะไรที่ไม่ดี จึงรีบอธิบายว่า "พี่ต้องเชื่อฉันนะ" 

"ฉันเชื่อคุณค่ะ" เฟิงเชียนเสวี่ยจับมือเธอ และพูดอย่างจริงใจว่า "ฉันเคยไปสถานที่แบบนั้นมาหลายครั้งแล้ว ฉันไม่คิดว่าการเป็นพนักงานเสิร์ฟที่นั่นจะมีอะไรน่าดูถูก ฉันแค่... กําลังคิดอยู่ว่า ฉันจะไปได้ไหม" 

"ฉันคิดว่าคุณอย่าไปดีกว่า" เกาถิงเตือนอย่างจริงใจว่า "คุณเล่นเปียโนได้ดีขนาดนั้น หางานที่ดีกว่านี้ได้แน่นอน ไม่จําเป็นต้องไปเป็นพนักงานเสิร์ฟหรอกค่ะ" 

"อื้ม ฉันเพิ่งส่งเรซูเม่ออกไปสองสามฉบับ อาจจะได้รับจดหมายตอบกลับเร็วๆ นี้"เฟิงเชียนเสวี่ยเองก็รู้สึกว่าถ้ามีทางเลือกอื่น เธอจะยังไม่ไปทำงานกลางคืนเแน่ๆ

"งั้นคุณรอดูก่อนดีกว่านะคะ ถ้ามีงานที่ดีกว่านี้ก็ขอแสดงความยินดีด้วย ถ้าไม่มีจริงๆ ฉันจะช่วยคุณถามดีไหมคะ" เกาถิงพูดอย่างมีจริงใจ

หรือว่ามีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรกันแน่ 

เฟิงเชียนเสวี่ยนึกภาพขึ้นมาได้ไม่กี่คน เยี่ยเจิ้นถิง หลิงหลง หรือว่าคุณท่านเยี่ย?

ไม่ว่าใครก็ตาม เธอไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ 

เฟิงเชียนเสวี่ยร้อนใจมาก หรือว่าเธอจะจ้องไปทำงานกลางคืนจริงๆ 

ไม่ เธอก็สามารถหาร้านอาหารระดับไฮเอนด์มาเป็นพนักงานเสิร์ฟได้ อย่างน้อยก็ยังหาเงินได้ 

คิดได้ดังนั้น เฟิงเชียนเสวี่ยก็ลดเป้าหมายลงและส่งเรซูเม่ใหม่ 

และในเวลานี้ เธอได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลของคุณหมอเหล่ยอวี่แจ้งให้เธอไปจ่ายค่าโรงพยาบาลและค่ารักษาของแม่จู ทั้งหมด 178,000 หยวน 

เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจจนลนไปหมด เธอยังคิดว่าจะสามารถดึงเวลาออกไปอีกสักพักได้ รอจนกว่าแม่จูจะออกจากโรงพยาบาลแล้วค่อยมาสรุปกับพายุกับเหล่ยอวี่ ไม่คิดว่า...