สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 416

ได้เงินทิปห้าหมื่น เฟิงเชียนเสวี่ยตื่นเต้นมาก เมื่อเลิกงาน เธอออกตัวเลี้ยงอาหารมื้อดึกให้เกาถิงและชิวปัวปัว

ชิวปัวปัวรู้ว่าเธอมีทิปห้าหมื่น เธอริศยาตาร้อน

แต่เกาถิงกลับดีใจแทนเธอ เป็นแบบนี้ต่อไป พวกเธอก็เก็บเงินพอที่จะไปจากบาร์แล้ว

ชิวปัวปัวคิดไม่เหมือนพวกเธอ เธอบอกว่าเธอชอบบาร์นี้ หาเงินที่นี่ทั้งไวทั้งสบาย เธออยากเก็บเงินให้ได้มากๆ ซื้อบ้านที่ไห่เฉิงสักหลัง

ไม่แน่ยังสามารถเกาะเสี่ยที่บาร์ได้ อนาคตเป็นคุณนายเศรษฐีนี นี่ถึงจะเป็นชีวิตที่เธอต้องการ

เกาถิงโน้มน้าวเธอคุณนายเศรษฐีนีเป็นยาก

เฟิงเชียนเสวี่ยกลับคิดว่าทุกคนไม่เหมือนกัน ตัวเองชอบก็โอเคแล้ว

เฟิงเชียนเสวี่ยนัดกับเกาถิงไว้แล้ว พรุ่งนี้บ่ายสองโมงไปเยี่ยมคุณแม่ จากนั้นก็แยกย้ายกลับบ้าน

เกาถิงเช่าห้องกับชิวปัวปัว ตอนเช้าไปเรียน ตอนเย็นทำงาน เหนื่อยมาก แต่พวกเธอกำลังมุ่งมุ่นเพื่อเป้าหมายของตัวเอง

เฟิงเชียนเสวี่ยกลับถึงบ้านก็ตีห้าแล้ว เธออาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ทำอาหารเช้าให้ลูกทั้งสามด้วยมือตัวเอง ยังเขียนโน้ตลายมือวางไว้บนโต๊ะอาหาร...

ต้าเป่า เอ้อร์เป่า ซานเป่า หม่ามี้ช่วงนี้งานยุ่ง ไม่มีเวลาอยู่กับพวกหนู พวกหนูน่ารักเชื่อฟังมาก ทุกวันไปโรงเรียนกับพี่ๆ พยาบาล ไม่เคยงอแง หม่ามี้ปลาบปลื้มมาก

รอหม่ามี้ว่าง จะอยู่เป็นเพื่อนพวกหนู หม่ามี้รักพวกหนูนะ !

เธอวาดรูปหัวใจและรอยจูบลงท้าย จากนั้นกลับไปที่ห้องนอนและนอนหลับด้วยความเหน็ดเหนื่อย

ตอนนี้เธอได้นอนแค่ห้าชั่วโมง เธอนัดกับเกาถิงไว้แล้ว ตอนบ่ายโมงเจอกันที่โรงพยาบาล

ตอนที่เด็กน้อยทั้งสามตื่น พี่พยาบาลมาถึงแล้ว สามคนแบ่งกันดูแลเด็กทั้งสาม และบอกกับพวกเขาว่า หม่ามี้ทำอาหารเช้าไว้เรียบร้อยแล้ว พวกเขาล้างหน้าเสร็จก็สามารถมาทานได้

เหล่าเด็กน้อยดีใจมาก นานแล้วที่ไม่ได้ทานอาหารเช้าที่หม่ามี้ทำ

“พาซื่อเป่าน้อยไปโรงเรียนเถอะ ” หลงหลงขมวดคิ้ว เสนอความคิดเห็นอย่างจริงจัง “ไม่เช่นนั้นจะรบกวนหม่ามี้”

“เห็นด้วย” เย่ว์เย่ว์ชูมืออ้วนๆ

“โอเค” พี่ใหญ่เฉินเฉินพยักหน้า พูดกับพี่พยาบาลว่า “พี่พยาบาล ช่วยเปิดกรงให้หน่อยครับ”

“โอเคจ้า ! ” พยาบาลรีบไปเปิดกรงที่ระเบียง

ซื่อเป่าน้อยกางปีกบินไปเกาะที่ไหล่ของเฉินเฉิน ใช้หัวนุ่มๆ ซบหน้าเขา “ต้าเป่า ต้าเป่า ! ”

“อย่าเสียงดัง” เฉินเฉินสั่งสอนด้วยเสียงจริงจัง “วันนี้พี่พาไปโรงเรียน ต้องเชื่อฟัง รู้ไหม”

“รู้ รู้” ซื่อเป่าน้อยร้องด้วยความดีใจ เขาอยากไปโรงเรียนอนุบาลกับพวกเขา ไม่อยากอยู่บ้านตัวเดียว

“ห้าๆ ซื่อเป่าน้อยน่ารักมาก ! ” พี่พยาบาลหัวเราะ “ไปกันเถอะ ไปโรงเรียนกัน”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก