สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 466

หลังจากวางสายโทรศัพท์ไป เธอก็ติดต่อที่ปรึกษาด้านการเงินของสวิตเซอร์แลนด์เรื่องการเปิดบัญชีทันที ที่ปรึกษาด้านการเงินวิดีโอคอลมาหาเธอ หลังจากได้รับสิทธิ์ลายนิ้วมือแล้ว เขาก็เปิดบัญชีให้เธอทันที

เฟิงเชียนเสวี่ยคิดไม่ถึงเลยว่าจะสะดวกขนาดนี้ เธอคิดว่าต้องยืนยันต่อหน้าถึงจะเปิดบัญชีได้เสียอีก

ที่ปรึกษาด้านการเงินบอกกับเธอว่าสี่ปีก่อนจำเป็นต้องยืนยันต่อหน้าจริงๆ แต่หลังจากผ่านการพัฒนาเทคโนโลยีมาสี่ปี ธนาคารของพวกเขาก็เริ่มใช้ระบบนี้ คือสามารถเปิดบัญชีได้ผ่านทางวิดีโอคอล ลายนิ้วมือ และรหัสผ่าน สามอย่างนี้

และตอนนั้นเอง เฟิงเชียนเสวี่ยก็โอนเงินห้าสิบล้านบาทให้กับจูเจี้ยนซาน ให้เขานำไปซื้อโรงงานทั้งสองแห่ง

จูเจี้ยนซานตกใจมาก เขาคิดไม่ถึงว่าเพียงชั่วพริบตาเดียวก็ได้เงินห้าสิบล้านมาแล้ว

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้อธิบายอะไรมาก แค่ขอให้เขาซื้อในชื่อของเธอและอย่าเปิดเผยต่อสาธารณะ

จูเจี้ยนซานรีบจัดการทันที

หลังจากวางสายโทรศัพท์ เฟิงเชียนเสวี่ยก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งว่าจะซื้อวิลล่าของครอบครัวเธอดีหรือไม่ ในใจของเธออยากซื้อมาก แต่ถ้าซื้อในเวลานี้ กลัวว่าฉู่จือหันจะเข้าใจว่าเธอตั้งใจช่วยไป๋ชิวอวี่ ถึงตอนนั้นก็คงจะมีปัญหาแทรกเข้ามาอีก...

หลังจากคิดอยู่นาน เฟิงเชียนเสวี่ยก็ทำใจยอมปล่อยไป

ตอนนั้นเอง เกาถิงก็ถือน้ำผลไม้สองแก้วเดินเข้ามา เมื่อเห็นบ้านของเฟิงเชียนเสวี่ย เธอก็อดไม่ได้ที่จะอิจฉา “พี่ บ้านพี่สวยมากๆ จริงๆ”

“บ้านเช่าน่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรินน้ำให้เธอหนึ่งแก้ว “เธอนั่งก่อนสิ ฉันจะไปเอาชุดมาให้”

“อื้อ” เกาถิงนั่งดื่มน้ำอยู่บนโซฟา เธอเห็นภาพครอบครัวแสนสุขที่แปะอยู่บนผนัง และพูดขึ้นด้วยความอิจฉา “ฉันใช้ชีวิตมาคนเดียวตั้งหลายปี อิจฉาพี่จริงๆ เลยที่มีครอบครัวมากมายขนาดนี้”

“รอแม่เธอหายดี เธอก็จะได้ไปใช้ชีวิตด้วยกันแล้ว”

เฟิงเชียนเสวี่ยเก็บชุดเสร็จแล้วก็พับอย่างดีและนำไปใส่ถุง

“ใช่ค่ะ” เกาถิงถอนหายใจออกมา “ฉันหาเงินตัวแทบขาดขนาดนี้ ก็เพราะหวังว่าแม่จะหายเร็วๆ”

“แม่จะต้องดีขึ้นแน่นอน” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดปลอบใจเธอ

“ซื่อเป่าน้อย วันนี้เป็นอะไรไป” เฟิงชียนเสวี่ยหมดคำจะพูด “ปกติมันไม่ได้เป็นแบบนี้นะ อีกเดี๋ยวฉันค่อยสั่งสอนมันดีๆ”

“ไม่เป็นไรค่ะๆ” เกาถิงพูด “พี่ ฉันไปก่อนนะคะ พี่ก็พักผ่อนดีๆ ล่ะ”

“อืม เดินทางปลอดภัยนะ ถึงแล้วทักมาบอกฉันด้วย” เฟิงเชียนเสวี่ยไปส่งเธอที่หน้าลิฟต์

หลังจากเกาถิงเข้าไปในลิฟต์แล้ว เธอก็โบกมือพร้อมกับส่งยิ้มให้เฟิงเชียนเสวี่ย

เมื่อเฟิงเชียนเสวี่ยเห็นว่าประตูลิฟต์ปิดลงแล้ว เธอก็หันหลังเตรียมเข้าไปในห้อง ทันใดนั้นเองก็มีเสียง ตึง ดังขึ้นมา ตามหลังมาด้วยเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวของเกาถิง กรี๊ดดด

เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจมาก เธอรีบพุ่งตัวไปดูทันที ลิฟต์ขัดข้องและร่วงลงไปในทันที

“ถิงถิงงง” เฟิงเชียนเสวี่ยกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว เธอโทรไปหาเจ้าหน้าที่อย่างร้อนรนและวิ่งลงบันไดไปดูทันที