สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 522

“ผมแก้ไขได้แล้ว!”

จู่ๆเฉินเฉินก็อุทานออกมาอย่างตื่นเต้น ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความดีใจ ในดวงตาของเขาเปล่งประกาย

“ฉันดูหน่อย!”

เยี่ยเจิ้นถิงรีบมาเอาแท็บเล็ตไปดูอย่างละเอียด ในที่สุดเฉินเฉินก็แก้ไขจุดบอดของผลิตภัณฑ์อัจฉริยะที่พัฒนาขึ้นมาใหม่ของเซิ่งเทียนได้

“หนูทำยังไงถึงแก้ไขได้” เยี่ยเจิ้นถิงรีบอุ้มเฉินเฉินมาถาม และชี้ไปที่คอมพิวเตอร์

“ระบบตรงนี้ไม่ถูกต้องครับ แค่เปลี่ยนมันเป็น…” เฉินเฉินชี้ไปที่คอมพิวเตอร์และอธิบายให้เยี่ยเจิ้นถิงรู้ถึงวิธีการแก้ไขอย่างละเอียด “คุณลุงเยี่ย อย่างนี้ใช้ได้ไหมครับ”

“ใช้ได้สิ ดีเลยล่ะ”

เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า ความจริงเมื่อคืนนี้เขาก็แก้ไขปัญหานี้ได้แล้ว เช้าวันนี้ก็แค่เอาปัญหานี้ส่งให้เฉินเฉินใหม่ ทดสอบดูสักหน่อย อยากดูว่าความเฉียบแหลมทางเทคโนโลยีของเขาแกร่งถึงระดับไหน

คิดไม่ถึงว่าลูกชายของเขาจะเป็นอัจฉริยะ!

“ถ้างั้นผมจะได้รับความปราถนาข้อหนึ่งได้แล้วใช่ไหมครับ”

เฉินเฉินรู้สึกดีใจมากและรีบขอให้เขายืนยัน

“แน่นอน หนูอยากได้อะไร”

เป็นการยากที่เยี่ยเจิ้นถิงจะมีความสุขได้ขนาดนี้ เขามีความสุขยิ่งกว่าตัวเองไขปริศนาได้เสียอีก

แม้ว่าเฉินเฉินจะหน้าตาไม่เหมือนเขา แต่พรสวรรค์และสัญชาตญาณด้านเทคโนโลยีกลับเหมือนเขาทุกประการ…

“ตอนนี้ผมยังไม่รู้ครับ รอผมคิดออกแล้วจะบอกคุณ” เฉินเฉินกอดอก ท่าทางราวกับผู้ใหญ่ตัวเล็กๆ “ความปราถนาข้อนี้มีค่ามาก แน่นอนล่ะว่าต้องใช้ให้เป็นประโยชน์”

“ใช่ๆๆ...” หลงหลงสมทบซ้ำๆ “เหมือนอาลาดินในตะเกียงวิเศษ รอจนถึงช่วงเวลาวิกฤตค่อยหยิบออกมาใช้”

“อื่อ” เฉินเฉินพยักหน้ายิ้มๆ

“ฮ่าๆ ไม่มีปัญหา!” เยี่ยเจิ้นถิงกอดลูกชายทั้งสองของเขาและหัวเราะอย่างมีความสุข

“ฮึ หัวเราะได้หัวเราะไป” เย่ว์เย่ว์ทำปากจู๋อย่างไม่ยอมสยบ และพึมพำอย่างดุดัน “ รอคืนนี้ตอนเรียนดนตรี คุณได้ร้องไห้แน่!”

“เอิ๊ก~~” ซื่อเป่าน้อยเรอออกมา พลิกตัวหงายท้องขึ้น

เพื่อนหลายคนตะโกนเรียกชื่อพวกเขาอย่างตื่นเต้น

“จูเฟยเฟย หวงเยี่ยนเยี่ยน…” เย่วเย่ว์เรียกชื่อเพื่อนตัวน้อยอย่างมีความสุข

“คุณลุงเยี่ย คุณลุงเยี่ย…” หลงหลงเห็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน ก็รีบดึงมือของเยี่ยเจิ้นถิง พูดแนะนำว่า “รีบดู นั่นคนที่ผูกผมแกละเป็นแฟนคนที่หนึ่งของผม!”

“เอ่อ…” เยี่ยเจิ้นถิงเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเด็กคนหนึ่งสวมกระโปรงสีเหลืองและมัดผมแกละ เธอเดินและมองหลงหลง จากนั้นโบกมือยิ้มตาหยีให้เขา “เฟิงเชียนหลง รีบมาเข้าแถวที่ฉันตรงนี้ ฉันให้ที่ของฉันกับนาย!”

นี่ หรือว่ามันคือความรัก

“คนนั้น น้องสาวลูกครึ่งที่ผมหยิกธรรมชาติเป็นคนที่สอง” หลงหลงชี้ไปที่เด็กสาวลูกครึ่งคนนั้นที่อยู่ท้ายสุด ยิ้มระรื่นและพูดว่า “ลูกครึ่งจีนฝรั่งเศษ ชื่อจูเลีย!”

เยี่ยเจิ้นถิงหันไปมอง ผมยาวหยิกธรรมชาติของแม่หนูน้อยยาวสยาย เธอสวมเดรสสีขาวสวยงาม มองหลงหลงอย่างเขินอาย แล้วรีบหลบตาเดินตามแถวไป

“แม่หนูน้อยนี่ดีมากทีเดียว ตอนนี้ไม่ชอบแล้วเหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงแปลกใจเล็กน้อย

“ตอนนี้ผมชอบผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่” หลงหลงชี้ไปที่ครูดนตรี “คนนั้น คือคนปัจจุบันของผม!”