สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 535

“พ่อ…” หลงหลงเรียกอย่างเป็นเด็กดี

เฉินเฉินกับเย่ว์เย่ว์ต่างเบิกตากว้างแล้วมองเขาอย่างงุนงง ราวกับกำลังถามว่า ทำไมเอ้อร์เป่าถึงได้ยอมรับเร็วขนาดนี้

“เมื่อกี้ฉันก็เรียกไปแล้ว” หลงหลงมองพวกเขาอย่างนิ่งๆ “หม่ามี้เองก็ไม่ได้คัดค้านด้วย”

เด็กๆ ทั้งสามคนรีบหันไปมองเฟิงเชียนเสวี่ยพร้อมกัน

เฟินเชียนเสวี่ยนั้นทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไร

หลงหลงถามเสียงเบาว่า “หม่ามี้ไม่คัดค้านที่คุณอาสีจะเป็นพ่อของพวกเราใช่ไหมครับ”

“เป็นพ่ออะไรกัน” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว “ฉันเป็นพ่อของพวกเธออยู่แล้ว”

“ห้ะ” เด็กๆ ทั้งสามคนถึงกับอึ้งไป พวกเขามองเยี่ยเจิ้นถิงแล้วก็มองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ย รู้สึกทำตัวไม่ถูก

“พวกเราเข้าบ้านกันก่อน แล้วฉันจะค่อยๆ อธิบายให้พวกเธอเอง”

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกว่าเรื่องที่สำคัญแบบนี้ควรจะนั่งลงแล้วพูดคุยกันดีๆ

“อ้อ!” เด็กๆ พยักหน้าหน้าอย่างเป็นเด็กดี แต่สีหน้าก็เคร่งเครียดกันมาก ราวกับรู้สึกได้ว่าหม่ามี้จะประกาศเรื่องสำคัญอะไร

เมื่อทุกคนกลับมาถึงบ้าน ก็มาที่ห้องสมุดกัน

แม่จูและเด็กทั้งสามคนนั่งเรียงกันเป็นแถว ส่วนเยี่ยเจิ้นถิงและเฟิงเชียนเสวี่ยนั่งอยู่ที่โซฟาตรงข้าม

แม่จูรู้สึกทำตัวไม่ถูก จึงพูดเสียงเบาว่า “คุณหนู เดี๋ยวฉันออกไปก่อนดีกว่า พวกคุณคุยกันเองในครอบครัวเถอะ”

“แม่จู คุณก็เป็นคนในครอบครัวค่ะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยทำมือให้แม่จูนั่งลง

แม่จูจึงได้แต่อุ้มเสี่ยวซื่อเป่าที่กำลังนอนหลับอยู่แล้วนั่งอยู่ข้างๆ

“หม่ามี้มีอะไรจะคุยกับพวกเราเหรอครับ”

ไม่แปลกที่เฉินเฉินเป็นคนโต เขาเป็นคนที่สงบนิ่งมาโดยตลอด แม้ว่าในใจจะตื่นเต้นหรือรู้สึกไม่สบายใจ แต่เขาก็เอ่ยปากถามอย่างกล้าหาญ

“เมื่อก่อนหม่ามี้ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับพวกเธอตรงๆ มาโดยตลอด…” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่รู้จะเอ่ยปากยังไง “อันที่จริง จริงๆ แล้ว…”

เฟิงเชียนเสวี่ยนั้นกลับตอบอย่างง่ายและตรงไปตรงมา

เยี่ยเจิ้นถิงมองบนใส่เธอ ผู้หญิงซื่อบื้อคนนี้นี่ พูดกับเด็กแบบนี้ได้ยังไง ต่อไปถ้าพวกเขาทำตัวไม่ดีจะทำยังไง

“งั้นคุณอารู้ได้ยังไงว่าพวกเราเป็นลูกของคุณ” ความคิดของเฉินเฉินนั้นรอบคอบอย่างมาก

“นั่นสิๆ รู้ได้ยังไง”

หลงหลงและเย่ว์เย่ว์รีบเห็นด้วยทันที ยังไงพวกเขาก็ไม่เข้าใจ ต้าเป่านั้นฉลาดที่สุด คำถามของต้าเป่าจะต้องถูกแน่นอน

“เพราะฉันกับนายแพ้กีวี่เหมือนกัน จากนั้นฉันก็เลยตรวจ DNA ของเราสองคน ความจริงก็คือ นายคือลูกชายของฉัน ส่วนนายกับเอ้อร์เป่าและซานเป่าเป็นแฝดสามกัน พวกเขาก็ต้องเป็นลูกของฉันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว”

เยี่ยเจิ้นถิงเอาผล DNA ออกมาแล้วยื่นให้เฉินเฉิน

วิธีของเขานั้นเหมือนกับการพูดคุยที่เสมอภาคมากกว่า ไม่ได้คิดว่าพวกเขาเป็นเด็กแค่อายุสามขวบ

เด็กๆ ทั้งสามเองก็รู้สึกถึงการถูกเคารพ ก็เลยตั้งใจกับเรื่องนี้เหมือนกัน