สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 601

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น เฟิงเชียนเสวี่ยก็ตกใจมาก ส่วนแม่จูก็ตกใจจนหน้าถอดสี “ถ้าอย่างนั้นคุณหนูของพวกเราก็...”

“อย่าพึ่งร้อนใจ” หมอหัวพูดปลอบใจ “ผมพูดแค่อาจจะเป็นไปได้ก็เท่านั้น จากประสบการณ์ของผม ยังมีความหวังอยู่ครับ แต่ตอนนี้ยังรีบร้อนไม่ได้”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ดี” เสียงของแม่จูติดอยู่ในลำคอ “หมอหัวคะ คุณท่านของพวกเราก็ไม่อยู่แล้ว เหลือแค่เธอเท่านั้น เห็นแก่คุณท่าน ได้โปรดรักษาคุณหนูให้หายทีนะคะ”

“ผมจะทำอย่างสุดความสามารถครับ” หมอหัวพยักหน้า “การรักษาต้องคิดไปในทางที่ดี พวกคุณทำใจให้สบายเถอะค่ะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก”

“หมอหัวพูดถูก” เฟิงเชียนเสวี่ยใจเย็นมาก “แม่จู พวกเราออกไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวจะรบกวนหมอหัวเอา”

“อื้อ” แม่จูพยักหน้า

“เดี๋ยวก่อนครับ” หมอหัวยื่นยาสมุนไพรหลายห่อให้กับแม่จู “ตอนนี้ยังไม่สามารถแก้พิษในร่างกายของเธอได้ แต่อาการของคุณรักษาได้ ถ้าดื่มยาสมุนไพรพวกนี้ทุกวันต่อกัน 10-15 วัน อาการก็จะค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ”

“ได้ค่ะๆๆ ขอบคุณนะคะ”

แม่จูรีบรับยาสมุนไพรมา คิดไม่ถึงว่าจะได้อย่างอื่นกลับไปด้วย

“ฉันพาคุณไปต้มยาดีกว่าค่ะ”

ผกาพาแม่จูไปที่ห้องครัว

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกเบาใจขึ้นมาก ถึงแม้จะยังแก้พิษในร่างกายเธอไม่ได้ แต่อาการป่วยของแม่จูสามารถรักษาได้ ครั้งนี้เธอจึงไม่ได้มาเสียเที่ยว

ผกาต้มยาให้แม่จูพร้อมกับทำอาหารเย็นไปด้วย

หมอหัวพาลูกศิษย์เดินออกไปและนั่งล้อมโต๊ะทานอาหารด้วยกันทั้งครอบครัว

ผกาทำอาหารได้อร่อยมาก เฟิงเชียนเสวี่ยถูกปาก จึงกินไปไม่น้อยเลย แต่เมื่อกินไปเรื่อยๆ ก็เริ่มรู้สึกเวียนหัว เลือดกำเดาไหล…

เธอรู้ว่าพิษเริ่มออกฤทธิ์แล้ว จึงใช้มือปิดจมูกแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที

“คุณหนู…” แม่จูรีบตามไปทันที

หมอหัวมองดูแผ่นหลังของเฟิงเชียนเสวี่ยพร้อมกับขมวดคิ้วแน่น เธอหยิบยาขวดหนึ่งขึ้นมาและส่งให้ผกา ให้ผกานำไปให้เฟิงเชียนเสวี่ย

ในเวลาเดียวกันนั้น คนของเยี่ยจวินพลัดหลงกับเฟิงเชียนเสวี่ยขณะที่กำลังช่วยเธอไล่ผู้ร้ายออกไป และตอนนี้กำลังตามหาเฟิงเชียนเสวี่ยไปทั่วเมืองหงส์

เยี่ยจวินโทรไปรายงานกับเยี่ยเจิ้นถิง “มีคนสะกดรอยตามคุณเฟิงและอยากจะลงมือกับเธอครับ แต่ถูกคนของผมขวางไว้ได้ จากการวิเคราะห์ของผม คนพวกนั้นน่าจะเป็นคนของคุณหลิงครับ”

“หลิงหลง?” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว “เธอไม่ยอมหยุดจริงๆ”

“แค่มองก็รู้แล้วว่าคุณหลิงอยากแต่งเข้าตระกูลเยี่ย แต่เพียงแค่เริ่มก็ถูกท่านทิ้งไปแล้ว แน่นอนว่าคงจะไม่ยอมง่ายๆ แน่ จากนิสัยของเธอคงจะต้องทำอะไรสักอย่างแน่นอนครับ” เยี่ยจวินเป็นคนตรงไปตรงมามาโดยตลอด “โชคดีที่พวกเราตามคุณเฟิงมา ถ้าไม่อย่างนั้นคงจะเกิดเรื่องขึ้นบนรถไฟแน่นอนครับ”

“ตอนนี้ยังประมาทไม่ได้ รีบตามหาเธอให้เจอ” เยี่ยเจิ้นถิงออกคำสั่ง

“ครับ” เยี่ยจวินตอบ “ตอนนี้เจอเบาะแสบางอย่างแล้วครับ คุณเฟิงมาที่นี่ในครั้งนี้ น่าจะมาเพื่อตามหาหมอแพทย์แผนจีนท่านหนึ่งครับ”

“หมอแพทย์แผนจีน?” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว หรือว่าเฟิงเชียนเสวี่ยจะเป็นโรคอะไรที่บอกคนอื่นไม่ได้

“ได้ยินมาว่าเป็นเพื่อนเก่าของประธานเฟิงครับ เธออาจจะพาแม่จูไปตรวจดูหรือเปล่าครับ” เยี่ยจวินไม่ได้คิดอะไรมาก “ผมจะตามหาต่อไปเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขายังปลอดภัยดีครับ”

“อืม”