สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 627

คุณท่านเยี่ยมองไปที่แผ่นหลังของชายคนนั้นและถอนหายใจยาว

โชคดีที่แค่ตื่นตกใจแต่ไม่ได้เกิดอันตรายและข้อผิดพลาดร้ายแรงใดๆ เกิดขึ้น มิฉะนั้นเยี่ยเจิ้นถิงและพวกเด็กๆ คงจะเกลียดเขาไปตลอดชีวิต…

“วันนี้ช่างเป็นวันที่ทำให้อกสั่นขวัญหายเสียจริง” เยี่ยเซินอดไม่ได้ที่จะถอดหายใจออกมา “เมื่อครู่นี้ทำให้ฉันตกใจแทบตาย หัวใจแก่ๆ ของฉันเกือบจะรับไว้ไม่ไหวอยู่แล้ว!”

“ไปเถอะ” คุณท่านเยี่ยยกมือทำท่าทาง แล้วหันกลับมาพบกับแม่จูที่ยืนติดอยู่หน้าประตูรถกำลังร้องไห้ราวกับจะเป็นนจะตาย “คุณหนู” บอดี้การ์ดคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามารายงาน “แม่จู คุณหนูเฟิงไม่ได้เป็นอะไรครับ ดูสิ!”

แม่จูมองตามไปทางนิ้วของเขา ครอบครัวทั้งห้าคนพร้อมกับนกอีกหนึ่งตัวปลอดภัยโดยสวัสดิภาพ และพวกเขากำลังเดินไปข้างรถด้วยท่าทีสบายๆ...

เธอน้ำตาไหลด้วยความปีติดีใจ "เยี่ยมไปเลย คุณหนูไม่ได้เป็นอะไร ไม่เป็นอะไร"

ทันใดนั้นเธอก็เม้มริมฝีปากแน่นและเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้ง "พวกเขาลืมฉันไปแล้ว พวกเขาบอกว่าจะพาฉันไปถ่ายรูปแต่งงานด้วยไม่ใช่เหรอ"

“คุณหนู รอฉันด้วยค่ะ”

ด้วยความช่วยเหลือของเหล่าบอดี้การ์ดที่ช่วยแม่จูดึงร่างท้วมของเธอออกจากประตูรถและรีบวิ่งไล่ตามพวกเขาไป

"ฮ่าฮ่าฮ่า…"

เยี่ยเซินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นร่างท้วมของแม่จูสั่นไปสั่นมาขณะที่เธอวิ่ง

“นี่ตาแก่ แกมักชอบมองไปที่แม่จูคนนั้นแล้วยิ้มหรือไม่ก็หัวเราะตลอดเลย นี่แกแอบสนใจหล่อนงั้นเหรอ” คุณท่านเยี่ยจงใจเย้าแหย่เขา

"หา?" เยี่ยเซินชะงักค้างไปครู่หนึ่งและรีบอธิบายว่า "ไม่ ฉันจะไปมีความคิดเช่นนั้นได้อย่างไร ฉัน ฉันแค่คิดว่า..."

"หึ กินปูนร้อนท้อง" คุณท่านเยี่ยมองเขาอย่างเยือกเย็น แล้วกวักมือเรียกบอดี้การ์ดให้อุ้มเขาไปที่รถ พร้อมกับกำชับว่า "ฝากบอกไอ้เด็กนั่นด้วย ฉันไม่ไปถ่ายรูปแต่งงานแล้ว วันแต่งงานค่อยมาอีกที!"

"ครับ..." เยี่ยเซินก้มหัวลงและตอบ แต่ก็ต้องตกตะลึงหลังจากพูดจบ "ท่านหมายความว่า นี่ท่าน... ท่านเห็นด้วยงั้นหรือครับ?"

"ไม่เห็นด้วยได้เหรอ" คุณท่านเยี่ยถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ "ถ้าไม่เห็นด้วยอีก ทั้งครอบครัวคงจะเกลียดฉันจนตาย"

หลังจากพูดเช่นนั้น เยี่ยเซินก็จากไป และยังไปทักทายแม่จูที่กำลังเดินเข้ามา “คุณก็เดินช้าๆ ระวังอย่าล้มล่ะ”

“โอ้ ขอบคุณจ่ะ” แม่จูพยักหน้าให้เขา แล้วรีบก้าวไล่ตามนายท่านไป “คุณชาย คุณหนู พวกคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ”

"ไม่เป็นไร" เยี่ยเจิ้นถิงทำท่าทางบอกบอดี้การ์ดสองคนให้รีบช่วยแม่จูเข้าไปในรถ

“แด๊ดดี้ คุณปู่เซินพูดอะไรหรือฮะ”

เมื่อครู่นี้เด็กทั้งสามคนนั่งอยู่ในรถ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ยินคำพูดของเยี่ยเซินอย่างชัดเจน

"ท่านบอกว่าคุณปู่ยินยอมเห็นด้วยกับการแต่งงานของเราแล้ว" เยี่ยเจิ้นถิงกอดเฟิงเชียนเสวี่ย "ตอนนี้คุณสบายใจหรือยัง"

"อื้ออื้อ!" เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้าอย่างแรง ใช่แล้ว ได้คำอวยพรจากคุณท่านเยี่ยแล้ว ในที่สุดเธอก็สามารถเป็นเจ้าสาวด้วยความสบายใจ...