สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 654

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้ว่าคุณท่านเยี่ยแค่พูดหลอกเด็กเท่านั้น และเธอก็รู้ดีว่าตัวเองต่อต้านตระกูลเยี่ยไม่ได้ แม้ว่าเธอจะไม่ยอมแต่เธอก็ต้องไปอยู่ดี...

อารมณ์ที่ระเบิดออกมาเมื่อสักครู่นี้ ตอนนี้พออยู่ต่อหน้าลูก เธอก็ค่อยๆ สงบลง

เธอเห็นกับตาตัวเองว่าซือมู่เฟิงเปลี่ยนไปอย่างไร เฟิงเชียนเสวี่ยจะไม่ยอมให้เรื่องของตัวเองกระทบไปถึงเด็กๆ หรือทำร้ายเด็กๆ เด็ดขาด...

ตอนนี้ร่างกายของเธอมีพิษอยู่ จะตายตอนไหนก็ไม่รู้ ไม่สามารถดูแลเด็กๆ ได้เลย

ให้เด็กๆ อยู่ที่ตระกูลเยี่ยต่อก็ดีกว่าให้ไปหาเช้ากินค่ำกับเธออยู่แล้ว

พอคิดได้แบบนั้น เฟิงเชียนเสวี่ยก็พยักหน้าพร้อมน้ำตา “ใช่! คุณปู่เจิงพูดถูก หม่ามี้ไม่สบาย ต้องไปรักษา”

“แล้วทำไมเมื่อกี้หม่ามี้ถึง...” เฉินเฉินไม่เข้าใจ

“เด็กบื้อ ฉีดยาเจ็บจะตายไป” เฟิงเชียนเสวี่ยย่อตัวลงและลูบหัวของเฉินเฉินเบาๆ จากนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก “หม่ามี้กลัวเจ็บ หม่ามี้ไม่อยากไปฉีดยาที่โรงพยาบาล...”

“หม่ามี้ไม่ต้องกลัว” เฉินเฉินกอดเฟิงเชียนเสวี่ย จากนั้นก็ตบไหล่เธอเบาๆ “ฉีดยาเสร็จหม่ามี้ก็จะหายป่วยแล้ว หม่ามี้ต้องกล้าเข้าไว้!”

“อื้อ!” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้าพร้อมน้ำตาและกัดปากแน่น เพื่อไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา

“ดูสิ ปู่เจิงไม่ได้หลอกหนูใช่ไหม” คุณท่านเยี่ยกวักมือเรียกเฉินเฉินอย่างเอ็นดู “เด็กดี มาหาปู่เจิงเร็ว จะได้ให้แด๊ดดี้พาหม่ามี้ไปรักษา!”

เฉินเฉินเงยหน้าไปมองเยี่ยเจิ้นถิง

เยี่ยเจิ้นถิงผลักหัวน้อยๆ ของเขาเบาๆ “ไปเถอะ!”

ไม่ว่าระหว่างผู้ใหญ่จะมีเรื่องอะไรกัน แต่ไม่สามารถให้พัวพันไปถึงเด็กๆ เด็ดขาด

นี่เป็นความเข้ากันแบบเงียบๆ ของเฟิงเชียนเสวี่ยและเยี่ยเจิ้นถิง

ดังนั้นพวกเราทั้งสองคนจึงร่วมแสดงละครนี้กับคุณท่านเยี่ยให้สมบูรณ์แบบ

เฉินเฉินหันตัวเดินไปทางคุณท่านเยี่ย จากนั้นก็จับมือชราของคุณท่านเยี่ย

บอดี้การ์ดสองคนเดินเข้าไปและพูดกับเฟิงเชียนเสวี่ยด้วยความเคารพ “คุณเฟิง เชิญครับ!”

ครั้งนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ปฏิเสธ ไม่ดีดดิ้น ทำเพียงแค่ยกกระโปรงยาวขึ้นและเดินตามพวกเขาออกไปอย่างเงียบๆ...

หลังจากออกประตูไป เฉินเฉินก็พูดกำชับ “แด๊ดดี้ ดูแลหม่ามี้ดีๆ นะ...”

เยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้หันกลับมอง เขาหันหลังพยักหน้าให้กับเฉินเฉินด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

เป็นเพราะเด็กๆ เชื่อใจเขามาก ถึงได้กำชับแบบนี้กับเขา แต่น่าเสียดายที่เขาเป็นพ่อที่ไม่รักษาคำพูด

คุณท่านเยี่ยใช้สายตาบอกให้เยี่ยเซินตามไปด้วย

เยี่ยเจิ้นถิงพาเฟิงเชียนเสวี่ยไปที่ประตูหลังเพื่อเลี่ยงแขกทั้งหลาย และเลี่ยงหลงหลงกับเย่ว์เย่ว์ที่ตามหาเธอไปทั่ว...

“คุณหนู!” แม่จูมองเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยจึงรีบวิ่งเข้ามา “เกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ ฮึ?”

ครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ คนของคุณท่านเยี่ยก็ให้แม่จูมารออยู่ที่นี่แล้ว

แม่จูไม่รู้ที่มาที่ไปจึงถามเขาไป แต่พวกเขาบอกแค่ว่า “รออยู่ที่นี่ก็พอแล้ว อีกเดี๋ยวคุณเฟิงก็มา”

โทรศัพท์ของแม่จูถูกยึดไป เธอไม่รู้อะไรเลย ทำได้เพียงรออยู่ที่นี่ด้วยความร้อนใจ จนเมื่อเฟิงเชียนเสวี่ยเข้ามาเธอถึงวางใจลงบ้าง...