สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 677

"ว่าไง" เสียงทุ้มของเยี่ยเจิ้นถิงดังขึ้น พร้อมกับน้ำเสียงที่จริงจังตามปกติของเขา

“ท่านประธานเยี่ยคะ ตอนนี้การเสนอราคาประมูลของตระกูลเหลิ่งสูงถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นล้าน เราควรเสนอเพิ่มไหมคะ” เหวินลี่รีบพูดประเด็นสำคัญ

“ตระกูลเหลิ่งอยู่ที่นี่งั้นหรือ?” เยี่ยเจิ้นถิงเลิกคิ้ว “เหลิ่งตี้เฟิง?”

"ไม่ใช่มิสเตอร์แอลคะ แต่เป็น..."

"หมดเวลาแล้ว!" จู่ๆ เสียงเย็นชาของหญิงสาวข้างๆ ก็ดังขึ้นขัดจังหวะคำพูดของเหวินลี่ เธอถามอย่างไม่พอใจว่า "ทำไม? พวกคุณจะฝ่าฝืนกฎเพื่อตระกูลเยี่ยเหรอ?"

"ไม่ ไม่ใช่ครับ..." ผู้รับผิดชอบรีบอธิบาย "ผมเห็นว่าสายของรองประธานเหวินถูกรับสายแล้ว"

“แล้วยังไงล่ะ?” หญิงสาวตอบกลับอย่างเย่อหยิ่ง “มันถึงเวลาแล้ว ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ทันที รีบเคาะให้ฉันเสียที!”

“ได้ครับ!” ผู้รับผิดชอบชี้ไปที่พิธีกร

พิธีกรรีบถามคำถามสุดท้ายทันที "หนึ่งแสนห้าหมื่นล้านครั้งที่หนึ่ง!"

“หนึ่งแสนห้าหมื่นล้าน...”

“ท่านประธานเยี่ยคะ เราจะเสนอราคาหรือไม่คะ” เหวินลี่ถามอย่างกระวนกระวาย “ท่านประธานเยี่ยคะ ท่านประธาน...”

หลังจากที่เยี่ยเจิ้นถิงที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ตะลึงงันอยู่นาน ในที่สุดเขาก็พูดออกมาว่า "ใครกำลังพูดอยู่ตอนนี้?"

"เอ่อนั่นคือ……"

"หนึ่งแสนห้าหมื่นล้านครั้งที่สาม!"

"ท่านประธานจะขอเสนอราคาไหมคะ? เหลือครั้งสุดท้ายแล้ว..."

"ตกลงการซื้อขายเรียบร้อยแล้ว!"

เหวินลี่ยังพูดไม่ทันจบ พิธีกรทุบค้อนเรียบร้อยแล้ว

บรรยากาศในฮอลล์นั้นเงียบลง ทุกคนต่างก็กำลังอึ้งกับเหตุการณ์นี้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่ตระกูลเยี่ยพลาดในการประมูล

นอกจากนี้ยังเป็นครั้งแรกของตระกูลเหลิ่งที่มีการเคลื่อนไหวในประเทศ และก็ยังสามารถเอาชนะเยี่ยซื่อกรุ๊ปได้อีกด้วย

เท่ากับว่าศึกสงครามสองตระกูลเหลิ่งเยี่ยในครั้งนี้ ตระกูลเหลิ่งเป็นฝ่ายชนะ!

"ขอแสดงความยินดีกับเหลิ่งซื่อกรุ๊ปที่ได้ทะเลจีนใต้ไปครอบครองด้วยค่า" พิธีกรประกาศอย่างเป็นทางการ "หลังจากนี้ทางเราจะติดต่อบริษัทของคุณเพื่อดำเนินการตามขั้นตอนที่เกี่ยวข้องนะคะ"

“ขอบคุณค่ะ!” หญิงสาวยิ้มและลุกขึ้นเดินออกไปอย่างภาคภูมิ

เหลิ่งเชียนเสวี่ยก้าวไปข้างหน้าอย่างองอาจ ตามด้วยบอดี้การ์ดหญิงแปดคน

คนกลุ่มนั้นเดินออกจากงานประมูลและกำลังจะขึ้นรถไป เมื่อเห็นเช่นนั้นเหวินลี่จึงรีบตามออกมาทันที "รอสักครู่ค่ะ คุณเหลิ่งคะ!"

เหลิ่งเชียนเสวี่ยหยุดเดิน แล้วค่อยๆ หันศีรษะมามองเธออย่างเย็นชาและเย่อหยิ่ง

“คุณเหลิ่งคะ ฉันชื่อเหวินลี่ รองประธานของเซิ่งเทียนกรุ๊ป คุณจำฉันได้ไหมคะ”

ในที่สุดเหวินลี่ก็ตามมาถึง เธอหอบเล็กน้อยแล้วจึงแนะนำตัวเอง

“ทำไมฉันถึงต้องจำคุณได้หรือคะ” เหลิ่งเชียนเสวี่ยยกมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา

"ฉัน..." เหวินลี่ถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง เธอรีบเปลี่ยนคำพูด "ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอโทษ ฉันพูดผิดไป ฉันแค่อยากจะบอกว่า ท่านประธานเยี่ยของเราต้องการพบคุณจริงๆ ได้โปรดคุณช่วยเป็นเกียรติรอท่านประธานของเราสักครู่ได้ไหมคะ ตอนนี้เขากำลังเดินทางมาที่นี่ ... "

“เยี่ยเจิ้นถิง?” เหลิ่งเชียนเสวี่ยเลิกคิ้ว

“ใช่ค่ะ ใช่” เหวินลี่พยักหน้าซ้ำๆ

“นัดกับเลขาของฉันมาก็แล้วกัน”

เหลิ่งเชียนเสวี่ยทิ้งคำพูดไว้เท่านี้และเข้าไปในรถทันทีอย่างไม่ลังเลใดๆ