สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 87

ได้ยินคำพูดนี้ไป๋ลู่ยิ่งเสียใจ เธอเอามือปิดหน้าเเล้วร้องไห้ “เฮ่าเซวียนไม่รักหนู สายตาเขามีเเต่เฟิงเชียนเสวี่ย เขาไม่เคยรักหนูเลยแม้แต่นิดเดียว”

“เอาล่ะ เอาล่ะ หยุดร้องไห้ได้เเล้ว...” ไป๋ชิวอวี่กอดลูกอย่างปวดใจ “เด็กโง่ เเม่จะต้องเเก้เเค้นให้หนูเเน่”

“พวกเราไปห้องนั่งเล่นดูเท้าก่อนว่าบาดเจ็บตรงไหน”

……

“ฉันอยากกลับก่อน”

งานประมูลกำลังเริ่ม เสียงเพลงดังมาก เฟิงเชียนเซวี่ยพูดออกมาประโยคหนึ่ง เเต่เยี่ยเจิ้นถิงกลับไม่ได้ยิน

เธอทำได้เพียงเอนตัวไปกระซิบข้างหูเขา: “ประธานเยี่ย ฉันอยากกลับก่อน”

“อยู่ก่อนสิ” เยี่ยเจิ้นถิงโอบเเขนไปที่เอวอันบอบบางของเธอดึงเธอเข้ามากอด ริมฝีปากเย็นเฉียบลูบไล้เเก้มนุ่มนวลของเธอ กระซิบข้างหู “โฮสต์หนุ่มน่าเล่นมั้ย หืม?”

“พรวด” เฟิงเชียนเสวี่ยแทบจะกระอักเลือดออกมาเธอกระสับกระส่ายรีบร้อนอธิบาย “ความจริง... ความจริงตอนนั้นฉันแค่...”

“มีคนบอกผมเรื่องนี้หลายคนแล้วนะ” เยี่ยเจิ้นถิงกัดติ่งหูเธอเบาๆ เสียงอันเร่าร้อนและสั่นพร่าของเขาหยอกล้ออยู่ในทันที “เหมือนคุณจะขึ้นชื่อเรื่องซื้อโฮสต์หนุ่มไปแล้วนะ”

เธอรู้สึกเสียวซ่านเหมือนมีไฟฟ้าช๊อตไปทั่วร่าง……

เฟิงเชียนเสวี่ยตัวสั่นไปทั้งตัว ตื่นเต้นเหมือนหัวใจจะหลุดออกมา รีบผลักเขาเเละหนีไปข้างๆ

เห็นท่าทางที่ตื่นตะหนกของเธอ ริมฝีปากของเยี่ยเจิ้นถิงก็กระตุกเป็นเส้นโค้ง…

ความอ่อนไหวของหญิงสาวแสดงถึงความบริสุทธิ์เเละการถูกปลุกเร้า ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร เขาก็พอใจทั้งนั้น!

ไม่ไกลจากตรงนั้นซือเฮ่าเซวียนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด หัวใจของเขาเหมือนถูกบีบรัดจนหายใจไม่ออก มือที่กำเเน่นกำลังสั่น…

เขาอยากจะบุกไปพาเฟิงเชียนเสวี่ยออกมาซะเดี๋ยวนั้น

“เฮ่าเซวียน ลูลู่กับเเม่เธอล่ะ?”เฟิงซื่อหยวนส่งเสียงถาม

“พักผ่อนอยู่ห้องด้านหลัง” ซือเฮ่าเซวียนขมวดคิ้ว

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?ฉันเห็นสีหน้าเธอไม่ค่อยดี” เฟิงซื่อหยวนถามอีก

“ราคาสูงเสียดฟ้าเเล้วยังไง?สามีหนูจ่ายได้อยู่เเล้ว”

ไป๋ลู่ลากเท้าที่ช้ำของเธอไปนั่งที่ตระกูลซือ จงใจยื่นเท้าให้ซือเฮ่าเซวียนเห็นอาการบาดเจ็บ บ่นฮึดฮัด “ฉันได้รับบาดเจ็บนะ คุณไม่สนใจฉันเลย ถ้ามู่เฟิงเห็นต้องสงสารเเม่เเน่ๆ”

ซือเฮ่าเซวียนขมวดคิ้ว เเม้ว่าเขาจะไม่อยากสนใจเธอ เเต่พอได้ฟังประโยคนี้ก็คิดถึงลูกเเละในใจก็อ่อนยวบลง เขาจึงเอ่ยปาก “อยากได้อะไร ฉันซื้อให้”

“ฉันอยากได้สร้อยทับทิมเส้นนั้น” ไป๋ลู่ชี้ไปบนเวที

“ ราคาเปิดประมูลอยู่ที่สิบล้าน ทุกครั้งจะเพิ่มขึ้นทีละหนึ่งล้านครับ” พิธีกรประกาศ

“ชอบเหรอ” เยี่ยเจิ้นถิงถามเฟิงเชียนเสวี่ยข้างหู

“ก็พอได้”

เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปยังสร้อยทับทิมเส้นนั้น ใจก็คิดถึงพ่อขึ้นมา

ตอนที่พ่อของเธอเกิดเรื่อง เธอไม่มีเงินติดตัวเลย สุดท้ายต้องขายสร้อยคอไพลินที่พ่อให้ออกไปถูกๆ ซึ่งมันก็คล้ายๆ เส้นนี้อยู่เหมือนกัน