สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 425

สีหน้าของเวินเฉี่ยนซีดขาว ขยับริมฝีปากเพื่อจะอธิบาย "ไม่ค่ะ......ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น......ฉันเพียงแค่ต้องการ......"

"ต้องการอะไร?" ท่านใหญ่โจวหรี่ตา "ดูท่าเธอคงไม่กล้าล่วงเกินโจวฉือเซินสินะ ดังนั้นจึงให้ฉันรับผิดชอบการกระทำของเธอแทน!"

เวินเฉี่ยนถูกเขาตะคอก จนเกือบจะหยุดหายใจ ตัวเธอสั่นอย่างรุนแรง ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรอีก

ในตอนนี้เอง โจวจู้นเหนียนก็ปรากฏกายมาจากด้านหลัง พูดด้วยน้ำเสียงสงบ "ไม่ต้องกลัว นึกอะไรขึ้นมาได้ก็ค่อยพูดเถอะครับ"

เวินเฉี่ยนนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับมา รูม่านตาขยายใหญ่อย่างเห็นได้ชัด แต่ยังคงไม่กล้าขยับ

โจวจู้นเหนียนยิ้ม เอนกาย ก่อนจะยื่นมือออกไปทางเธอ

สายตาของเวินเฉี่ยนเลื่อนลงมาที่ฝ่ามือของโจวจู้นเหนียน เธอลังเลอยู่นาน ก่อนจะลองจับมือนั่นไว้ และค่อยๆยืนขึ้น

ในขณะเดียวกัน เสียงไม่พอใจของท่านใหญ่โจวก็ดังมา "จู้นเหนียน อย่าเอาความใจบุญของแกมาเสียเปล่ากับคนที่ไม่คู่ควร"

โจวจู้นเหนียนพูด "เรื่องนี้อาจจะมีการเข้าใจผิดกันนะครับ ครั้งก่อนนักข่าวคนที่แอบเข้าบ้านตระกูลโจว เราสืบหาได้ว่าเป็นผู้ชายนี่ครับ"

"เธอก็คงเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดหนะสิ!"

โจวจู้นเหนียนมองไปยังเวินเฉี่ยน "ตอนนี้ยังมีเวลา คุณลองพูดมาว่าเกิดอะไรขึ้น สบายใจเถอะ ถ้าหากเรื่องนี้คุณไม่ได้ทำ พวกเราก็จะไม่ทำอะไรคุณ"

เวินเฉี่ยนยืนข้างเขา เธอกัดริมฝีปากแน่น เป็นเวลานานกว่าจะพูด "ฉันไม่ได้เป็นคนทำค่ะ......ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น......จริงๆนะคะ......"

ท่านใหญ่โจวกระทุ้งไม้เท้าลงที่พื้น ก่อนจะก่นด่าเสียงดัง "ตอนนี้หลักฐานมันแน่นอนแล้ว ยังจะเถียง!"

เวินเฉี่ยนตกใจมาก จนเธอรีบไปซ่อนตัวอยู่ข้างหลังโจวจู้นเหนียนโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบพูดขึ้นว่า "ไม่เกี่ยวกับฉันจริงๆนะคะ แต่ว่าผู้ชายที่ไปหานักข่าวครั้ง......ครั้งที่แล้ว ฉันรู้จัก เขามักจะ......มักจะ......"

"มักจะอะไร?"

"มักจะช่วยหร่วนซิงหว่านอยู่ตลอดเลยค่ะ" หลังจากตัดสินใจโกหกจนวินาทีสุดท้าย เวินเฉียนก็สงบลงเล็กน้อย "อีกอย่าง ตอนแรกก็เป็นเขาที่เอาหร่วนซิงหว่านออกมาจากบ้านตระกูลโจวด้วยค่ะ ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของฉัน เป็นไปได้มากที่ฉันอาจจะทำให้หร่วน ซิงหว่านขุ่นเคืองในการแข่งขันดีไซเนอร์ในครั้งนี้ เพื่อที่จะแก้แค้นฉัน เธอเลยจงใจพูดอย่างนี้......"

ท่านใหญ่โจวหรี่ตาลง ไม่ได้พูดอะไรออกมา เมื่อได้ฟังคำพูดของเธอ

ตอนแรกวันที่หร่วนซิงหว่านออกไปจากบ้านตระกูลโจว บนรถมีผู้ชายคนหนึ่งจริงๆ

เขาได้ตรวจสอบในภายหลัง และพบว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนของโจวฉือเวิน

ถ้าหากเป็นจริงอย่างที่เธอพูดละก็ เรื่องนักข่าวคนนั้นที่แอบเข้ามา ก็เป็นหร่วนซิงหว่านที่วางแผน!

คิดไม่ถึงเลยว่าฝีมือเธอจะดีมากถึงขนาดเคยหลอกเข้าได้

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ท่านใหญ่โจวก็พูดขึ้นอีกครั้ง "แล้วเรื่องเครื่องบันทึกเสียง เธอจะอธิบายว่าอะไร?"

น้ำเสียงของเขาอ่อนลงมาก เมื่อเทียบกับก่อนหน้า

เวินเฉี่ยนกัดฟัน ถือโอกาสโกหกต่อไปเลยแล้วกัน "เป็น......คุณหลินค่ะที่สั่งให้ฉันทำแบบนั้น"

ท่านใหญ่โจวขมวดคิ้ว "คุณหลิน? คุณหลินคนไหน?"

"คุณหนูของหลินซื่อ หลินจืออี้ค่ะ"

"เธอไปรู้จักหล่อนได้ยังไงกัน"

เวินเฉี่ยนกำหมัดแน่นและพูดว่า "เมื่อก่อนฉันเป็นดีไซน์เนอร์ที่เซิ่งกวางเหมือนหร่วนซิงหว่านค่ะ ตอนนั้นคุณหลินยังไม่ได้หมั้นหมายกับประธานโจว แต่เธอรู้อยู่แล้วว่าหร่วนซิงหว่านเป็นภรรยาเก่าของเขา ดังนั้นเธอเลยจงใจเข้าหาหร่วนซิงหว่าน และมักจะใช้ฉันเพื่อช่วยเธอจัดการกับหร่วนซิงหว่าน"

ท่านใหญ่โจวพูด "เรื่องการแข่งขันนักออกแบบที่ติดสินบนกรรมการนั่น เป็นหลินจืออี้ที่ยุยงให้ทำ?"

"ไม่ค่ะ นั่นจ้าวเชียนเชียนเป็นคนทำค่ะ"

"จ้าวเชียนเชียน? เธอมาเกี่ยวอีกได้ยังไง?"

เวินเฉี่ยนถอนหายใจ "จ้าวเชียนเชียนรู้สึกโกรธแค้นที่ประธานโจวปฏิเสธเธอ เธอจึงต้องการที่จะจัดการกับหร่วนซิงหว่าน เธอจึงติดสินบนกรรมการให้ช่วยเธอในเรื่องนี้ แต่เธอได้รับผลประโยชน์แล้วถีบหัวส่ง หลังจากงานเสร็จสิ้นเธอก็ไม่สนใจว่าฉันจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง ฉันก็เลยนำเครื่องบันทึกเสียงไปหาคุณหลิน เป็นเธอที่บงการฉันว่า ตอนนี้คนคนเดียวที่ไม่กลัวประธานโจว ก็มีเพียงกรรมการโจวและให้ฉันมาหาท่านค่ะ"

เมื่อเวินเฉี่ยนพูดออกมา รถเข็นก็หยุดการเคลื่อนไหว

เวินเฉี่ยนหันกลับไป เมื่อตระหนักได้แล้วว่าตัวเองพูดผิด จึงรีบพูดว่า "ขอโทษค่ะ แค่เมื่อก่อนฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า......"

โจวจู้นเหนียนมองดูพระอาทิตย์บนฟ้าที่อยู่ไกลออกไป ใบหน้าขาวผ่องไม่ปรากฏร่องรอยของอารมณ์อะไร

เวินเฉี่ยนที่ยืนอยู่ข้างกายเขา ไม่กล้าส่งเสียงอะไร

ผ่านไปสักพัก โจวจู้นเหนียนจึงค่อยพูดขึ้นมา "ที่คุณเพิ่งพูดว่า คนที่พาหร่วนซิงหว่านออกไป ก่อนหน้านี่เขาคอยช่วยเหลือเธออยู่เสมอ?"

เวินเฉี่ยนชะงัก บีบชายเสื้อก่อนจะพยักหน้า

"คุณรู้จักคนคนนั้นไหม?"

"ก็แค่......รู้นิดหน่อยค่ะ ไม่ได้สนิท"

โจวจู้นเหนียนส่งเสียงตอบรับในลำคอ ก่อนจะหันไปมองเธออีกรอบ "คุณน่าจะรู้ ว่าที่หร่วนซิงหว่านเกิดอุบัติเหตุและแท้งก็เพราะนั่งบนรถคนนั้น คนที่ขับรถ ก็คือผู้ชายคนนั้น"

เวินเฉี่ยนพูดพึมพำ "ฉันไม่ค่อยแน่ใจค่ะ"

"คุณไม่รู้ก็ไม่เป็นไร" โจวจู้นเหนียนพูดขึ้นอีก "ถ้าอย่างนั้นคุณบอกผมได้ไหม ว่าผู้ชายคนนั้นชื่ออะไร อยู่ที่ไหน"

เวินเฉี่ยนอ้าปาก แต่กลับไม่มีคำใดหลุดออกมา

ถ้าหากเธอนำข้อมูลของเซ่หรงบอกเขาไปตรงๆละก็ ผู้ชายที่สุภาพอ่อนโยนแลดูสูงส่งตรงหน้าเธอ คงไม่ปล่อยเขาไปแน่

โจวจู้นเหนียนยิ้ม "ไม่อยากพูด?"

ไม่รู้ว่าทำไม ทั้งๆที่พระอาทิตย์ก็ลอยขึ้นสูงขนาดนี้แล้ว แต่เวินเฉี่ยนก็ยังรู้สึกว่าหลังของเธอเย็นเฉียบ เธอรีบเปิดปากพูดข้อมูลทั้งหมดของเซ่หรงที่เธอรู้ออกมาทั้งหมด