สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 724

หลังจากกลับมาบ้าน หร่วนซิงหว่านปิดประตู ขยับคอนิดหน่อย กำลังบิดขี้เกียจ

โจวฉือเซินกอดเธอจากด้านหลัง จูบเบาๆไปที่ใบหูของเธอ พูดด้วยเสียงทุ้ม: "เหนื่อยไหม?"

"พอไหว" หร่วนซิงหว่านหันไปมองเขา "เรื่องของDanielเป็นยังไงบ้าง"

โจวฉือเซิน: "คุณเดาถูก เขาโดนคนพาตัวไป"

"ผู้หญิงคนนั้น......"

"ผมให้หลินหนานไปตรวจสอบตัวตนของเธอกับWilliamแล้ว อย่างช้าที่สุดพรุ่งนี้น่าจะได้เรื่อง"

"Danielคงจะไม่เป็นอันตรายใช่ไหม?"

โจวฉือเซิน: "ไม่หรอก ถ้าผู้หญิงคนนั้นจะฆ่าเขา คงไม่พาตัวเขาไปด้วย"

หร่วนซิงหว่านคิดๆแล้วก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ดูท่าคงจะเป็นความแค้นส่วนตัวสินะ

เธอดึงมือของโจวฉือเซินออก: "งั้นฉันจะไปบอกซานซาน"

หร่วนซิงหว่านเพิ่งเดินไปได้ก้าวเดียว ก็โดนโจวฉือเซินดึงกลับมา: "ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับDaniel คุณบอกเพ้ยซานซานไป ก็ไม่มีประโยชน์"

หร่วนซิงหว่านเงียบ ก็ถูก

โจวฉือเซิน: "เอาเถอะ เหนื่อยไม่ใช่เหรอ ไปอาบน้ำนอนดีกว่า"

จู่ๆหร่วนซิงหว่านก็นึกอะไรขึ้นมาได้ มองเขา: "ใช่สิ วันนี้คุณเรียกเสี่ยวเฉินออกไปทำอะไร?"

"คุยเรื่อยเปื่อย"

"คุยเรื่อยเปื่อย? คุยอะไรกัน?"

โจวฉือเซินเข้าไปใกล้ๆเธอ อมยิ้ม: "อยากรู้เหรอ?"

หร่วนซิงหว่าน: "......"

ทุกครั้งที่เขาแสดงท่าทีอย่างนี้ ก็มักจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นตลอดเลย

หร่วนซิงหว่าน: "จู่ๆก็ไม่อยากรู้แล้ว"

โจวฉือเซิน: "แต่ผมอยากบอกซะแล้วสิ"

ฝีมือบิดพลิ้วหน้าไม่อายอย่างนี้หร่วนซิงหว่านไม่เคยสู้เขาได้เลย โดนพาเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำด้วยความงุนงง ทั้งยังโดนบังคับให้ฟังว่าโจวฉือเซินพูดอะไรกับเสี่ยวเฉินไปบ้างอีกต่างหาก

วิดีโอตอนบ่ายวันนี้ เสี่ยวเฉินเป็นคนส่งเข้ามา

ถึงหร่วนซิงหว่านจะไม่รู้ว่าเขาเอามาได้ยังไง แต่ในช่วงเวลาสั้นๆอย่างนี้ หาหลักฐานสำคัญมาได้ คงไม่ง่ายดายแน่ๆ

จริงๆก่อนหน้านี้เธอก็รู้สึกมาโดยตลอดว่า เสี่ยวเฉินรู้สึกดีกับสวี่วาน

แต่ช่วงนี้เธอเพิ่งพบว่า เหมือนเสี่ยวเฉินจะชอบสวี่วานจริงๆ

ความชอบในแบบที่ เพื่อเธอแล้วสามารถทุ่มเทได้ทุกอย่าง

ตั้งแต่เด็กหร่วนซิงหว่านกับหร่วนเฉินก็ใช้ชีวิตประคับประคองกันมา สำหรับน้องชายคนนี้เธอเข้าใจเป็นอย่างดี เขาแทบจะไม่มีสิ่งของที่ชอบเป็นพิเศษเลย แต่ถ้าเป็นสิ่งที่เขาต้องการ เขาก็จะไม่มีวันเปลี่ยนใจ

ราวกับรู้สึกได้ว่าเธอไม่สนใจ โจวฉือเซินจึงก้มหน้าลงไปกัดบ่าของเธอ ขยับแรงมากขึ้น

ในที่สุดหร่วนซิงหว่านก็ได้สติกลับมา นิ้วมือเกี่ยวหลังเขาเอาไว้ ลมหายใจไม่สม่ำเสมอ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ภายในห้องก็เงียบสงบลง

หร่วนซิงหว่านนอนอยู่ในอ้อมอกของโจวฉือเซิน ถามขึ้นเบาๆ: "ถึงคุณจะไม่ได้เซ็นชื่อในสัญญา ส่วนสวี่วานก็ไม่ถือว่าทำผิดสัญญาอย่างแท้จริง แต่เธอเสนอยกเลิกสัญญากับโจวซื่อกรุ๊ปในตอนนี้ ต่อไปจะเป็นยังไง? ฉันคิดว่า โจวซื่อกรุ๊ปอาจจะพุ่งเป้ามาที่เธอ......"

โจวฉือเซินจูบไปที่หว่างคิ้วของเธอ: "ไม่ต้องคิดมากขนาดนั้น มูลค่าทางธุรกิจของสวี่วานวางอยู่ที่นั่น แค่ตัวเธอเองไม่ได้มีปัญหาใดๆ ก็จะไม่มีใครทำอะไรเธอได้"

หร่วนซิงหว่านเงียบไปชั่วครู่ ถึงพูดขึ้น: "โจวจู้นเหนียนคงพอเดาได้ สาเหตุที่สวี่วานเสนอยกเลิกสัญญาออกมา บางทีอาจจะเกี่ยวข้องกับคุณ"

เพ้ยซานซานฟังจนปวดหัว หลังจากตอบเธอไปไม่กี่ประโยค ก็วางสายไป

เธอวางมือถือลง มองข้อความที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอไม่หยุดหย่อน

ทั้งหมดเป็นข้อความจากคนในแอพหาเพื่อนที่เย็นวันนี้เธอเพิ่งดาวน์โหลดเอาไว้ส่งมาทักทาย

เพ้ยซานซานไม่สนใจจะดูด้วยซ้ำ เห็นข้อความพวกนั้นแล้วยิ่งปวดหัว จึงถือโอกาสลบแอพที่อยู่เต็มหน้าจอออกไปซะเลย

เธอนั่งอยู่บนโซฟา มองไปรอบๆ แล้วหยิบหมอนมาวางไว้บนต้นขาอย่างไม่ใส่ใจ

ตอนที่ก้มหน้า กลับเห็นว่าหมอนใบนี้ เป็นหมอนที่เธอกับDanielไปซื้อมาจากที่ห้างด้วยกันก่อนหน้านี้

ทำให้เพ้ยซานซานตอบสนองออกมาด้วยการโยนหมอนลงไปที่พื้น

เธอลุกขึ้นยืน พบว่าของมากมายภายในห้องนี้ ล้วนแต่เป็นสิ่งของที่Danielซื้อมา ยังรวมไปถึงเครื่องครัวในครัวอีกต่างหาก เป็นตอนที่เขาอยู่ด้วย จึงได้ซื้อเข้ามาให้เธอทำอาหาร

เพ้ยซานซานหากล่องกระดาษที่เอาไว้ใช้ตอนย้ายบ้าน เอาของทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับDaniel โยนเข้าไปในกล่องทั้งหมด

แต่เนื่องจากของทั้งเยอะทั้งหนักเกินไป เธอยกไม่ไหวอยู่แล้ว จึงลากทีละนิดๆออกไปข้างนอก

เพ้ยซานซานเพิ่งลากออกไปนอกประตู ตอนที่กำลังจะไปกดลิฟต์ ประตูห้องข้างๆก็โดนเปิดออก

เจียงชูหนิงยื่นหัวออกมา: "พี่ซานซาน พี่ทำอะไรอยู่คะ?"

เพ้ยซานซาน: "ทิ้งขยะน่ะ"

เจียงชูหนิงเห็นกล่องใบใหญ่: "เยอะขนาดนี้เลยเหรอ? มาค่ะฉันจะช่วยพี่เอง"

ทั้งสองคนขนกล่องมาถึงใต้ตึกด้วยกัน ตอนที่กำลังแยกประเภท เจียงชูหนิงเห็นตุ๊กตากับหมอนน่ารักๆพวกนั้น จึงถามขึ้น: "พี่ซานซาน พวกนี้ยังดีอยู่เลยนะ จะทิ้งด้วยเหรอ?"

เพ้ยซานซานตอบรับไปอย่างไม่ใส่ใจ แล้วก็เห็นท่าทีของเจียงชูหนิงที่ชอบจนทิ้งไม่ลง จึงพูดขึ้น: "ถ้าเธอชอบ ก็เอากลับไปสิ"

เจียงชูหนิงชอบสิ่งของที่มีขนปุกปุยน่ารักๆพวกนี้อยู่แล้ว จึงกอดของพวกนั้นไว้ในอ้อมอกทันที พูดด้วยความดีอกดีใจ: "ขอบคุณค่ะพี่ซานซาน!"