สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 43
บทที่ 43 คืนนี้เธอนอนที่นี่
ถ้าในมือของเซี่ยซีหวั่นมีลูกอมล่ะก็ จะต้องปาใส่ใบหน้าหล่อเหลาที่น่ารังเกียจนี้แน่
“สาวใช้ มานี่” ตอนนี้ลู่หานถิงออกคำสั่ง
เซี่ยซีหวั่นลุกขึ้นและเดินเข้าไป
ลู่หานถิงยื่นมือแขนเรียวแล้วดึงเบา ๆ เซี่ยซีหวั่นล้มลงบนต้นขาที่แข็งแรงของเขาในทันที
“คุณทำอะไรน่ะ?” เซี่ยซีหวั่นคิดจะลุกขึ้น
“โกรธแล้วเหรอ? เมื่อกี้เธอบอกเองนะว่าเป็นสาวใช้”
เขาพาผู้หญิงกลับมาด้วยขนาดนี้ ถ้าเธอไม่บอกว่าเป็นสาวใช้แล้วจะให้เป็นอะไรล่ะ?
ดวงตาสุกสกาวของเซี่ยซีหวั่นจ้องมองชายหนุ่ม “ฉันบอกว่าเป็นสาวใช้จริงจัง ไม่ได้บอกว่าจะแต่งคอสเพลย์เป็นเมดนะคะ!”
ริมฝีปากบางของลู่หานถิงยกขึ้นอย่างประชดประชัน “ไม่สวมหูแมว เมดไม่ใส่ชุดเมดผมเพิ่งจะเคยเห็น เธอคงจะเข้าใจผิดอะไรเกี่ยวกับคอมเพลย์เมดแล้วล่ะ”
“...”
เซี่ยซีหวั่นคิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มจะรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับคอสเพลย์เมด เขาแต่งกายสุภาพและดูจริงจัง แต่คิดไม่ถึงว่าในใจ...หื่น
แน่นอนว่าลู่หานถิงรู้ว่าเธอกำลังพิเคราะห์เขาอยู่ แต่ก็ไม่มีคำอธิบายอะไรจะดูดี ผู้ชายที่อยู่ในวัยเจริญพันธุ์อายุ 27 ปี ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยมีแฟน แต่ก็รู้เรื่องที่ควรรู้ ผ่านการยั่วยวนมาก็มาก ไม่เว้นแม้แต่คอสเพลย์เมด
ลู่หานถิงยื่นลูกอมเม็ดนั้นให้เธอ “สาวใช้ แกะหน่อย ฉันอยากกิน”
เซี่ยซีหวั่นเก็บความต้องการที่จะตีเขาแล้วใช้แรงแกะลูกอม จากนั้นก็ยัดลูกอมสีสันสดใสเข้าไปในปากของเขา
เอาไปกินเลย!
ลู่หานถิงกินลูกอมที่เธอป้อนให้ อืม หวานจริง ๆ~
“คุณปล่อยฉันได้รึยัง?”
ลู่หานถิงหรี่ดวงตาล้ำลึก ทันใดนั้นก็เกิดความสงสัยแล้วกดเสียงต่ำถามเธอ “สาวใช้ คุณมีเป้าหมายสูงสุดรึเปล่า?”
“เป้าหมายสูงสุด?”
“ใช่ เป้าหมายสูงสุดของสาวใช้ก็มีแต่...ขึ้นเตียงกับเจ้านายหนุ่มไม่ใช่เหรอ?”
ติ่งหูขาวของเซี่ยซีหวั่นกลายเป็นสีแดง คิดไม่ถึงว่าเขาจะเล่นมุกต่ำ ๆ เธอรีบกำหมัดแน่นแล้วชกเขาอย่างแรง
ลู่หานถิงคว้ามือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ กุมเอามือที่อ่อนนุ่มเหมือนไม่มีกระดูกไว้ในฝ่ามือของตนเอง แล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างสนุกสนาน
เวลานี้เสียงดังมาจากด้านนอก หวาหรงกลับมาจากการเดินชมรีสอร์ทโยวหลานแล้ว
เซี่ยซีหวั่นรีบผละออกจากลู่หานถิงและรีบลุกขึ้น
หวาหรงเดินเข้ามา เธอมองไปที่ลู่หานถิงด้วยแววตาชื่นชมและทรงเสน่ห์ “หานถิงรีสอร์ทโยวหลานสวยมากเลยค่ะ”
ลู่หานถิงเองก็ลุกขึ้นยืน เขาไม่มองหวาหรงและพูดขึ้นอย่างเฉยชา “อาหารเย็นพร้อมแล้ว ไปทานข้าวเถอะ”
......
ในห้องรับประทานอาหาร
ลู่หานถิงกับหวาหรงนั่งอยู่ทั้งสองฝั่งบนโต๊ะอาหาร เซี่ยซีหวั่นไม่ได้ร่วมโต๊ะด้วยและกลับเข้าไปช่วยเตรียมอาหารในห้องครัว
เซี่ยซีหวั่นใช้มือยกน้ำแกงออกมา ในตอนนี้เองเธอได้ยินหวาหรงพูดขึ้น “หานถิง จู่ ๆ ฉันก็คิดขึ้นมาได้ว่ามีเอกสารชุดหนึ่งต้องให้คุณเซ็นชื่อ วันนี้ก็เย็นมากแล้ว ฉันค้างที่นี่ไม่ต้องกลับบ้านก็แล้วกันนะคะ?”
ลู่หานถิงหันไปมองเซี่ยซีหวั่นแล้วพยักหน้า “ได้ คืนนี้คุณอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน”
คืนนี้หวาหรงจะค้างที่นี่
ละครเรื่องการคุยงานยามวิกาลอีกแล้ว ทุกคนล้วนเป็นผู้ใหญ่ ชายหนุ่มหญิงสาวอยู่ในห้องเดียวกันสองต่อสองพูดได้ว่าเหมือนกองฟางที่อยู่ใกล้เปลวไฟ
ลู่หานถิงไม่มีทางไม่เข้าใจว่าหวาหรงจงใจยั่วเขาและคิดไม่ถึงว่าเขาจะตอบตกลง
เซี่ยซีหวั่นรีบไปเปิดประตูห้องแต่ที่ด้านนอกนั้นไม่ใช่ลู่หานถิง แต่เป็นหวาหรง
เซี่ยซีหวั่นไม่สามารถจะใส่ใจกับความผิดหวังและจิตตกของตัวเองได้ เธอมองไปที่หวาหรง “ผู้อำนวยการหวา คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรคะ?”
หวาหรงมองเซี่ยซีหวั่น หญิงสาวสวมผ้าคลุมหน้าจึงไม่สามารถบอกได้ว่าเธอหน้าตาสวยหรือไม่ แต่ว่าเธอมีดวงตาที่ดำและแวววาวที่ทำให้ชายหนุ่มต้องใจสั่น ไม่น่าแปลกใจที่ลู่หานถิงจะปฏิบัติกับเธอแตกต่างจากคนอื่น
หวาหรงเม้มริมฝีปากแดงเพลิง “เธอบอกว่าเป็นสาวใช้อยู่ที่นี่ ตอนนี้ฉันมีเรื่องจะให้เธอทำ”
ถึงแม้ว่าหวาหรงจะยิ้มแต่เซี่ยซีหวั่นก็รู้สึกได้ว่าเธอกำลังเปิดศึกตั้งตัวเป็นศัตรู “ผู้อำนวยการหวาเชิญพูดค่ะ”
“เธอช่วยออกไปซื้อถุงยางอนามัยมาให้ชุดหนึ่ง คืนนี้ฉันต้องใช้”
เซี่ยซีหวั่นนิ่งไป “นี่เป็นความคิดคุณหรือเป็นความคิดของลู่หานถิง?”
“จะเป็นความคิดใครมันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ คืนนี้ฉันค้างที่นี่ หานถิงก็พยักหน้ายินยอม มันจะต้องมีซัมติงเกิดขึ้นระหว่างเราแน่”
พูดจบ หวาหรงก็มองดูเซี่ยซีหวั่นหัวจรดเท้า จากนั้นก็ยืดอกภูมิใจด้วยความมั่นใจกว่าใคร “เธอมันก็แค่สาวใช้ที่คิดจะยั่วหานถิง หานถิงเองก็อาจจะอยากจะลิ้มลองและหยอกเย้าดอกหญ้าอย่างเธอ เธอมองดูตัวเองแล้วคิดว่าจะแข่งกันฉันได้งั้นเหรอ ฉันน่ะมีทั้งทรวดและทรง รูปร่างเซ็กซี่ คนที่หานถิงจะชอบก็คือฉัน!”
เซี่ยซีหวั่นสัมผัสได้ถึงความมั่นใจเต็มเปี่ยมของหวาหรง แน่นอนว่าหากเทียบกันระหว่างพวกเธอทั้งสอง เธอเป็นสาวน้อยอ่อนหวาน ส่วนหวาหรงนั้นเซ็กซี่ร้อนแรง เต็มไปด้วยความเป็นผู้หญิงและเสน่ห์เย้ายวน
เซี่ยซีหวั่นพลันคิดถึงลู่หานถิงที่ภายนอกดูจริงจังแต่ภายในนั้นกลับร้ายกาจ เขาไม่มีทางจะปฏิเสธลูกไม้นี้ของหวาหรงแน่
มือเล็กที่อยู่ข้างลำตัวทั้งสองข้างกำหมัดแน่น เซี่ยซีหวั่นปฏิเสธไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ในเมื่อเขาชอบคุณ ก็คงชอบถุงยางที่คุณไปซื้อด้วยมือตัวเองแหละ ไปซื้อเองเถอะ”
เซี่ยซีหวั่นปิดประตูห้องในทันที
หวาหรงที่โดนปิดประตูใส่อย่างไม่ไยดีโมโหขึ้นทันที เธอจงใจพูดกับสาวใช้คนหนึ่งเสียงดัง “เธอไปซื้อถุงยางให้ฉันกล่องหนึ่ง อ่อ ไม่ เอาสองกล่องเลย!”
......
แผ่นหลังเรียวของเซี่ยซีหวั่นพิงบานประตู แน่นอนว่าเธอเองก็ได้ยินสิ่งที่หวาหรงพูด
ในใจนั้นทุกข์ใจเหลือเกิน เธอยื่นมือทั้งคู่มาปิดรูหูทั้งสองแน่น ๆ คืนนี้ลู่หานถิงจะทำอะไรหวาหรงจริงเหรอ?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย
นิยายที่เคยอ่านแล้วชอบหายไปหลายเรื่องเลยค่ะชอบอ่านซ้ำบางเรื่องอ่านจบแล้วก็มาเริ่มใหม่แต่ก็ไม่ต่อเนื่องค่ะ...