สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 33

มาร์ชหายใจเข้าลึกๆ พยายามยับยั้งตัวเอง จ้องตาเธอที่ร้องไห้จนตาแดง ความรู้สึกยุ่งเหยิงซับซ้อนแบบนี้เขาไม่เคยมีมาก่อน

เขาต้องการหาผู้หญิงมาระบายไม่ใช่เรื่องยากอะไร กลับหยุดโลภกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ทุกครั้ง แต่ผู้หญิงตรงหน้าไม่มีเขาในใจ จากลางสังหรณ์ผู้ชายคนหนึ่ง คิดว่าในใจเธอมีคนอื่น

เบี้ยต่อรองที่ครีมขู่เธอเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นคนในใจเธอ พอคิดถึงความเป็นไปได้เหล่านี้ เขาก็ว้าวุ่นใจ ยืดตัวตรง แล้วยิ้มเยาะ “คนในใจคุณเป็นใคร? ในเมื่อคุณแต่งกับฉันแล้ว ก็ไม่ให้คุณมีคนอื่นในใจ! คุณไม่พูดก็ไม่เป็นไร ฉันจะสืบมันได้ไม่ช้าก็เร็ว!”

ขณะที่มาร์ชพูดก็ปล่อยเธอทิ้งอย่างรุนแรง ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

นี่ถือเป็นการตกลงคำขอของเธอ คืนนี้ปล่อยเธอไปได้?

สิบนิ้วเรียวเล็กของมีนากำผ้าปูเตียงผ้าไหมแน่น โค้งตัวหันข้างร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดต่อไป แต่พยายามไม่ให้ตัวเองเปล่งเสียงมากที่สุด

มาร์ชใช้น้ำเย็นชำระตัวเองเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงเต็ม ถึงจะระงับไฟที่จุดขึ้นมาภายในร่างกายเมื่อครู่ได้ ตระหนักได้ว่าทั้งๆ ที่มีนาเอาข้อตกลงนั้นไปใช้สำหรับการไม่ให้เขาเอาผิดเรื่องชุดกระโปรงกับเครื่องประดับได้ แต่แค่อยากรักษาระยะห่างกับเขา หรือเธอรังเกียจเขามาก แค่แตะตัวเธอ เธอก็รู้สึกขยะแขยงงั้นเหรอ?

ยัยน่ารังเกียจนี่!

ณ คฤหาสน์ตระกูลจรัลพรไพศาล

หลังจากเข้าสู่ค่ำคืน ครีมอยู่ในห้อง สวมชุดกระโปรงตัวนั้นที่มีนามอบให้เธอบนร่างกาย ยืนหน้ากระจกแล้วหมุนแล้วหมุนอีก

เธอส่วนสูงพอๆ กับมีนา แต่เธออวบกว่ามีนาไม่น้อย หุ่นของเธอดันกระโปรงแพงตัวนี้ถึงขีดสุด ดูแล้วมันเหมือนจะทะลักแตกออกมาตลอดเวลา

ปังๆ ……นอกประตูมีเสียงเคาะประตูเบาๆ ดังขึ้น เธอยังไม่ทันเปล่งเสียง ก็มีคนผลักประตูห้องเธอแล้วเดินเข้ามา

เธอชะโงกศีรษะออกมาจากห้องเก็บเสื้อผ้า เห็นว่าเป็นเจย์ ก็เรียก “พี่ มาหาฉันมีอะไร?”

เจย์มองไปที่ชุดกระโปรงบนตัวเธอ ก็ถามอย่างไม่เข้าใจ “ทำไมต้องอยากได้ชุดกระโปรงกับเครื่องประดับบนตัวมีนาด้วย ไม่ใช่ว่าเธอไม่มีนี่หน่า?”

ครีมสวมผ้าพันคอ ยืนตรงหน้าเขา ยิ้มขณะพูดขึ้น “เธอมันบ้านนอก ถ้าฉันไม่ให้โอกาสเธอ เธอจะมีสิทธิอะไรมาใส่ชุดกระโปรงดีๆ สวมเครื่องประดับดีๆ แบบนี้!”

เจย์แค่ถามเฉยๆ ไม่ใส่ใจว่าระหว่างเธอกับมีนามีความบาดหมางอะไร ยังไงเขาก็ไม่มีเงื่อนไขกับเธออยู่แล้ว จริงๆ แล้วในสายตาเขาครีมสวมอะไรก็สวยที่สุด

เขาไม่รู้ว่าควรพูดอะไรอยู่สักพักหนึ่ง หาข้ออ้างพูดขึ้น “เธอสังเกตไหม เด็กคนนั้นกับมาร์ชหน้าตาคล้ายกันอยู่นะ ถ้าไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันไม่มีชะตากรรมร่วมกันหรอก”

ครีมตะลึงเล็กน้อย ในหัวสมองเอาหน้าเด็กคนนั้นกับมาร์ชทับซ้อนเข้าด้วยกัน พบว่าคล้ายกันจริงๆ แต่เป็นไปไม่ได้ที่เมื่อก่อนมีนาจะเคยมีความสัมพันธ์กับมาร์ช

คืนนั้นเมื่อสามปีก่อน เธอประคองมีนาเข้าห้องในโรงแรมเอง แถมเฝ้าหน้าประตูโดยเฉพาะด้วย แต่เกิดเหตุการณ์ขึ้นกลางคัน ไม่คิดว่ามีนาจะหนีออกมาจากห้อง

ถ้ามีนาไม่ทำลายแผนการของเธอ ก็คงไม่เกิดเรื่องน่ากลัวพวกนั้นในภายหลังหรอก

หรือว่าหลังจากมีนาหนีออกมาแล้วก็บังเอิญเจอกับมาร์ชที่โรงแรมนั้น หรือไม่ก็ใครสักคนในตระกูลธวัชพลังกร ลูกของเธอเกี่ยวข้องกับตระกูลธวัชพลังกรงั้นเหรอ?

ขณะที่เธอตกตะลึง เจย์ก็หันไปล็อกประตูห้องอย่างรวดเร็ว เดินมาหาเธอแล้วพูดขึ้น “เธอแน่ใจนะว่าเหมาะกับสถานะนี้ ไม่ได้แต่งงานกับมาร์ช เธอเสียใจไหม?”

มีนาและน้ำหน้าตาคล้ายกัน ตรวจDNAกี่ครั้งก็หาข้อผิดพลาดไม่ได้ เห็นกันอยู่ตรงหน้า

เธอจะไม่ใช่เจ้าหญิงตัวน้อยเพียงคนเดียวในครอบครัวนี้อีกต่อไป ไม่มีทางที่จะไม่หวาดกลัวและกังวล

มีนาเพิ่งถูกรับกลับมาสักพัก ปริญและภรรยาของเขาก็วนเวียนล้อมรอบลูกสาวแท้ๆ ของตัวเอง ใครจะไม่รักลูกแท้ๆ ของตัวเอง และยังปฏิบัติดีกับลูกบุญธรรมล่ะ

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป อีกไม่นานเธอจะไม่มีที่ยืนในครอบครัวนี้

เธอรู้ว่าตัวเองนั่งนิ่งไม่ได้แล้ว ต้องหาวิธีไล่มีนาออกไป ให้คนในตระกูลจรัลพรไพศาลเกลียดลูกสาวแท้ๆ ที่ปรากฏตัวกะทันหันคนนี้

ดังนั้นเธอจึงเริ่มวางแผนร้ายกับมีนาที่ไร้เดียงสาและไม่เคยผ่านโลกมาก่อน

เธอรู้สึกได้อย่างรุนแรงว่าหลังจากเจย์รู้เรื่องนี้ ไม่เพียงแต่จะไม่แตกหักกับเธอ แต่จะยิ่งดีกับเธอด้วย แค่ความรู้สึกดีนั้นมันมากเกินกว่าพี่น้อง เธอยิ่งอยากหลอกใช้ประโยชน์จากความรู้สึกของเจย์ จับพี่ชายคนนี้ไว้ให้แน่น ให้เขายืนฝั่งตัวเองตลอดไป

หลังจากไม่มีใครอยู่บ้าน เธอแอบเข้าไปในห้องเจย์ นอนข้างๆ เจย์ที่กำลังงีบหลับ กอดเขาไว้แน่น “พี่ ฉันชอบพี่”

เจย์ที่ตกใจตื่นขึ้นมารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝัน จ้องมองดวงตาของเธอ

ขนตาเธอสั่นเล็กน้อย เคลื่อนตัวออกไป ยกนิ้วขึ้นมาพาดริมฝีปากเขา โอบคอเขาไว้แล้วออกตัวจูบเขาก่อน

เจย์ไม่สามารถต่อต้านความเร่าร้อนของเธอได้ พวกเขาลิ้มรสผลไม้ต้องห้ามกันเป็นครั้งแรก