สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1159

โห้หลีเฉินรู้สึกกังวลมาก เขาไม่มีอารมณ์มานึกถึงอย่างอื่น เขาถามไปตรงๆ ว่า

"ที่อยู่ของบ้านตระกูลเย้นอยู่ที่ไหน เธอน่าจะกลับไปอยู่ที่บ้าน ถ้าฉันตามเธอกลับมาไม่ได้ ฉันจะไปหาเธอที่ตระกูลเย้นโดยตรง"

ป่ายฉีกล่าวว่า "สถานที่นั้นถูกซ่อนไว้ พูดได้ไม่ชัดเจน ผมจะไปกับคุณดีกว่า"

โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว "การสะกดจิตของคุณยังไม่ได้รับการแก้ไขทั้งหมดเลย"

การสะกดจิตไม่ได้รับการแก้ไขทั้งหมด แม้จะอ่อนแอ แต่ก็ยังมีผลกระทบต่อป่ายฉี

ตอนนี้โห้หลีเฉินก็ได้รับผลกระทบจากการสะกดจิตเช่นกัน ความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นด้วยความไม่สมัครใจนี้ มันน่าขยะแขยงมาก

ยิ่งไปกว่านั้น การรู้ว่าตัวเองถูกสะกดจิตอยู่ มันก็ยิ่งน่าหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก

ป่ายฉีที่โดยสะกดจิต จะต้องได้รับการแก้ไขครั้งสุดท้ายโดยน้าเมย์

ป่ายฉีขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ เขาไม่เพียงแต่จะบอกทางให้โห้หลีเฉินเท่านั้น เขาเองก็กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเย้นหว่าน และต้องการออกไปหาเธอด้วยตัวเอง

แต่สภาพร่างกายของเขานั้น...

"คุณโห้ คุณป่ายฉี ฉันไปกับพวกคุณได้"

น้าเมย์ยืนพิงอยู่ตรงขอบประตู เธอเดินออกไปช้าๆ

ใบหน้าของเธอดูซีดเซียว ท่าทีของเธอก็ดูเหนื่อยมาก แต่เธอก็ยังพยายามรักษาจิตวิญญาณของเธอไว้ เธอเดินมาทีละก้าว

"อาการแบบนี้ของฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะดีขึ้น อย่าเป็นเพราะฉันที่ทำให้คุณป่ายฉีต้องลำบากอยู่ที่นี่ แม้จะอยู่ห่างไกล ยิ่งฉันอยู่นานเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเกิดอันตรายได้ง่ายขึ้นเท่านั้น"

"ให้ฉันไปที่ตระกูลเย้นพร้อมกับพวกคุณเถอะ ฉันจะได้รักษาป่ายฉีได้อย่างสะดวก คุณวางใจได้เลย ฉันจะไม่เปิดเผยที่ตั้งของตระกูลเย้น หากจำเป็น ฉันจะอยู่ในตระกูลเย้นตลอดไปก็ได้"

นี่เท่ากับว่าเป็นการกักขังตัวเอง

คำพูดของน้าเมย์ทำให้ทั้งโห้หลีเฉินและป่ายฉีประหลาดใจ

โห้หรี่เฉินหรี่ตาลง ก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ำ "คุณต้องการอะไร?"

แม้ว่าน้าเมย์จะไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสะกดจิตในครั้งนี้ และเธอก็ใจดีมาก ตกลงเธอนั้นเป็นคนดีจริงไหม การที่เธอเต็มใจที่จะเสียสละเสรีภาพตลอดชีวิตที่เหลือ ยังไงเธอก็คงมีข้อแลกเปลี่ยน

โห้หลีเฉินถามเธอ ซึ่งก็หมายความว่า เขายินดีที่จะพิจารณาข้อตกลงนี้

น้าเมย์ดูรู้สึกผิดเล็กน้อย เธอลังเลอยู่สองวินาที ก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ำ

"ฉันรู้ว่าคำขอของฉันมากเกินไป แต่ฉันหวังว่าคุณจะรับปากกับฉัน แองเจล่ายังเด็ก ดังนั้นเธอจึงขาดสติ และได้ทำสิ่งที่ไม่น่าให้อภัยกับคุณโห้ไป"

"ไม่ว่าพวกคุณจะลงโทษเธอยังไงมันก็ไม่เกินไป แต่ฉันอยากขอร้องพวกคุณ ให้ปล่อยเธอไป พวกคุณอาจเดาได้แล้ว ว่าฉันไม่ใช่แม่แท้ๆ ของแองเจล่า ฉันเป็นแค่ลูกน้องที่ดูแลเธอ แต่เธอเป็นเจ้านายของฉัน เป็นคุณหญิงของฉัน คุณพ่อคุณแม่ของเธอมีบุญคุณกับฉัน และฉันต้องปกป้องชีวิตของเธอ"

"มีองค์กรใหญ่อยู่เบื้องหลังแองเจล่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ คุณจะต้องเดือดร้อนแน่ ดังนั้นตอบแทนให้ฉันมันจะดีเสียกว่า ปล่อยเธอไป แล้วเรื่องจะจบลงที่นี่"

"ฉันจะตามคุณไปที่ตระกูลเย้น และฉันจะไม่ออกมาอีกตลอดชีวิต เพื่อรับโทษแทนเธอ คุณโห้ คุณป่ายฉี ฉันขอร้องพวกคุณล่ะ ให้โอกาสเธออีกครั้งนะ"

คำพูดของน้าเมย์ฟังดูซาบซึ้งมาก

หลังจากโห้หลีเฉินได้ผ่านเหตุการณ์นี้มา แม้ว่าการสะกดจิตจะยังไม่ได้รับการแก้ไข แต่เขาก็แทบรอไม่ไหวที่เอามีดไปแทงแองเจล่า เขาอยากจะฆ่าเธอตั้งแต่แรก

แต่น้าเมย์ก็มีความเกี่ยวข้องกับการที่ป่ายฉีโดนสะกดจิตเช่นกัน

ถ้าเขาตั้งใจจะจัดการกับแองเจล่า เขาก็เกรงว่าน้าเมย์จะมีความคิดอย่างอื่นอยู่ในใจ และบางทีเธออาจจะสะกดจิตป่ายฉีไปตลอดเลยก็ได้

ป่ายฉีขมวดคิ้ว "คุณไม่ต้องคิดถึงผมแล้ว การที่ผมสะกดจิต ไม่ว่าจะได้รับการแก้ไขไหม ยังไงมันก็มีผลกระทบไม่มากกับผม ถ้าคุณอยากฆ่าแองเจล่า ก็ฆ่าเลย"

เมื่อน้าเมย์ได้ยินเช่นนี้ เธอก็หน้าซีดด้วยความตกใจ

การสะกดจิตครั้งสุดท้ายเป็นหนทางเดียวของเธอที่จะรอดได้ แม้แต่ป่ายฉีเองก็ไม่สนใจ ดังนั้นหนทางเดียวของเธอจึงมีน้ำหนักไม่มากพอ

เธอกังวลจนคุกเข่าอ้อนวอนขอร้องเขา

น้าเมย์ตัวแข็งทื่อไปทันที และใบหน้าของเธอก็ซีดเซียวอย่างรวดเร็ว

สำหรับโห้หลีเฉินการจัดการกับน้าเมย์ถือว่าเป็นเรื่องง่ายมาก แต่ก็โหดร้ายมากเช่นกัน

แม้ว่าจะเห็นแก่ที่เธอรักลูกมาก เลยยอมปล่อยแองเจล่าไป แต่เธอในฐานะ "แม่" ถ้าเลี้ยงลูกได้ไม่ดี ก็ถือว่าเป็นความผิดเธอเหมือนกัน

ดังนั้นบทโทษในครั้งนี้เป็นของแองเจล่าและเป็นของน้าเมย์เช่นกัน

เขาจะให้น้าเมย์สะกดจิตแองเจล่าด้วยตัวเอง และปลูกฝังเข้าไปในจิตใต้สำนึกของเธอ และทำให้เธอเกลียดชังตัวเธอเองอยู่แบบนั้น

ตอนที่คนคนหนึ่งทนไม่ไหวจนรู้สึกเกลียดชังตัวเอง เกลียดสิ่งที่ตัวเองพูด เกลียดสิ่งที่ตัวเองทำ และเกลียดทุกแง่มุมของตัวเอง การมีชีวิตแบบนั้น มันก็เหมือนอยู่ในนรกบนดิน

ส่วนแองเจล่าเองก็รู้อย่างชัดเจนว่า นี่คือการสะกดจิต และน้าเมย์เป็นคนทำ

ในอนาคตเธอจะเกลียดน้าเมย์ตลอดไป

น้าเมย์จะอยู่ในตระกูลเย้น และก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะแก้ไขอาการสะกดจิตให้เธอได้ ซึ่งนี่ก็เป็นการตัดขาดหนทางที่น้าเมย์จะออกไปจากตระกูลเย้น

การทำผิดยังไงก็ต้องได้รับโทษ

ต่อให้น้าเมย์จะไม่เต็มใจ และทำไม่ลง แต่เมื่อเธอต้องเลือกให้แองเจล่ามีชีวิตอยู่ต่อไป เธอจึงไร้หนทาง

หลังจากนั้นไม่นาน

น้าเมย์ก็มีใบหน้าที่ซีดเซียว ราวกับว่าเธอกำลังจะล้มลงไปได้ทุกเมื่อ

เธอเดินโซเซออกมาจากห้อง น้ำเสียงของเธอฟังดูเหนื่อยมาก "เสร็จแล้ว"

จากนี้ไป หลังจากที่แองเจล่าตื่นขึ้นมา คนที่เธอเกลียดที่สุดคือตัวเธอเอง

ความทุกข์ทรมานและบทลงโทษที่ตัวเองมอบให้กับตัวเอง ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว