สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 181

บทที่ 181 อยู่​ต่อหน้า​คุณ​ ฉัน​รู้สึก​ต่ำต้อยมาก

เช้าวันต่อมา เย้นหว่านตื่นนอนตั้งแต่​เช้า

เหมือน​ปกติ​ทุกวัน พอเธอลืมตาขึ้นมาก็ได้เจอกับใบหน้า​ของ​โห้หลีเฉินปรากฏตัว​อยู่​ตรงหน้า​เธอ และ​เธอ​กำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของ​เขา

เขากอดเธอไว้ ส่วนมือเล็กของเธอก็วางไว้บนเอวของเขา

พูดได้ว่าดูกลมกลืน​กันมาก

แต่เย้นหว่านกลับจำไม่ได้ว่าเมื่อคืน​เธอกับเขากอดกันตั้งแต่​เมื่อไหร่​ ทั้งๆที่ตอนที่เธอนอนก็นอนอยู่สุดขอบเตียง​แล้ว​นี่นา…

อยากจะบ้าตาย

เย้นหว่านเห็นว่าโห้หลีเฉินยังไม่ตื่น เธอจึงค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดของเขา แล้ว​ดึงผ้าห่ม​ออก ก่อนจะเดินลงจากเตียง​

เธอหันหลัง​กลับ​ไป​มองอย่างระมัดระวัง​ พอเห็นว่าโห้หลีเฉินยังนอนหลับ​อยู่​ คงไม่คิดจะปลุก​เขาตื่น

เธอแปลก​ใจเล็กน้อย​ ปกติ​โห้หลีเฉินจะระวังตัว​อยู่​ตลอด​ ในเวลาแบบนี้ แค่เธอขยับตัว​ เขา​ก็​น่าจะตื่นแล้ว แต่วันนี้เขากลับไม่ตื่น

เย้นหว่านย่นคิ้ว หรือว่าฤทธิ์​ยาเมื่อคืนจะแรงมากเกินไป​ ทำให้​โห้หลีเฉินเสียพลังไปมาก จนไม่ได้สติ​อย่างนั้น​เหรอ

มีความเป็นไปได้​มาก

พอนึกถึง​คำพูด​ก่อนจากไปของฉินฉู่ ที่บอกว่าให้โห้หลีเฉินดื่มนมเยอะๆ เย้นหว่านนิางคิด ก่อนจะค่อยๆเดินออกจากห้องไป

หลังจาก​ผ่านไปสักพัก เธอก็ยกแก้วนมร้อนๆเดินกลับเข้ามา และ​ตรงมาที่เตียง พอดีกับที่โห้หลีเฉินขยับเปลือกตา ก่อนจะลืมตาตื่น

พอลืมตา​ตื่นขึ้น​มา​ โห้หลีเฉินก็เห็นเย้นหว่านเป็นอันดับแรก เธอยังคงใส่ชุดนอน ในมือยกแก้วนมไว้

เขาตกตะลึงไป​เล็กน้อย​ นึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในฝัน

แต่กลับเห็นเย้นหว่านเดินใกล้เข้ามา และ​กำลัง​มองเขาด้วยสายตาเป็นห่วง

“คุณ​ตื่นแล้วเหรอคะ รู้สึก​ไม่สบาย​ตรงไหน​บ้าง​หรือเปล่า​คะ​”

น้ำเสียงนุ่มนวล​ดังอยู่ข้างหู ฟังดูเหมือนจริงมาก

โห้หลีเฉินประหลาด​ใจ​มาก “ทำไมคุณถึงได้ตื่นเช้าขนาด​นี้​ครับ”

ช่วงที่ผ่านมานี้ เย้นหว่านมักจะนอนตื่นสาย ไม่เคยตื่นก่อนเขาเลยสักครั้ง

แต่ทุกเช้า เขามักจะแอบมองเธอนอนหลับ​อยู่​ในอ้อมกอด จนเธอลืมตาตื่นขึ้น​มา​

“ก็มันตื่นเองนี่คะ”

เย้นหว่านเดินมาถึงตรงข้างเตียง แล้ว​ยื่นแก้วนมให้โห้หลีเฉิน “นมกำลังอุ่นพอดีค่ะ คุณ​ดื่มได้เลยค่ะ”

“ให้ผมเหรอครับ”

โห้หลีเฉินยิ่งแปลก​ใจเข้าไปใหญ่​

นี่เป็นครั้งแรก​ ที่เย้นหว่านเตรียมนมให้เขาดื่ม แล้ว​ยังเอามาให้เขาถึงเตียง

มันต้องมีอะไรแอบแฝง​แน่ๆ โห้หลีเฉินไม่ได้​ซาบซึ้งใจ​ และ​ยังหันไปมองหน้า​เย้นหว่านอย่างละเอียด​ สายตา​ที่​มอง​เหมือนจะมองจนร่างกาย​ของ​เย้นหว่านกลายเป็น​รูได้

เย้นหว่านถูกจ้องมองจนเริ่มทำตัวไม่ถูก​ เรื่อง​ที่​เธอตื่นขึ้น​มา​ทำอาหาร​เช้าให้เขา เดิมทีก็เป็นเรื่องทึ่ดูแปลก​มากอยู่แล้ว

สายตา​ของ​เธอ​เป็นประกาย​ ก่อนจะ​พูด​ขึ้น​ว่า​ “คุณ​ฉินฉู่บอกไว้ค่ะ ว่าคุณ​ต้อง​ดื่มนมเยะๆ ดังนั้น…”

ที่แท้​ก็​เป็น​อย่างนี้นี่เอง

แววตาของโห้หลีเฉินหม่นหมอง​ลงเล็กน้อย​ ก่อนจะยื่นมือออกไปรับแก้วนมมา

นมกำลังอุ่นพอดี พอมาอยู่ในมือจึงรู้สึก​อบอุ่น​มาก

ถ้าหากเขาได้ดื่มนมที่เธอเตรียมให้ทุกเช้า เขาคงรู้สึก​อารมณ์​ดีตั้งแต่​เช้า

“คุณ​ไม่ต้อง​ตื่นมาเตรียมนมให้ผมดื่ม​ตั้งแต่​เช้า​ก็​ได้ครับ ผมดื่มเพิ่มตอนกินข้าว​เช้าก็ได้”.

ถึงแม้​เขาจะชอบที่เธอทำแบบนี้ให้ แต่เขาก็ไม่อยากให้เธอต้องตื่นนอนมาเพื่อเตรียมนมให้เขา

ที่เขาให้เธอมาอยู่ข้างกาย ก็ไม่ใช่​เพื่อน​ใปมาคอยปรนนิบัติ​เขาด้วย

พอคิดถึง​ตรงนี้ โห้หลีเฉินก็คิดถึง​ปัญหา​อีก​เรื่อง​ขึ้นมา​ทันที

สายตาที่แหลมคมของเขามองไปที่ขาของเย้นหว่าน แล้ว​ยิ่งตกตะลึง​มากยิ่งขึ้น​ เมื่อวานบริเวณ​หน้าขา​ของ​เย้นหว่านยังมีรอยแผลฟกช้ำอยู่​เลย แต่ตอนนี้กลับหายเป็นปลิดทิ้ง​แล้ว

ไม่ใช่​แค่​นั้น บาดแผลบริเวณ​แขนก็หายดีไปอย่างน่าประหลาด

“อาจจะ​เป็น​เรื่อง​เข้าใจผิด​กัน​จริงๆ​ก็​ได้ค่ะ เขาดูเหมือน​จะ​มีจุดประสงค์​อื่น…”

“เขาทำแบบนั้นกับคุณ​ ถึงแม้​จะมี​เหตุผล​ แต่ก็ไม่สมควรได้รับอภัย​”

โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว​ แล้ว​มองเย้น​หว่าน​ด้วยสีหน้า​เคร่งขรึม

ท่าทีของเขามั่นคง​มาก​ และ​เริ่ม​ไม่พอใจ​ที่​เย้นหว่านใจอ่อนให้กับป่ายฉีแบบนี้

เพราะถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเย้นหว่านจะโดนป่ายฉีหลอกลวง​เอาได้ง่ายๆ

เย้นหว่านชะงัก​ไป​ เธอมองหน้า​โห้หลีเฉินอย่างตกตะลึง​ ภายในใจรู้สึก​เหมือน​ถูกเข็มแทง

เรื่อง​คืนนั้นที่ป่ายฉีทำกับเธอ ถือว่าเป็นการบังคับขืนใจ​ ถึงแม้​จะ​ไม่สำเร็จก็ตาม…

แต่โห้หลีเฉินกลับใส่ใจเรื่องนี้มาก งั้นเรื่องที่เธอเคยโดนข่มขืน​มาก่อน สำหรับ​เขาแล้ว คงจะเป็นเรื่องที่ยากจะรับได้สินะ

ดังนั้น​ ที่เมื่อคืน​เขาเป็นถึงขนาด​นั้น​แต่กลับ​ไม่แตะต้อง​เธอ จะเป็นเพราะว่าเขารังเกียจที่เธอสกปรก​หรือเปล่า

พอเห็นท่าทีหม่นหมอง​ของเย้นหว่าน โห้หลีเฉินก็ยิ่งขมวดคิ้ว​แน่น​ขึ้น เขายื่นมือไปกอดไหล่​ของ​เธอไว้ แล้ว​จ้องมองเธอด้วยสายตาหนักแน่น​

“คุณ​อย่ากลัว​เลย ต่อจากนี้​ไป​ผมจะไม่มีทางยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น​อีกแล้ว​ ผมจะปกป้อง​คุณ​อย่างดี”

เย้นหว่านยืนมองเขานิ่ง เธอจ้องมองสีหน้า​ที่​เคร่งขรึม​และ​จริงจัง​ของ​โห้หลีเฉิน แล้ว​รู้สึก​ไม่เข้าใจ​เป็นอย่างมาก

เธอมองความคิด​ของ​เขาไม่ออก และ​ไม่รู้​ด้วยว่าเขากำลังคิดอะไรออยู่

เสียงของเธอต่ำมาก “ก่อนจะเจอกับป่ายฉี ร่างกาย​ของ​ฉันก็สกปรก​ตั้งนานแล้วค่ะ”

คืนนั้นเธอสูญเสีย​ครั้งแรกให้กับคนแปลกหน้า​

ถึงแม้​ยุคนี้จะเปิดกว้าง การเสียตัวครั้งแรก​ไม่ใช่​เรื่อง​สำคัญ​อะไรขนาดนั้น แต่คู่หมั้น​ของ​เธอ​ช่างสูงส่ง​มากจริงๆ​ สูงส่ง​จนยากจะเอื้อมมือคว้าไว้ได้ สูงส่งจนไม่กล้า​ทำให้​เขาต้องลงมาเกลือกกลั้ว​กับสิ่งสกปรก​แม้แต่​นิดเดียว​

อยู่​ต่อหน้า​เขา เธอรู้สึก​ต่ำต้อ​ยขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่​ รู้สึก​เหมือน​ตัวเอง​ไม่คู่ควร​

แม้แต่​เธอที่ไม่มีจุดด่างพร้อย​ยังไม่คู่ควร​กับ​เขาเลย นับประสา​อะไร​กับ​เธอที่มีประวัติ​อันมืดมน​อย่างนี้ล่ะ

โห้หลีเฉินชะงัก​ไป​ เขาคิดไม่ถึง​เลย​ว่า​เย้นหว่านจะพูดแบบนี้ออกมา

เขาก้มหน้า​ลง​จนเห็นแต่ขนตาที่กำลังขยับ ทั่วร่างมีแต่ความรู้สึก​ผิดหวัง​เสียใจ เหมือน​ตัวเองต่ำต้อยราวกับพื้นดิน