สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 365

บทที่ 365 ท่านเอิร์ลเวนเดลล์

หลังจากนั้น ประตูรถอีกด้านก็ถูกเปิดออก และมีผู้หญิงสวยมากๆคนหนึ่งเดินออกมาจากข้างใน

เธอสวมชุดเดรสยาวลากพื้น ท่าทางสง่างามและสูงส่ง ก้าวทีละก้าวไปข้างๆโห้หลีเฉิน แล้วควงแขวนเขาเบา ๆ

สายตาที่เธอมองไปยังชายหนุ่มข้างๆอ่อนโยนเหมือนน้ำ และมิตรภาพที่อยู่ในดวงตาแทบจะเอ่อล้นออกมา

เมื่อทุกคนมอง ก็เข้าใจทันที

ปรากฏว่ามีเจ้าของแล้ว พวกเขาเป็นคู่รักกัน

พวกเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ กลับกลายเป็นของคนอื่น แม้ว่าอยากได้จนแทบจะแย่งมา แต่ว่าแย่งแฟนคนอื่นเรื่องที่ผิดศีลธรรมเช่นนี้ ก็ทำไม่ลงหรอก

มู่หรุงชิ่นรู้สึกดีใจมากๆในขณะนี้

รู้สึกถึงความอิจฉาริษยาและความเกลียดชังจากสายตารอบ ๆ เธอรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเธอเป็นแฟนของโห้หลีเฉินจริงๆในขณะนี้

“ เฉิน พวกเราเข้าไปกันเถอะ”

มู่หรุงชิ่นมองไปที่โห้หลีเฉินอย่างอ่อนโยน เสียงเบา ๆ จนแทบจะเหมือนบีบน้ำออกมานอกเย้นหว่าน เขาไม่คุ้นเคยที่จะอยู่ใกล้กับผู้หญิงคนอื่นมากนัก แม้ว่าจะแค่ควงแขนของเขา แต่มันก็ทำให้รู้สึกรังเกียจ

แต่วันนี้ เขาต้องใช้มู่หรุงชิ่น

เม้มริมฝีปากบาง โห้หลีเฉินก้าวขายาวและเดินเข้าไปข้างใน โดยไม่เหล่ตามอง หนาวเย็นจนเหมือนก้อนน้ำแข็งที่เดินได้

แม้แต่มู่หรุงชิ่นที่ยืนอยู่ข้างๆเขา แม้กระทั่งควงแขนของเขา ในระยะที่ใกล้ชิดเช่นนี้ มู่หรุงชิ่นก็รู้สึกห่างไกลจากชายคนนี้เป็นอย่างมาก

สิ่งที่แสวงหาอยู่แค่เอื้อมนี้เอง

มู่หรุงชิ่นอยู่ในความงุนงง ก็ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ซุบซิบอยู่ข้างๆขึ้นมา

"หนุ่มหล่อคนนั้นมีใบหน้าเย็นชามากๆ และก็ไม่เคยมองคู่หญิงของเขาเลย ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ใช่คู่รักกัน"

"ใช่ คู่รักก็คงไม่ห่างเหินขนาดนั้น"

“ นั่นก็เป็นแค่คู่หญิงเท่านั้นเอง เยี่ยมไปเลย พวกเราก็มีโอกาสแล้ว อีกประเดี๋ยวในงานเลี้ยง ฉันจะต้องขอเบอร์โทรเขามาให้ได้เลย”

สายตาหลงใหลเหล่านี้ที่เก็บกลับไปในเมื่อสักครู่นี้ ก็หลุดออกมาอีกครั้ง

มู่หรุงชิ่นได้ยินคำพูดพวกนี้ ก็โมโหจนสีหน้าเปลี่ยนไป

ผู้หญิงพวกนี้ไร้ยางอายจริงๆ กล้าที่จะอยากได้โห้หลีเฉิน! เธอจะไม่ให้โอกาสใดๆกับพวกเธอสักนิด

วันนี้เกรงว่าจะเป็นโอกาสเดียวของเธอ เธอจะต้องใช้วิธีแก้ปัญหาทั้งหมด เพื่อคว้าโห้หลีเฉินไว้ในกำมือของเธอให้ได้

มู่หรุงชิ่นคิดในใจ ควงแขนของโห้หลีเฉินแน่นขึ้นไปอีกเล็กน้อย แน่นจนบีบหน้าอกเพื่อพยายามถูไปโดนแขนของเขา

ในเวลานี้ โห้หลีเฉินกลับก็เร่งความเร็วขึ้น โดยหลีกเลี่ยงการสัมผัสตัวของเธอ และเกือบจะสลัด มู่หรุงชิ่นออกไป

สีหน้าของมู่หรุงชิ่นเปลี่ยนไปอย่างมาก และเมื่อเงยหน้าขึ้นก็มองหน้าด้านขางของชายหนุ่มที่เย็นชาเหมือนกับน้ำแข็ง

จนกระทั่งเขาไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ แต่กลิ่นอายเย็นชาที่อยู่รอบตัวเช่นนั้นก็หนักขึ้น พร้อมกับคำเตือนและการข่มขู่

หัวใจของมู่หรุงชิ่นหดตัวลงอย่างรุนแรง และไม่กล้าขยับอีก

หลังจากเข้าไปในงานเลี้ยง โห้หลีเฉินก็ดึงแขนของเขาออกจากมือของมู่หรุงชิ่น และร่างสูงศักดิ์ก็อยู่ห่างจากเธอไปครึ่งเมตร

ไม่ค่อยไกล แต่กลับห่างเหินพอสมควร

สีหน้าของมู่หรุงชิ่นซีดขาวครั้งแล้วครั้งเล่า และโห้หลีเฉินก็ไม่ให้โอกาสเธอเข้าใกล้เลย

"เฮ้ย เธอดูสิ คนหล่อคนนั้นอยู่ตรงนั้น พวกเราเข้าไปคุยกันเถอะ"

โห้หลีเฉินอยู่ที่ไหน ก็สายตารุมล้อมอยู่ที่นั่น

ผู้หญิงหลายๆคนมองเขาอย่างบ้าคลั่ง ทนไม่ได้จนกระสับกระส่าย เดินไปหาโห้หลีเฉิน พร้อมกับแก้วไวน์

มู่หรุงชิ่นมองไปที่ผู้หญิงหลายๆคนที่ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี ขบกัดฟันด้วยความโกรธ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าโห้หลีเฉิน ตอนนี้เธอสามารถทำได้แค่เผยรอยยิ้มออกมาเท่านั้น

ไม่โต้แย้ง ก็คือยอมรับโดยนัย

แท้ที่จริงแล้วคู่หนุ่มสาวที่ดูไม่เหมาะสมกันเป็นอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคู่รักกันจริงๆ!

พวกเธอผิดหวัง “ยินดีที่ได้รู้จักพวกคุณค่ะ ขอให้พวกคุณเป็นคู่รักที่ลงเอยกันในที่สุดนะคะ”

ขณะที่พูด ก็ยกแก้วขึ้นอย่างไม่เต็มใจ

รอยยิ้มบนใบหน้าของมู่หรุงชิ่นสดใสขึ้นไปอีก หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาอย่างสง่างาม และชนแก้วกับพวกเธอ อย่างมีมารยาทเป็นที่สุด

โห้หลีเฉินยืนอยู่ข้างๆอย่างไม่แยแส ราวกับว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นตรงหน้า ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเขา

ความสนใจของเขาสังเกตไปยังสถานที่ทั้งหมดของงานเลี้ยง กำลังรอท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์ออกมา

พวกผู้หญิงเดินออกไปอย่างผิดหวัง พอมีกลุ่มคนที่พ่ายแพ้ ในขณะนี้ ก็ไม่มีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาสร้างความรำคาญให้กับโห้หลีเฉินอีก

ผ่านไปไม่นาน แขกผู้มีเกียรติก็มาจนเกือบครบแล้ว ในที่สุดเจ้าของวันเกิดก็ปรากฏตัวขึ้น

นั่นเป็นชายชราที่มีศีรษะเต็มไปด้วยสีขาว มีริ้วรอยเต็มใบหน้า แววตาสว่างเหมือนคบเพลิง

เขาสวมชุดสูท และเดินไปตรงกลางของงานเลี้ยง ภายใต้สายตาของผู้ชม

บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและเป็นกันเอง อันทรงพลังที่เก็บไว้ ดูเหมือนคุณปู่ท่านหนึ่งที่สูงศักดิ์และใจดี

“ขอบคุณทุกท่านที่มีงานยุ่งมากๆแล้วมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฉัน ถ้ามีการต้อนรับขาดตกบกพร่อง ได้โปรดให้อภัยด้วย”

คำพูดกล่าวเปิดงาน ก็ทำให้บรรยากาศของงานสดชื่นขึ้นมา

คนจำนวนไม่น้อยรีบทำตามโดยทันที ยกแก้วไวน์ แสดงความยินดีให้กับท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์

ทันใดนั้นสายตาของโห้หลีเฉินก็แหลมคมขึ้นมา มองตรงไปที่ท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์

เหมือนตามข้อมูลเป๊ะ ดูท่าเหมือนชายชราตระกูลสูงศักดิ์ธรรมดาคนหนึ่ง แต่ภายใต้รอยยิ้มที่อ่อนโยนนั้นได้ซ่อนความลับไว้มากมาย