บทที่ 366 คุณรู้นี่
มู่หรุงชิ่นรู้จุดประสงค์ของโห้หลีเฉิน ก็มาเพื่อเวนเดลล์ แม้ว่าจะไม่รู้ว่าโห้หลีเฉินมีจุดมุ่งหมายอะไรกันแน่ แต่นี่เป็นช่วงเวลาดีๆที่เธอควรจะแสดงออก
มู่หรุงชิ่นยิ้มทันที และกล่าวว่า: "เฉิน ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์ ฉันจะแนะนำให้พวกคุณรู้จักกัน"
โห้หลีเฉินไม่มีท่าทางที่ชัดเจนว่าดีหรือไม่ดี และหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา
ที่เขาพามู่หรุงชิ่นมาในคืนนี้ เพียงแค่ใช้มู่หรุงชิ่นเพื่อทำความรู้จักกับเวนเดลล์
มู่หรุงชิ่นเห็นท่าทางของโห้หลีเฉิน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปลื้มใจ คิดๆดูแล้ววันที่เธอช่วยเขาแบบนี้ เขาก็คงจะจดจำผลประโยชน์ของเธอได้
มู่หรุงชิ่นควงแขนของโห้หลีเฉินอย่างนุ่มนวลทันที เดินพร้อมเขาอย่างสง่างาม และเดินไปที่กลางงานเลี้ยง
“ คุณลุงเวนเดลล์ สุขสันต์วันเกิดค่ะ”
มู่หรุงชิ่นก้าวไปข้างหน้า พร้อมกับแสดงความยินดีอย่างหวานชื่น
เมื่อเวนเดลล์เห็นมู่หรุงชิ่น ก็เผยรอยยิ้มเมตตาออกมาบนใบหน้า และดวงตาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
"ยัยชิ่นใช่ไหม?ไม่เจอหลายปีเลย เธอโตขึ้นมากขนาดนี้แล้ว โตมาสวยมากขนาดนี้ ทำเอาลุงประหลาดใจไปหมด จนแทบจำไม่ได้เลย "
แก้มของมู่หรุงชิ่นแดงฝาดเล็กน้อย “ ลุงคุณหัวเราะเยาะฉันแล้ว”
“ คุณลุง ฉันแนะนำคนหนึ่งให้ท่านรู้จักค่ะ”
มู่หรุงชิ่นหันไปมองโห้หลีเฉินที่อยู่ข้างๆ ดวงตานุ่มนวลเหมือนน้ำ
"ฮ่า ๆ ดูท่าทางเขิน ๆ ของเธอสิ คงเป็นแฟนสินะ"
เวนเดลล์พูดอย่างติดตลก ถึงมองไปทางโห้หลีเฉินได้ และทันทีที่มองหน้าตาของโห้หลีเฉินอย่างชัดเจนนั้น เขาก็ตกตะลึง
สีหน้าของเขาคลุมเครือ และพูดด้วยความตกใจว่า: "นาย นายคือ ... "
โห้หลีเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย
เขาแน่ใจมากๆว่าไม่เคยเจอเวนเดลล์มาก่อน แต่สีหน้าของเวนเดลล์เช่นนี้ ดูเหมือนจะรู้จักเขาหรือว่า...
“ คุณลุงเวนเดลล์ เป็นอะไรไปคะ?”
มู่หรุงชิ่นก็มองเห็นความผิดปกติด้วยเช่นกัน และถามออกไปอย่างสงสัย
เวนเดลล์ถึงได้ก็หายจากอาการตกใจและกลับมามีสติ แววตายังคงมองไปที่โห้หลีเฉินอย่างพินิจพิเคราะห์ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ถามด้วยตัวเองไปว่า:
"พ่อหนุ่ม นายชื่ออะไร?"
“ โห้หลีเฉิน”
โห้หลีเฉินพ่นสามคำนี้ออกมาเบา ๆ
เวนเดลล์ไม่คุ้นเคยกับชื่อนี้มากนัก แต่ใบหน้าใบนี้ กลับทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก เขาถามไปอีกครั้งว่า "บอกฉันได้ไหมว่า คุณแม่ของนายเป็นใคร?"
โห้หลีเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย และรู้สึกประหลาดใจ ต่อคำถามที่ถามอย่างกะทันหันของเวนเดลล์
คุณแม่ของเขาเสียชีวิตตั้งแต่เขายังเด็ก และเป็นเพราะว่าถ่อมเนื้อถ่อมตัวมาแต่ไหนแต่ไร จึงทำให้คนในเมืองหนานรู้จักคุณแม่ของเขาไม่เยอะ
หรือว่าเวนเดลล์คนนี้ จะรู้จักคุณแม่ของเขา?
โห้หลีเฉินหายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ: "คุณแม่ของผมชื่อว่าหยูรั่วถอง"
เมื่อได้ยินชื่อนี้ เวนเดลล์ก็ตัวสั่นอย่างรุนแรง และตกใจอย่างไร้ที่เปรียบ
“ คิดไม่ถึงว่านายจะเป็นลูกชายของเธอ! มิน่าล่ะหน้าตาถึงได้เหมือนกันขนาดนี้”
“ คุณรู้จักคุณแม่ของผม?พวกคุณเคยเป็น ... ”
เพื่อนเก่ากันเหรอ?
การหายใจของโห้หลีเฉินตรึงแน่นเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงว่า จะมาพบเรื่องเกี่ยวกับคุณแม่ของเขาที่นี่
คุณแม่จากไปตั้งแต่เขายังเด็ก เขามีความทรงจำเกี่ยวกับคุณแม่ไม่มากนัก และจูเหลียนอีงก็ไม่เคยพูดอะไรมากมาย ดังนั้นโห้หลีเฉินจึงรู้เรื่องคุณแม่ของเขาน้อยมากๆ
และนี่เป็นครั้งแรก ที่ได้พบกับเพื่อนเก่าของแม่
แววตาของเวนเดลล์รักใคร่เอ็นดู พูดตรงๆ
ก่อนที่มู่หรุงชิ่นจะแนะนำ เขายังนึกว่าเป็นแฟนที่มู่หรุงชิ่นพามา แต่หลังจากเห็นโห้หลีเฉินแล้วนั้น ก็ไม่คิดอย่างนั้นอีกต่อไปแล้ว
รัศมีสูงส่งโดยกำเนิดของโห้หลีเฉิน มีไม่มากไปกว่าหยูรั่วถองในตอนนั้น เขาแบบนี้ สายตาของเขาสูงส่งกว่าแน่นอน และเห็นท่าทางที่เย็นชาต่อมู่หรุงชิ่นเช่นนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคนรักที่ใกล้ชิดกันมากๆ
เห็นได้ชัดว่า มู่หรุงชิ่นถูกใช้เป็นสะพานเชื่อมเท่านั้น
ถ้าเป็นคนอื่น เขาอาจจะไม่ค่อยพอใจ แต่อีกคนคือโห้หลีเฉิน ลูกชายของเพื่อนเก่า และเขาก็ไม่รู้สึกไม่ดีอะไร
เวนเดลล์ไม่พูดพร่ำทำเพลง และโห้หลีเฉินก็ไม่ได้พูดวกไปวนมา
เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ: "ที่ผมมา เพื่อจะมาตามหาคู่หมั้นของผม เย้นหว่าน ก่อนหน้านี้ เธอถูกพากลับไปตระกูลเย้น"
"อะไรนะ?"
เมื่อมู่หรุงชิ่นได้ยินคำนี้ ทั้งตัวคนก็เริ่มไม่ดีแล้ว
เธอเคยนึกถึงความเป็นไปได้นับไม่ถ้วนที่โห้หลีเฉินจะมาหาเวนเดลล์ แต่สุดท้ายกลับคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเพราะเย้นหว่าน! คิดไม่ถึงว่าเขาจะเดินทางมาไกล มาที่นี่โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายใด ๆ เพียงเพราะเย้นหว่าน!
และเธอ ก็ช่วยเป็นสะพานเชื่อมอย่างโง่ๆ
ถ้ารู้ว่าเป็นเย้นหว่านตั้งแต่แรกๆ เธอยอมตายยังดีกว่าที่จะพาโห้หลีเฉินมาที่นี่
เมื่อเทียบกับความตกใจของมู่หรุงชิ่น เวนเดลล์ยิ้มทั้งใบหน้า "ฉันแทบจะไม่รู้จักคู่หมั้นของเธอเลยนายจะมาหาฉันทำไม?มีคนให้ข้อมูลผิดแล้วรึเปล่า"
คำตอบแบบนี้ของเวนเดลล์ ในความคิดของโห้หลีเฉิน เขาไม่เคยคิดว่าจะมีคนอื่นพูดความจริงกับเขาตั้งแต่แรก
เขาเม้มริมฝีปาก และกระซิบ:
“ คุณไม่รู้จักเย้นหว่านจริงๆเหรอ แต่คุณกลับรู้จักตระกูลไฮโซลับโลก”
สีหน้าของเวนเดลล์เปลี่ยนไปอย่างมาก มองไปที่โห้หลีเฉินด้วยความตกใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...