เย่จิ่งหลานไม่ได้พูดอะไร เขามองอย่างเฉยเมย
ออกคำสั่ง “ค้นหาต่อไป!”
เก่อหงยวนขมวดคิ้ว มองไปที่ฮวาเชียนอีกครั้ง
ฮวาเชียนถอนหายใจเบาๆ แล้วไม่ได้พูดอะไรอีก
ส่วนตัวเย่จิ่งหลานได้เคลื่อนไหวไปยังกลางเกาะแล้ว
มีเสียงร้องไห้ดังระงมตลอดทาง รวมถึงดวงตาคู่หนึ่งที่จ้องมองของราวกับอยากกินเลือดกินเนื้อ
เย่จิ่งหลานมองไปข้างหน้าอย่างมั่นคง อารมณ์สงบราวกับน้ำ
เป็นคนควรมีความเห็นอกเห็นใจก็จริงอยู่ แต่ต้องแยกแยะเป็นคนๆ ไป ตามที่เต้าสำนักเซี่ยวกล่าว คนเหล่านี้คือคนที่ถูกขับไล่ออกมา หากพวกเขาพัฒนาไปทางที่ดี ไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อจงหยวน นั่นก็ช่างเถิด
แต่คนเหล่านี้กลับมีเจตนาชั่วร้ายให้ได้ ก่ออาชญากรรมหลายครั้ง หากปล่อยให้พวกเขามีชีวิตรอด เช่นนั้นชาวเป่ยไห่จะต้องประสบหายนะอย่างแน่นอน
นี่ก็เหมือนการเผชิญหน้ากับลูกของตัวเองและคนอื่น หากสามารถมีชีวิตรอดได้เพียงคนเดียว เกรงว่าจะไม่มีใครเลือกอย่างหลัง เย่จิ่งหลานก็เช่นเดียวกัน
เพียงแต่ไม่คาดคิด ว่าการศึกคราวนี้เกาะตงหลิวจะส่งหัวกะทิออกไปหมด โชคดีที่ในเป่ยไห่มีหลายสำนัก หากโชคไม่ดีกลายเป็นพวกเขาที่ตกไปอยู่ในมือของคนเหล่านี้ จุดจบคงจะน่าเศร้ากว่าวันนี้หลายเท่า
เมื่อคิดถึงจุดนี้ หัวใจของเย่จิ่งหลานก็เริ่มเยือกเย็นลง
พื้นที่ในเกาะไม่ใหญ่นัก เพียงสิบห้านาที เขาก็มาถึงกลางเกาะแล้ว
เมื่อมองดูพระราชวังเรียบง่ายที่มุงด้วยจาก เย่จิ่งหลานก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้กลับคืนสู่สังคมยุคดึกดำบรรพ์แล้ว
ทันใดนั้นผู้หญิงตัวสกปรกมอมแมมวิ่งออกมาจากด้านข้าง ในมือถือมีดทำครัวที่เป็นสนิมอยู่ แล้วแทงใส่เย่จิ่งหลานอย่างแรง แต่ถูกฮวาเชียนเตะไปอีกด้าน
“ตายซะ!”
ทันใดนั้นหญิงสาวก็ล้มลงกับพื้น มีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก
“จับคนที่ยังไม่ตายที่นี่ให้หมด เอาศพมารวมไว้ที่เดียว นับจำนวนคน นอกจากนี้ ให้คนเฝ้าระวังที่ชายทะเล ห้ามปล่อยให้รอดไปแม้แต่คนเดียว”
หลังจากที่เย่จิ่งหลานพูดจบ เขาก็ปล่อยหวังซุ่นออกจากมิติ
“พาข้าไปดูถ้ำนั้นหน่อย”
หวังซุ่นรู้ว่าเย่จิ่งหลานกลัวว่าเขาจะรู้สึกไม่สบายใจ จึงให้เขาอยู่ในมิตินั้น นอกจากนี้เขายังรู้ด้วยว่ามีบางสิ่งที่ต้องเผชิญ ในเมื่อเขาเลือกข้างเย่จิ่งหลาน ก็ต้องตัดขาดอดีตให้สิ้นซาก
“ขอรับ ข้าน้อยจะพาท่านอ๋องไปเดี๋ยวนี้”
ฮวาเชียนสั่งงานเหล่าศิษย์ที่อยู่ข้างๆ แล้วติดตามไป
ตามที่คาดไว้ หลังจากนั้นหนึ่งชั่วยาม ก็สามารถชำระสะสางเกาะตงหลิวได้อย่างสมบูรณ์ คนเหล่านี้ไม่มีวรยุทธ์แข็งแกร่งมาก จึงไม่มีอะไรต้องกังวล
แต่ไม่รู้เลยว่า มีดวงตาคล้ายผีคู่หนึ่งซ่อนตัวอยู่ในความมืด มองดูศิษย์เหล่านี้ด้วยสายตาน่ากลัว...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
น่าจะต้องมีเล่มต่อรึเปล่าคะ เหมือนยังไม่จบเพราะตอนสุดท้ายเห็นว่ามีชนเผ่ามาเยือนโดยไม่ได้นัดหมาย...
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่ลงจนจบค่ะ❤️❤️...
แย่จิ่งหลานเอ๋ย ในมิติไม่มียาสลบหรือ เอามาแทงคอตอนเผลออะไรอย่างนี้ให้หลับไป...
ขอบคุณแอดมากๆค่ะที่อัพจนจบ 🙏👍สนุกมากเรื่องนี้ happy ending สุขสันต์วันสงกรานต์ หยุดพักผ่อนได้แล้วนะแอด555 ยังไงเรื่องถัดไปขอเรื่องฮองเฮาสุดที่รักด้วยนะคะ...
รออัพต่อนะคะ ใกล้จะจบแล้ว...
เศร้าเลย แอดมินไม่มาต่อ พลีสสสส...
รอๆๆ กลับมาอัพต่อค่ะ น่าจะใกล้จบแล้ว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ กำลังสนุกเลย อินชิงเสวียนถูกจับแบบนี้จะมีใครมาช่วยได้บ้าง...
ตัวโกงเก่งกว่าคนดีแถมคนชั่วร้ายก็มีอยู่มากมายทั้งนอกทั้งในแบบนี้จะสู้ศึกไหวเหรอ...
มันเป็นพวกไหนกันแน่นะที่บ่อนทำลายชาติ ที่สำคัญจะเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลอินด้วยหรือเปล่า...