ธิดาเทพแห่งตำหนักเทพ!
นางสวมชุดสีขาวโพลนทั้งตัว ซึ่งเป็นที่จดจำได้ง่ายมาก
อินชิงเสวียนสนใจสตรีผู้นี้มาก ในบรรดาศิษย์ที่บ้าคลั่งเกือบทั้งหมดนี้ การดำรงอยู่ของนาง ทำให้คนรู้สึกสดชื่นไร้มลทิน
“แม่นาง”
อินชิงเสวียนลดเสียงลง เรียกนางเบาๆ
สตรีในชุดขาวยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ราวกับไม่ได้ยินเสียงใด
รองเท้าของนางเปียกจากธารน้ำ ชายเสื้อก็เปียกเช่นกัน แต่ดูเหมือนไม่รับรู้ เสมือนยืนอยู่ตรงนั้นชั่วนิจนิรันดร์
“แม่นาง?”
อินชิงเสวียนเดินเข้าไปหานาง แพขนตายาวปรากฏสู่คลองจักษุทันที
ธิดาเทพในชุดขาวผู้นี้ กลับทำเหมือนไม่ได้ยิน สายตามองตรงไปยังเขาสูงที่อยู่ไกลออกไป
“ที่นั่นมีอะไรงั้นหรือ”
อินชิงเสวียนเงยหน้าขึ้นมองตาม ยอดเขาเขียวขจี หมอกหนาทึบ ทิวทัศน์ดูดีทีเดียว แต่ไม่มีอะไรพิเศษ
เมื่อเห็นว่าสตรีผู้นั้นยังคงไม่ปริปาก อินชิงเสวียนจึงเดินไปที่ฝั่งตรงข้ามของนาง
ภายใต้ผ้าคลุมหน้าสีขาว เผยให้เห็นลูกตาดำตัดกับตาขาวชัดเจนคู่หนึ่ง ดวงตานั้นสุกใสราวกับน้ำพุ ใสสะอาดยิ่งกว่าลำธารที่ไหลผ่านเท้าของนาง
แต่ดวงตาคู่นั้นกลับเหมือนมองไม่เห็นคน แม้ว่าอินชิงเสวียนจะยืนอยู่เบื้องหน้าของนาง แต่นางก็ยังคงรักษากิริยาไว้ดังเดิม ดวงตามองจับไปยังใบหน้าของอินชิงเสวียน แต่ก็คล้ายจะมองทะลุผ่านใบหน้าของนาง ไปสู่ความว่างเปล่า
นี่จะแปลกเกินไปแล้วกระมัง
นางได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสหันอยู่ชัดๆ ซึ่งก็หมายความว่านางไม่ได้หูหนวก หรือว่านางเป็นใบ้?
แต่ถึงแม้จะพูดไม่ได้ เมื่อเจอคนก็ควรมีปฏิกิริยาอะไรบ้างไม่ใช่หรือ
อินชิงเสวียนชูนิ้วออกมา แล้วโบกนิ้วไปมาข้างหน้านาง
ดวงตาของสตรีผู้นั้นขยับตามนิ้วเล็กน้อย แล้วก็หยุดลง
ยิ่งไปกว่านั้น เด็กถูกลักพาตัวไป ประกอบกับการหายตัวไปของเหมยชิงเกอที่รวมเข้าด้วยกัน แม้ว่าผู้อาวุโสหันจะลงความเห็นยืนยันแล้วว่าเป็นเฮ่อยวน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีความสงสัยในตัวอินชิงเสวียนเลยแม้แต่น้อยเลย
“ในเมื่อข้ารับปากกับเจ้าแล้ว ย่อมทำได้แน่นอน เจ้าก็คงรู้ว่าอาณาเขตของตำหนักเทพนั้นไม่ใช่เล็กๆ การจะหาใครสักคนไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำได้ในชั่วข้ามคืน”
อินชิงเสวียนมองไปที่ผู้อาวุโสหันอย่างเย็นชา ถามอย่างก้าวร้าว “ตกลงว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกันแน่ ถึงอย่างไรท่านก็ต้องกำหนดเวลาที่แน่นอนให้ข้าด้วย ข้ามาที่นี่เพื่อแก้แค้นแทนมารดา แต่ยามนี้แม้แต่หลุมศพของท่านแม่ข้าก็ยังไม่เห็นด้วยซ้ำ แถมลูกยังมาหายตัวไปอีก หรือว่าผู้อาวุโสหันไม่ควรให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลแก่ข้าหรอกหรือ”
ผู้อาวุโสหันครุ่นคิดอยู่นานและพูดว่า “ในสามวัน ไม่ว่าจะหาคนเจอหรือไม่ก็ตาม ข้าจะให้คำตอบแก่เจ้าดีหรือไม่”
อินชิงเสวียนถามว่า “แล้วถ้าข้าไม่พอใจกับคำตอบของผู้อาวุโสหัน จะเป็นอย่างไร”
“เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว”
ผู้อาวุโสหันม้วนแขนเสื้อกำลังจะจากไป ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังปังจากทางทิศใต้ มีไฟลุกโชนขึ้นสู่ท้องฟ้า จากนั้นก็ได้ยินเสียงร้องฆ่าดังแว่วมา
เมื่ออินชิงเสวียนเงยหน้าขึ้นมอง ศิษย์คนหนึ่งก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา
“ผู้อาวุโสหัน แย่แล้ว แนวป้องกันเขาถูกทำลายแล้ว คนพวกนั้นโจมตีเข้ามาแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
น่าจะต้องมีเล่มต่อรึเปล่าคะ เหมือนยังไม่จบเพราะตอนสุดท้ายเห็นว่ามีชนเผ่ามาเยือนโดยไม่ได้นัดหมาย...
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่ลงจนจบค่ะ❤️❤️...
แย่จิ่งหลานเอ๋ย ในมิติไม่มียาสลบหรือ เอามาแทงคอตอนเผลออะไรอย่างนี้ให้หลับไป...
ขอบคุณแอดมากๆค่ะที่อัพจนจบ 🙏👍สนุกมากเรื่องนี้ happy ending สุขสันต์วันสงกรานต์ หยุดพักผ่อนได้แล้วนะแอด555 ยังไงเรื่องถัดไปขอเรื่องฮองเฮาสุดที่รักด้วยนะคะ...
รออัพต่อนะคะ ใกล้จะจบแล้ว...
เศร้าเลย แอดมินไม่มาต่อ พลีสสสส...
รอๆๆ กลับมาอัพต่อค่ะ น่าจะใกล้จบแล้ว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ กำลังสนุกเลย อินชิงเสวียนถูกจับแบบนี้จะมีใครมาช่วยได้บ้าง...
ตัวโกงเก่งกว่าคนดีแถมคนชั่วร้ายก็มีอยู่มากมายทั้งนอกทั้งในแบบนี้จะสู้ศึกไหวเหรอ...
มันเป็นพวกไหนกันแน่นะที่บ่อนทำลายชาติ ที่สำคัญจะเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลอินด้วยหรือเปล่า...