สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1069

หลังจากออกจากบ้านถ้ำ ฉางเฮิ่นเทียนก็แสดงสายตาที่ไม่ระมัดระวังเหมือนก่อนอีกต่อไป

เขาแทบรอไม่ไหวที่จะถอดฝาขวดออก และดื่มน้ำพุวิญญาณในอึกเดียว

เขาต้องการสิ่งนี้มาก มีเพียงการฟื้นฟูความแข็งแกร่งสูงสุดโดยเร็วที่สุดเท่านั้น ถึงจะสามารถสู้กับเฮ่อยวนได้

เขาต้องการทวงคืนทุกสิ่งที่ตัวเองสูญเสียไป ไม่ว่าจะเป็นเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง หรือทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ เขาอยากจะถือมันไว้ในมือของเขา

ตอนนี้สามารถลากอินชิงเสวียนเข้าสู่ตำหนักเทพได้ ก็เท่ากับว่าตัวเองมีเบี้ยต่อรองอันทรงพลัง หากเฮ่อยวนรู้ว่าลูกสาวแท้ๆ อยู่ในมือของเขา เขาจะไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามแน่นอน

สำหรับผู้อาวุโสหัน เขาไม่พอใจมานานแล้ว หากสามารถขับเขาออกจากตำหนักเทพได้จริงๆ ก็จะเป็นประโยชน์ไม่มีโทษต่อฉางเฮิ่นเทียนอยู่แล้ว

ตาแก่บ้านี่กล้าให้เขาทำงานเป็นวัวเป็นม้า เขาไม่รู้จริงๆ ว่าตู้เยี่ยนในตอนนั้นเลื่องชื่อเพียงใด

เมื่อนึกถึงความรุ่งโรจน์ในอดีต ฉางเฮิ่นเทียนก็ค่อยๆ ยกมุมปากขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

หลังจากที่เขาจากไป อินชิงเสวียนก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

ในเมื่อฉางเฮิ่นเทียนเชี่ยวชาญวรยุทธ์ที่น่ากลัวอย่างเช่นการฝังโลหิต ก็พิสูจน์ได้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา ศาสตร์ที่ชั่วร้ายเช่นนี้ ไม่ว่าจะอยู่ในสำนักใด จะต้องเป็นวิชาต้องห้ามแน่นอน ที่ฉางเฮิ่นเทียนสามารถเรียนรู้วรยุทธ์นี้ได้ จะเป็นแค่พ่อครัวง่ายๆ ขนาดนั้นหรือ

การทำข้อตกลงกับเขา ก็ไม่ต่างอะไรกับขอเอาหนังจากเสือ แต่ว่า ผู้ที่นางสามารถใช้ประโยชน์ได้ในตำหนักเทพ ก็มีเขาเพียงคนเดียว

แม้ว่าผู้อาวุโสหันจะไม่ขาดแคลนลูกศิษย์คนสนิท แต่อินชิงเสวียนไม่สามารถติดต่อกับใครได้อีก ดังนั้นจึงทำได้แค่ใช้เขาแก้ขัดไปก่อน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ อินชิงเสวียนก็นึกถึงบางสิ่งที่แปลกอย่างยิ่ง

ในเมื่อผู้อาวุโสหันมีศิษย์ที่ทำงานให้มากมาย ทำไมเขาถึงทำเหมือนว่าเรียกใช้ฉางเฮิ่นเทียนบ่อยที่สุด หรือเป็นเพราะเขามาจากอิ๋นเฉิง?

หรือว่า เขาแค่ใช้ประโยชน์จากฉางเฮิ่นเทียน?

หากเขาเลี้ยงปลูกฝังร่างใหม่ไว้ตลอด เช่นนั้นก็หมายความว่าเขาจะเป็นอมตะไม่มีวันตาย และเป็นหนุ่มตลอดไปน่ะสิ?

เมื่อนึกถึงเย่จิ่งอวี้ที่ถูกทรมานโดยวิชาชั่วร้ายฝังโลหิต เกิดอาการคลุ้มคลั่งหลายครั้ง อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะกัดกรามกรอด

ไม่ว่าเขาจะเป็นอมตะ หรือกลายเป็นผีร้ายตัวอื่น ถ้าฉางเฮิ่นเทียนเป็นตู้เยี่ยนจริงๆ นางจะต้องทำให้เขาตายอย่างอนาถที่สุด และแน่นอน ก่อนหน้านั้นนางต้องหาทางกำจัดการฝังโลหิตออกก่อน

บางทีเย่จั้นอาจจะพูดถูก ศาสตร์วิชาที่อยู่ในโลกนี้ จะต้องมีวิธีแก้ไขแน่นอน เพียงแต่นางยังไม่พบวิธีก็เท่านั้น

เมื่อเทียบกับการสูญเสียความทรงจำของเย่จิ่งอวี้แล้ว อินชิงเสวียนก็หวังว่าจะช่วยเขาปลดปล่อยจากการถูกควบคุมจากฝังโลหิตได้

เมื่อมองไปที่ภูเขานอกประตู อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

กระซิบเบาๆ “อาอวี้ ตอนนี้ท่านสบายดีหรือไม่”