สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1106

เนิ่นนานถึงสามอึดใจ กงซวินอวิ๋นเฟิ่งถึงจะฉีกยิ้มออกมาได้

“ท่านพี่ ท่าน...ท่านกลับมาได้อย่างไร”

เฮ่อยวนกล่าวว่า “ทำงานเสร็จแล้ว ก็รีบกลับมาที่อิ๋นเฉิงเลย ในเมื่ออาหารพร้อมแล้ว งั้นเราก็รับประทานอาหารด้วยกันเถอะ”

เขามองไปที่เฮ่อฉางเฟิง พูดด้วยน้ำเสียงสงบราบเรียบ “ในเมื่อคุณชายเฮ่อและข้ามีแซ่เดียวกัน เช่นนั้นก็ไม่ต้องเกรงใจ”

จู่ๆ เฮ่อฉางเฟิงก็มีเหงื่อออก

ยิ่งพ่อของเขาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงสงบราบเรียบมากเท่าใด ความโกรธในใจก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น โชคดีที่เขายังไว้หน้าตัวเองหน่อย เดี๋ยวอินชิงเสวียนกลับไป เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน

เฮ่อฉางเฟิงก้มลงขอบคุณเขาทันที

“ขอบคุณเจ้าเมืองเฮ่อ”

กงซวินฮูหยินถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที

“แม่นางอิน รีบนั่งลงเร็ว”

อินชิงเสวียนยอบกายคารวะและพูดว่า “นี่...ไม่ดีกว่าเจ้าค่ะ ข้ายังมีอย่างอื่นที่ต้องทำ วันนี้ไม่รบกวนแล้ว”

เจอกันครั้งแรก ก็มากินข้าวที่บ้านของเขาแล้ว มันจะกะทันหันเกินไปหน่อย

กงซวินฮูหยินจับมือของอินชิงเสวียนอย่างรวดเร็ว

“แม่นางอินไม่ต้องเกรงใจ ในเมื่อมาแล้วก็อย่ามองว่าเป็นคนนอก นั่งเร็ว ในอิ๋นเฉิงเรามีสวนยา อาหารที่ทำล้วนแต่มีสรรพคุณ รสชาติของอาหารก็ถูกปากแตกต่างจากที่อื่น”

เฮ่อยวนยังกล่าวอีกว่า “ถูกต้อง อย่ามองว่าเป็นคนนอก”

“รีบนั่งลงเถอะแม่นางอิน ลองชิมแม่...แค่กๆ ลิ้มรสฝีมือของฮูหยินเจ้าเมือง”

เฮ่อฉางเฟิงพูดอย่างคาดหวัง

ทั้งครอบครัวสามคนกำลังรอนางอยู่ที่โต๊ะอาหาร อินชิงเสวียนรู้สึกอบอุ่นเกินกว่าจะปฏิเสธ จึงยอมนั่งลง

นางเอื้อมมือเข้าไปในแขนเสื้อ หยิบเหล้าขาวเหมาไถออกมาจากมิติ แล้วมอบให้เฮ่อยวน

“ผู้เยาว์มาอย่างรีบร้อน มีเพียงสุราขวดนี้ติดตัวมาขวดเดียว ผู้อาวุโสโปรดอย่ารังเกียจ”

“แม่นางอินเกรงใจไปแล้ว”

เฮ่อยวนยื่นมือออกไปรับ ใช้กำลังภายในสั่นเบาๆ จุกขวดถูกเปิดออกทันที กลิ่นหอมของสุราก็อบอวลไปทั่วทั้งบริเวณ เฮ่อยวนทำจมูกฟุดฟิดอย่างอดไม่ได้

“เป็นสุราที่หอมจริงๆ”

กงซวินฮูหยินพูดโดยเร็ว “จะได้อย่างไร แม่นางอินเป็นแขกจากแดนไกล ต้องอยู่ที่นี่หลายๆ วัน”

เฮ่อฉางเฟิงพยักหงึกหงักอย่างเห็นด้วย

“ใช่แล้ว”

เมื่อเห็นว่าสองแม่ลูกเอาใจใส่แม่นางผู้นี้มากเพียงใด เฮ่อยวนก็เข้าใจทันที ว่าเจ้าเด็กนี่คงจะชอบนาง นับว่าตาแหลมอยู่บ้าง

แม่นางผู้นี้ท่าทางอ่อนโยน รูปโฉมงดงาม นางต้องมาจากตระกูลที่ดีแน่ๆ เฮ่อยวนเองก็ไม่ได้สนใจภูมิหลังทางครอบครัวนัก ตราบใดที่ลูกชายชอบ เขาก็ยอมรับได้

หลังจากจิบไปอีกคำ เฮ่อยวนก็พูดว่า “แม้ว่าจะไม่มีสถานที่น่าสนใจในอิ๋นเฉิง แต่ก็ยังคุ้มค่าแก่การเยี่ยมชม หากไม่มีธุระสำคัญอะไร ก็สามารถพักอยู่ที่นี่ได้สักพัก”

เมื่อเห็นการโน้มน้าวใจของพวกเขา ความคิดของอินชิงเสวียนก็เริ่มเปลี่ยนไป

ถึงอย่างไรก็ออกมาแล้ว กลับช้าหรือเร็วก็ไม่ต่างกันมาก เช่นนั้นก็ใช้โอกาสนี้สืบข่าวดูก็แล้วกัน

“นี่...ไม่ทราบว่าเป็นการรบกวนหรือไม่”

กงซวินฮูหยินกล่าวว่า “ไม่แน่นอน เจ้าพักอยู่ที่นี่เถอะ ที่นี่มีห้องหับเยอะแยะ”

อินชิงเสวียนยอบกายคารวะ พูดว่า “เช่นนั้นผู้เยาว์ก็ไม่เกรงใจแล้ว”