สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1142

อินชิงเสวียนโบกมือเรียกพิณการเวก พูดอย่างเย็นชา “เช่นนั้นก็ล่วงเกินแล้ว”

นางรู้ว่าวันนี้คงทำตัวเป็นคนใจดีได้ยาก ดังนั้นจึงเตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้ว

ขณะที่ผู้อาวุโสหันและเย่จิ่งหลานกำลังต่อสู้กัน นางได้ดูดซับพลังของทุกคนในห้องโถงนี้แล้ว ในขณะที่เฝ้าดูการต่อสู้ ก็ทำการแปลงพลังเสร็จแล้ว พลังแห่งมิติก็เปิดใช้งานทันที เพียงแตะปลายเท้าเบาๆ ร่างนั้นก็เหาะขึ้นไปแล้ว

เสียงพิณอันไพเราะลอยแผ่วออกมาจากปลายนิ้ว และทันใดนั้นเสียงก็เปลี่ยนไปอย่างเร่งด่วน ราวกับฝนที่ตกหนักพรั่งพรูออกมา สะท้านพาใจให้สั่น เลือดลมพลันเดือดพล่าน

เพลงหมื่นกระบี่เศษดาราเป็นเพลงโจมตีขั้นสูงสุดที่ใช้สำหรับการโจมตีแบบหมู่ วันนั้นในเป่ยไห่ หลายสำนักต่างมุ่งความสนใจมาที่เครื่องดนตรีนี้ ตอนนี้มันถูกใช้ที่นี่ ซึ่งยังคงทรงพลังเป็นอย่างยิ่ง

อาคันตุกะสับสนวุ่นวายใจกับเสียงพิณ กัวฉางผิงใจร้อนอยากได้น้ำพุวิญญาณมาเร็วๆวๆ็วๆ อดไม่ได้ที่จะตะโกนเสียงดัง

“พิณตัวนี้มีบางอย่างแปลกๆ แย่งพิณมา!”

อาคันตุกะหลายคนเห็นต้นสายปลายเหตุแล้ว ต่างลงมือโจมตีไปยังอินชิงเสวียน

เย่จิ่งหลานรู้สึกวิตกกังวล แต่ถูกผู้อาวุโสหันควบคุมไว้ จึงไม่สามารถช่วยเหลืออินชิงเสวียนได้เลย

ตาแก่หนังเหนียวผู้นี้เก่งกาจกว่าที่เขาคิดมาก

“ยัยบ้า ระวังตัวด้วยนะ”

เย่จิ่งหลานตะโกน ผู้อาวุโสหันหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “คุณชายน้อยเย่ควรเป็นห่วงตัวเองจะดีกว่า แม้ว่าเราจะคบค้าสมาคมด้วยมิตรภาพ แต่หมัดฝ่ามือก็ไร้ตา ถ้าเกิดมันไปทำร้ายคุณชายน้อยเข้า มิต้องทำลายไมตรีระหว่างเราหรอกหรือ”

มาถึงขนาดนี้แล้ว ตาแก่หนังเหนียวนี่ยังเสแสร้งแกล้งทำอยู่อีก

เย่จิ่งหลานหัวเราะและพูดว่า “ข้ายังเด็กยังแข็งแรง กำลังอยากจะยืดเส้นยืดสายอยู่พอดี แต่ผู้อาวุโสหันแก่จนปูนนี้แล้ว เช่นนั้นควรระวังไว้ดีกว่า ถ้าเกิดเส้นยึดเส้นตึงเข้าล่ะก็ แบบนั้นก็แย่เลย”

เขาเปลี่ยนหัวข้อและพูดว่า “แต่ท่านไม่ต้องกังวลมากเกินไป ตอนเด็กข้าเคยเรียนรู้ศาสตร์การรักษาสัตว์มาจากเพื่อนบ้าน สามารถดูแลรักษาท่าได้สบาย”

หากไม่มีพิณการเวก นางจะยิ่งไม่สามารถจัดการกับยอดฝีมือเหล่านี้ได้

ตอนนี้ทำได้เพียงใช้กำลังทั้งหมดเพิ่มเสียงพิณให้สูงสุด จึงจะสามารถควบคุมพวกเขาได้

ทว่าแค่ควบคุมยังไม่พอ นางต้องหาทางเอาชนะให้ได้

แต่จะชนะได้อย่างไรเล่า

เมื่อเผชิญหน้ากับยอดฝีมือระดับนี้ ปืนพกจึงไม่มีประโยชน์ มีแต่ต้องสยบด้วยวิธีอื่นเท่านั้น

อินชิงเสวียนคิดถึงเทคโนโลยีชั้นสูงทั้งหมดในมิติ และทันใดนั้นนางก็มีความคิดอยู่ในใจ

เมื่อเห็นเชิงเทียนขนาดใหญ่ห้อยอยู่เหนือหัว ก็เหาะขึ้นไปทันที ขว้างอะไรบางอย่างออกจากมือ และตะโกนเสียงดัง “เย่จิ่งหลาน หลับตาลง”