สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1176

“เสวียนเอ๋อร์ เจ้าเป็นอะไรไป”

เย่จิ่งอวี้ผุดลุกขึ้นทันควัน ปราดเข้ามาอยู่ข้างๆ อินชิงเสวียนแล้ว

อินชิงเสวียนหายใจเข้าลึกๆ ระงับอาการปั่นป่วนในอก เงยหน้าขึ้นยิ้มละไม

“ไม่เป็นไร บางทีช่วงนี้อาจกินข้าวไม่ตรงเวลา ทำให้รู้สึกไม่สบายท้อง”

เย่จิ่งอวี้มีสีหน้าเคลือบแคลงสงสัย

วรยุทธ์ของอินชิงเสวียนไม่ได้อ่อนแออีกแล้ว ด้วยระดับการฝึกฝนในปัจจุบันของนาง เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับผลกระทบจากการบาดเจ็บและความเจ็บป่วยเล็กน้อย

“หรือว่าเจ้า...”

เขาคิดถึงความเป็นไปได้บางอย่าง

อินชิงเสวียนหันหลังกลับและวิ่งหนีไปแล้ว

“อย่าคิดฟุ้งซ่าน ข้าจะไปเตรียมอาหารก่อนล่ะ”

เย่จิ่งอวี้มองไปที่ร่างของอินชิงเสวียน ครั้นแล้วหัวใจก็เต้นตึกตัก

หรือว่าเสวียนเอ๋อร์?

เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้บางอย่าง ดวงตาของเย่จิ่งอวี้ก็เปล่งประกายด้วยความดีใจ

“เสวียนเอ๋อร์!”

เขารีบวิ่งตามนางไป

“หืม?”

อินชิงเสวียนหันกลับมาด้วยสายตาสดใส ยิ้มเห็นฟันขาว นัยน์ตาเป็นประกายด้วยความสุข

“เจ้า...ตั้งครรภ์ใช่หรือไม่”

เย่จิ่งอวี้ก้มศีรษะมองไปที่ท้องน้อยของอินชิงเสวียน

ใบหน้าของอินชิงเสวียนเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย

“ไม่มีทาง”

ครั้นเห็นท่าทางของนาง เย่จิ่งอวี้ก็ยิ่งรู้สึกยินดีมากขึ้น

“พรุ่งนี้เราจะลงเขาไปให้หมอตรวจกัน”

อินชิงเสวียนเม้มริมฝีปาก

“ลูก...คงจะไม่เป็นไร”

เย่จิ่งอวี้กล่าวด้วยสีหน้าเป็นกังวล “เจ้าได้ต่อสู้กับผู้อื่นมาหลายครั้ง ทั้งยังได้รับบาดเจ็บ ควรไปตรวจดูดีกว่า หรือไม่ก็ให้จิ่งหลานตรวจดูให้”

อินชิงเสวียนยื่นนิ้วออกมา จิ้มที่คิ้วของเย่จิ่งอวี้ แล้วพูดอย่างนุ่มนวล “ถ้าอย่างนั้นท่านต้องดูแลให้ดี”

เสียงของเย่จิ่งอวี้อ่อนลงทันที

“แน่นอน ข้าจะทะนุถนอมลูกสาวของเราอย่างดี จะไม่ปล่อยให้นางต้องทนกับความอยุติธรรมใดๆ แม้แต่น้อย”

อินชิงเสวียนพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้นก็อธิษฐานต่อสวรรค์ ให้ท่านประทานลูกสาวคนสวยให้เราด้วย”

เย่จิ่งอวี้ยิ้มแล้วพูดว่า “ทุกอย่างจะเป็นไปตามที่เสวียนเอ๋อร์ปรารถนา”

“ถ้าอย่างนั้นข้าจะไปทำอาหาร ส่วนอาอวี้อยู่เล่นกับจ้าวเอ๋อร์รอก่อน”

อินชิงเสวียนเดินเข้าไปในร้านคะแนนสะสม และแลกเปลี่ยนวัตถุดิบมากมาย

ด้วยคะแนนที่มากมายขนาดนี้ ไม่จำเป็นต้องคำนวณเลย นี่แหละคือความรู้สึกของเศรษฐียุคใหม่อย่างแท้จริง

เพียงแต่อินชิงเสวียนยังไม่รู้ว่าบรรลุระดับหมายถึงอะไร นางยังไม่ได้ศึกษาให้เข้าใจ มันจะมีดวงอาทิตย์เล็กๆ เกิดขึ้นง่ายๆ แค่นี้หรือ

ทุกสิ่งในมิติต้องมีความหมายลึกซึ้ง เพียงแต่หลายครั้ง มิติไม่ได้ให้คำอธิบาย มีแต่ต้องสำรวจได้ด้วยตัวเองเท่านั้น

อินชิงเสวียนเงยหน้าขึ้น มองดูดวงอาทิตย์บนท้องฟ้า นอกเหนือจากแสงอันนุ่มนวลแล้ว ก็ไม่มีอะไรพิเศษ

ช่างเถอะ ไว้ค่อยศึกษาคราวหน้าก็แล้วกัน ตอนนี้หาของกินให้อิ่มท้องก่อนดีกว่า