สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1183

“ท่านพี่พูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร”

กงซวินอวิ๋นเฟิงถามอย่างไม่เข้าใจ

เฮ่อยวนยิ้มอย่างขมขื่น

“ไม่ได้มีความหมายอะไรเป็นพิเศษ เป็นแค่ความสับสนล้วนๆ”

กงซวินอวิ๋นเฟิงพูดอย่างอ่อนโยน “หากท่านพี่ไม่ต้องการเป็นศัตรูของตำหนักเทพ เราก็สามารถมอบทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ให้พวกเขาก็ได้ ผู้คนในอิ๋นเฉิงชอบความสงบมาโดยตลอด ยกเว้นรองเจ้าเมืองตู้แล้ว ก็ไม่มีใครหมกมุ่นอยู่กับวรยุทธ์ ทุกคนต่างเป็นเพียงหนุ่มทำไร่สาวทอผ้า ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง ดำเนินชีวิตแบบสบายๆ เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว”

เฮ่อยวนเหลือบมองไปด้านข้างแล้วถามว่า “เจ้าคิดอย่างนั้นจริงๆ หรือ”

กงซวินอวิ๋นเฟิงถามกลับ “ไม่ใช่แบบนั้นหรอกหรือ ท่านดูสิว่าใครเต็มใจที่จะต่อสู้อย่างกล้าหาญ ครองยุทธจักรอย่างเผด็จการ ทุกคนต่างมุ่งความสนใจไปที่ชีวิตเล็กๆ ของตัวเอง อย่างสงบเรียบง่าย นั่นแหละถึงจะเป็นชีวิตของมนุษย์อย่างแท้จริง”

เฮ่อยวนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

“ฮูหยินกล่าวถูกต้อง แม้ว่าอิ๋นเฉิงจะยืนอยู่บนจุดสูงสุดในยุทธจักร แต่ทุกคนต่างพิถีพิถันเรื่องอาหาร ล้วนปรารถนาชีวิตที่สงบสุข เช่นนี้แล้ว ข้าจะเรียกรวมพลผู้อาวุโสหลักทุกคนในวันพรุ่งนี้ คราวนี้ข้าจะมอบทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ให้กับตำหนักเทพ”

กงซวินอวิ๋นเฟิงถามอีกครั้ง “แล้วเรื่องพี่หญิงเหมย เราจะไม่ล้างแค้นแทนนางแล้วหรือ”

แววตาเย็นชาแวบผ่านดวงตาของเฮ่อยวน

“มิได้ ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์และความคับข้องใจของข้ากับตำหนักเทพเป็นคนละเรื่องกัน เหมยชิงเกอ จะไม่ตายเปล่า ไม่ว่าใครที่เป็นผู้ทำสิ่งนี้ ข้าจะทวงคืนความยุติธรรมให้กับนาง”

กงซวินอวิ๋นเฟิงพยักหน้า

“ท่านพี่มีน้ำใจเมตตาปรานี ความชอบธรรมสูงเสียดฟ้า นี่คือสิ่งที่ข้าชื่นชมมากที่สุด เชื่อว่าเฟิงเอ๋อร์ของเราจะเป็นเหมือนท่านพี่ เป็นสุภาพบุรุษที่เข้มแข็ง”

เฮ่อยวนยิ้มอย่างมีความสุข

“เฟิงเอ๋อร์ฉลาดหลักแหลม แต่ค่อนข้างซุกซนไปหน่อย เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ถึงเวลาหาภรรยา จัดการสอนสั่งอย่างจริงจังเสียที”

เฮ่อยวนเดินเข้าไปในห้องหนังสือ เขารู้สึกหนักใจมาหลายวันแล้ว การสนทนาในวันนี้กับกงซวินอวิ๋นเฟิง ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

หญิงชราตาบอดรีบรินชาให้เฮ่อยวนอย่างรวดเร็ว

“วันนี้เจ้าเมืองดูเหมือนจะอารมณ์ดี แต่เรื่องมงคลอะไรงั้นหรือ”

เฮ่อยวนพูดเรียบๆ “ไม่มี ไม่ต้องรับใช้ เจ้าออกไปก่อนเถอะ”

หญิงชราตาบอดพูดด้วยความเคารพ “บ่าวไม่มีธุระอะไร ขออยู่ที่นี่เถิด สาวใช้คนอื่นๆ ยังเด็กเกินไป ให้พวกนางรับใช้ บ่าวไม่วางใจ”

“ข้าอยากอยู่เงียบๆ สักพัก เจ้าไปดูแลฮูหยินเถอะ”

เฮ่อยวนลุกขึ้นเดินออกไป มุ่งหน้าไปยังที่พัก

เมื่อเห็นว่าคืนนี้เขาจะไปอยู่กับกงซวินอวิ๋นเฟิง ร่องรอยของความขุ่นเคืองก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของหญิงชราตาบอด