สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1247

หัวใจของหันเจิงหมิงเต้นรัว หันหลังกลับแล้วพูดว่า “คำพูดของคุณชาย ข้าฟังไม่เข้าใจ”

จู่ๆ ก็มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัว

“มัวพูดพล่ามไร้สาระอะไรกับเขา เด็กเปรตแบบนี้ ก็ฆ่าเขาไปเลยสิ เจ้าเป็นถึงศิษย์ของตำหนักเทพหอทองคำ จะถูกเขาข่มขู่ได้อย่างไร รีบลงมือ ฆ่าเขาซะ!”

จู่ๆ ดวงตาของหันเจิงหมิงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่สมองส่วนเหตุผลบอกเขาว่า ไม่สามารถฆ่าผู้บริสุทธิ์ตามอำเภอใจได้

เย่จิ่งหลานได้ง้างมือซัดฝ่ามือออกไปแล้ว

“ใครพาเจ้ามาที่ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ ถ้าวันนี้ไม่อธิบายให้ชัดเจน อย่าคิดจะออกไปแม้ครึ่งก้าว”

หันเจิงหมิงต้องการหลบหลีก แต่ร่างกายถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำอันยากต่อการแยกแยะด้วยตาเปล่าอย่างช้าๆ นิ้วมือชี้ไปที่เย่จิ่งหลานอย่างควบคุมไม่ได้

รัศมีแห่งความชั่วร้ายพวยพุ่งออกมา เย่จิ่งหลานก็ตกใจ

คนชั่วนี่กำลังฝึกศาสตร์แบบไหนอยู่ นี่ไม่ใช่กระบวนท่าของตำหนักเทพหอทองคำเลย

หวังซุ่นตกใจจนวิ่งหนีไปอีกด้านหนึ่งแล้ว หากกล่าวถึงการสูบบุหรี่แล้วเขาสามารถเรียกตัวเองได้ว่าไร้เทียมทาน แต่การที่ต้องต่อสู้กับยอดฝีมือเช่นนี้ ให้นายท่านจัดการเองดีกว่า

เปรี้ยง

เมื่อฝ่ามือปะทะกัน เย่จิ่งหลานก็รู้สึกเย็นวาบ และตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว

“หันเจิงหมิง เจ้ากำลังฝึกฝนเวทมนตร์ชั่วร้ายอะไรอยู่ มีวัตถุประสงค์อะไรถึงมาที่นี่”

หันเจิงหมิงสะดุ้งเล็กน้อย

“เจ้ารู้จักข้าหรือ”

“หยุดพูดไร้สาระ แล้วนอนรอความพ่ายแพ้ซะเถอะ”

เย่จิ่งหลานรวมพลังภายในทั้งหมดไว้ที่ฝ่ามือขวา พยายามจับตัวหันเจิงหมิงในคราวเดียว

คนคนนี้บ้าๆ บอๆ แต่ตอนนี้เขาพูดได้ชัดถ้อยชัดคำ แถมยังบังเอิญปรากฏตัวในทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ซึ่งน่าสงสัยจริงๆ

ดวงตาของหันเจิงหมิงเปลี่ยนเป็นเย็นชา เดิมทีเขาต้องการไว้ชีวิตเย่จิ่งหลาน แต่เด็กคนนี้รู้จักตัวตนของเขา ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องฆ่าปิดปาก

ทั้งสองมีความตั้งใจที่จะจับอีกฝ่าย ย่อมลงมืออย่างไม่ลังเล

เสียงดังเปรี้ยงขึ้นหลายครั้ง และทั้งสองต่างก็มีเลือดกบปาก

หันเจิงหมิงคิดในใจว่า คนในอิ๋นเฉิงนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ เด็กหนุ่มขนาดนี้ แต่กลับมีความสามารถเพียงนั้นได้

เตะหินที่วางเป็นพิเศษหลายก้อน และค่ายกลก็เปลี่ยนไปทันที

วิธีเดินที่ฉีอวิ๋นจื่อจำได้ทั้งหมดถูกสอนโดยคนชุดดำ นางไม่เข้าใจค่ายกล จึงติดอยู่ในนั้นทันที

ทิวทัศน์ตรงหน้าก็เปลี่ยนไปในฉับพลัน ภูเขา ก้อนหิน ดอกไม้ ใบหญ้าที่มีอยู่เดิมล้วนกลายเป็นทะเลทรายอันไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งร้อนและแห้งผากจนหายใจไม่ออก

ฉีอวิ๋นจื่อรู้ว่านี่คือค่ายกล เรียกหันเจิงหมิงให้มาช่วยนางทันที หันเจิงหมิงไม่รู้ว่าทำไม พอลงจากบันไดก็ติดอยู่ในค่ายกลเช่นกัน

เดิมทีเย่จิ่งหลานต้องการหนี แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจ ในเมื่อตอนนี้พวกเขาไม่มีการปกป้องแล้ว เช่นนั้นก็พอทั้งสองคนไปไว้ในมิติ แล้วส่งพวกเขาไปให้ยัยบ้านั่นสอบสวน

ขณะที่กำลังจะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็มีเสียงแหวกผ่านอากาศมาจากด้านหลัง มองเห็นชายเสื้อคลุมสีดำจากหางตา จึงรีบหลบไปทางขวาทันที แต่ก็ยังโดนที่ไหล่อยู่

เย่จิ่งหลานรู้สึกถึงเลือดลมพลุ่งพล่าน และเลือดก็ไหลออกมาจากมุมปากอีกครั้ง

คนชุดดำโจมตีอีกครั้ง เสียงเย็นชา

“กล้ามาก่อกวนที่ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ ตายซะเถอะ!”

ขณะที่เขาพูด เขาก็สะบัดแขนเสื้อกว้างๆ และเคลื่อนหินที่เย่จิ่งหลานจัดไว้ และค่ายกลก็พังทลายลงทันที

ฉีอวิ๋นจื่อและหันเจิงหมิงกลับมองเห็นได้ทันที ทั้งสองมองหน้ากัน จากนั้นต่างก็พุ่งไปหาเย่จิ่งหลาน