สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1276

คนทั้งสองมีความคล้ายคลึงกันมากจริงๆ แต่ความแตกต่างก็คือ เฮ่อยวนมีความกล้าหาญและเป็นอิสระไร้ขอบเขต ในขณะที่บุคคลนี้กลับให้ความรู้สึกเหมือนคนที่เป็นหนอนหนังสือผู้คร่ำครึ

เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของชายคนนี้อย่างชัดเจน อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ นี่คือละครดราม่าอะไรกัน

หรือว่า...นี่คือน้องชายของเฮ่อยวน?

เหมยชิงเกอก็ประหลาดใจเช่นกัน

“เขา...คือใคร

คนเลี้ยงม้าเห็นเคราปลอมตกลงกับพื้น อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก เอื้อมมือไปคว้าไว้ ทว่าเฮ่อฉางเฟิงกลับใช้เท้าเหยียบไว้ก่อน

“ท่านพ่อ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

เฮ่อฉางเฟิงไม่ใช่คนโง่ เขาพอรู้อะไรอยู่บ้างแล้ว แต่ก็ไม่กล้าคิดมาก ความเชื่อที่เขายึดถือมานานกว่าสิบปีกลับค่อยๆ พังทลายลง ตาดำตัดกับตาขาวชัดเจนคู่นั้น พลันฉายแววสิ้นหวัง!

เฮ่อยวนถอนหายใจเบาๆ “ฉางเฟิง เจ้ามานี่สิ พ่อจะเล่าให้ฟัง”

ใบหน้าของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งซีดลงทันที

“เฮ่อยวน ท่านจะทำอะไร ในเมื่อท่านรู้แล้ว ทำไมถึงยังแต่งงานกับข้าอีก”

“เจ้าป่าวประกาศไปทั่วทุกที่ ถ้าข้าไม่แต่งงานกับเจ้า ตระกูลกงซวินจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

ตอนที่เฮ่อยวนกำลังพูด คนผู้นั้นก็มาถึงเบื้องหน้าของเฮ่อฉางเฟิงแล้ว จี้สกัดจุดไปที่หลังคอ เฮ่อฉางเฟิงไม่คาดคิดว่าเฮ่อยวนจะลงมือกะทันหัน เขาหมดสติไปทันที

เย่จิ่งอวี้รับตัวพี่ภรรยาไว้อย่างรวดเร็ว อินชิงเสวียนก็เข้ามาทดสอบดู และตามที่คาดไว้ เฮ่อฉางเฟิงไม่สามารถเข้าไปในมิติของนางได้ ซึ่งยืนยันความสงสัยของนางได้พอดี

คิดไม่ถึงว่าในรุ่นพ่อแม่จะมีเรื่องดราม่าขนาดนี้ เปิดหูเปิดตาจริงๆ

เมื่อเห็นเฮ่อฉางเฟิงถูกจับอยู่ไว้ในมือของอินชิงเสวียนและสามี ดวงตาของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็แดงก่ำด้วยความกังวล นางสูญเสียความสงบตามปกติ คุกเข่าลงบนพื้นอย่างอ่อนแรง ถามด้วยเสียงสั่นเครือ “เฮ่อยวน ท่าน...ท่านจะทำอะไรกับฉางเฟิง?”

เฮ่อยวนมองดูนาง

“ข้าแค่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนั้น ใครคือผู้บงการ”

คนเลี้ยงม้าก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่ง

“อย่าบังคับนาง ข้าเอง ข้าทำทุกอย่างเอง”

เฮ่อยวนเตะเขาออกไป คนเลี้ยงม้าถูกเตะจนเลือดทะลัก

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งค่อยๆ หันหน้าไป เหลือบมองคนเลี้ยงม้าอย่างมึนงง ทันใดนั้นก็ตะโกนเสียงดังว่า “ท่านรู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่รู้วรยุทธ์ ทำไมถึงทำรุนแรงขนาดนี้ ในเมื่อท่านแค่อยากรู้ความจริง งั้นข้าจะบอกท่านก็ได้ ถูกต้อง เป็นข้าเอง ข้าจ้างนักฆ่าและมอบป้ายตราคำสั่งของอิ๋นเฉิงให้พวกเขา เพื่อให้พวกเขาตามล่า เหมยชิงเกอ”

ผู้อาวุโสกงซวินตกใจมาก คว้าคอเสื้อของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งทันที

“อวิ๋นเฟิ่ง เจ้า เจ้ากำลังพูดอะไร”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งค่อยๆ ยืนขึ้น มองดูผู้อาวุโสกงซวินอย่างเย็นชา

“ท่านเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของข้า กลับมาตำหนิข้า ทำไมท่านกับผู้อาวุโสหลายคนไม่หยุดยั้งเฮ่อยวนล่ะ อิ๋นเฉิงไม่เคยแต่งงานกับคนนอก แต่พวกท่านกลับหวังว่าการแต่งงานของพวกเขา จะทำให้ทั้งสองสำนักสามารถร่วมมือกันไขปริศนาทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ได้ ท้ายที่สุดแล้ว พวกท่านก็เป็นคนเห็นแก่ทั้งหมด”

“หุบปาก”

ผู้อาวุโสกงซวินตบหน้านาง ทำให้มีเลือกออกที่ปากของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งทันที ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับสดใสยิ่งขึ้น

“พวกท่านคิดวางแผนกับผู้อื่น ไม่ช้าก็เร็วจะกลายเป็นเป้าหมายในแผนการของผู้อื่น ข้ากงซวินอวิ๋นเฟิ่งตัดสินใจชีวิตตัวเองมาตลอด ทำไมต้องให้คนอื่นมากำหนด!”

“เดรัจฉาน!”

ผู้อาวุโสกงซวินโกรธมากจนตัวสั่น ฟาดฝ่ามือออกไป และกงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็ซัดฝ่ามือออกไปพร้อมกัน ทำให้ผู้อาวุโสกงซวินถอยไปหลายก้าว ปลายเท้าตวัดกระบี่ขึ้น และแทงคอของคนเลี้ยงม้าทันที

การเคลื่อนไหวชุดนี้ดำเนินไปอย่างราบรื่น นี่เป็นครั้งแรกที่อินชิงเสวียนเห็นกงซวินฮูหยิน เคลื่อนไหว หากไม่ใช่เพราะจุดยืนที่แตกต่างกันของทั้งสอง นางคงอยากจะยกย่องว่านางสวยมาก

ใบหน้าของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งเต็มไปด้วยเลือด แต่ยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า

“เฮ่อยวน สิ่งที่ท่านต้องการท่านได้มันแล้ว ส่วนสิ่งที่ข้าต้องการ ท่านให้ข้าได้ไหม”

ดวงตาของเฮ่อยวนนิ่งขึง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ค่อยๆ หลับตาลง

“ข้าจะทำตามที่เจ้าปรารถนา”