สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1277

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งคลี่ยิ้ม แต่รอยยิ้มนี้กลับซับซ้อนมาก

มีความโล่งใจ เสียใจ ระคนไปกับความสิ้นหวังเล็กน้อย!

นางมองไปที่เฮ่อฉางเฟิง ดวงตาแดงก่ำ ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบนางกลับไม่เคยหลั่งน้ำตาเลย

นางไม่เสียใจกับสิ่งที่นางทำ นางควรต่อสู้เพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการ และทำลายเมื่อไม่ได้ดั่งที่หวัง แล้วมันจะผิดอะไร

เฮ่อยวนไม่รักนาง แล้วนางสมควรที่จะอยู่โดดเดี่ยวในบ้านที่ว่างเปล่าตลอดชีวิตงั้นหรือ เป็นเขาที่ทำลายการหมั้นหมายก่อน เขาสมควรได้รับความทุกข์ทรมานทั้งหมดนี้

เมื่อมองย้อนกลับตลอดเวลานับสิบปีที่มีความสัมพันธ์เย็นชา กงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็รู้สึกเหนื่อยล้า ดังที่ฉีอวิ๋นจื่อกล่าวไว้ หากชาติหน้ามีจริง นางก็ไม่อยากรู้จักเฮ่อยวนเช่นกัน!

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งค่อยๆ เงยหน้าขึ้น สีหน้ากลับคืนสู่ความสงบดังเช่นเดิม

นางพูดเบาๆ “ได้ ข้าเชื่อท่าน หากท่านรักษาสัญญาไม่ได้ ข้ากงซวินอวิ๋นเฟิ่งถึงตายเป็นผีก็ไม่ปล่อยท่านไป”

หลังจากที่นางพูดจบ นางก็พลิกฝ่ามือกดที่ศีรษะตัวเอง เสียงกระดูกแตก เลือดไหลออกมาจากปากของนาง และนางก็ล้มลงกับพื้นเสียชีวิตไปแบบนั้น

ผู้อาวุโสกงซวินยังคงอึ้ง เมื่อเห็นกงซวินอวิ๋นเฟิ่งล้มลงกับพื้น เขาก็ตื่นจากภวังค์ ร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้า

“อวิ๋นเฟิ่ง อวิ๋นเฟิ่ง!”

ข้างๆ เขา คนเลี้ยงม้ายังคงหายใจ เมื่อเห็นว่ากงซวินอวิ๋นเฟิ่งตายแล้ว เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะคลานเข้าหานาง ราวกับว่าต้องการจับมือนาง แต่ทำได้เพียงจับเสื้อผ้าของนางเท่านั้น

“กง กงซวิน...”

เสียงของเขาเบาหวิวราวกับเสียงยุงบิน แต่กลับไม่สามารถเรียกชื่อนางได้...

ผู้อาวุโสกงซวินอุ้มกงซวินอวิ๋นเฟิ่งขึ้นมาแล้ว และร้องไห้ปานจะขาดใจ

ส่วนผู้อาวุโสอีกสามคนยืนอยู่ข้างๆ แต่ไม่รู้จะปลอบใจเขาอย่างไรดี

เฮ่อยวนเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองไปมากกว่านี้

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้อาวุโสกงซวินก็อุ้มลูกสาวขึ้นมา และคำนับเฮ่อยวน

“ตระกูลกงซวินขออภัยท่านเจ้าเมือง สิ่งที่เราติดค้างเจ้าเมือง มีแต่ต้องชดใช้ในชีวิตหน้าเท่านั้น หวังว่าเจ้าเมืองจะปฏิบัติต่อเฟิงเอ๋อร์อย่างดี รักษาตัวด้วย!”

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เหมยชิงเกอก็ก้าวไปข้างหน้า พูดเสียงดังว่า “ถ้าพวกท่านต้องการศึกษาทางสู่วิถีแห่งสวรรค์จริงๆ ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่หลังจากนี้สามวัน หากพวกท่านยินดี ก็จงนำเงินหนึ่งพันตำลึงมาลงทะเบียนกับผู้อาวุโสฉุย”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ทุกคนก็มีความสุขทันที

ผู้ที่สามารถมาที่นี่ไม่เพียงแต่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังมีทรัพยากรทางการเงินจำนวนมากอีกด้วย แม้ว่าหนึ่งพันตำลึงจะไม่ใช่จำนวนน้อยๆ แต่ก็ไม่ถึงขั้นจะนำออกมาไม่ได้

“ได้ สามวันก็สามวัน”

ชายร่างอ้วนเตี้ยหยิบตั๋วเงินออกมาจากแขนเสื้อ แล้วส่งให้ฉุยอวี้ ส่วนคนอื่นเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ทำตามกัน

แม้ว่าเหล่าอาคันตุกะในตำหนักเทพจะมีข้อร้องเรียนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้มากนัก ถึงอย่างไรก็ต้องใช้เวลาสามวัน ซึ่งไม่นานนัก ยิ่งไปกว่านั้น ในการประลองคราวนี้พวกเขาก็ไม่ได้มีส่วนร่วมมากนัก

เหมยชิงเกอเหลือบมองเฮ่อฉางเฟิงที่เย่จิ่งอวี้ประคอวไว้ แล้วพูดกับเฮ่อยวนว่า “กลับไปที่ห้องโถงจื่อชี่ตงไหลก่อน ข้ามีอะไรจะถามท่าน”

เฮ่อยวนพยักหน้า และหันไปหาอินชิงเสวียน

“ขอฝากพี่ชายเจ้าไว้กับพวกเจ้าก่อนนะ”