สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1301

หลิวซือจวินดึงเข็มเงินออกมา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มแห้งๆ “อันที่จริงข้ามาที่นี่เพื่อขอเรียนวิชาแพทย์จากคนในอิ๋นเฉิง ข้าไม่ใช่ยอดฝีมืออะไร”

เมื่อครู่นี้นางก็ได้ยินคำเรียกขานระหว่างพวกเขาด้วย ไม่ว่าจะเป็นเจ้าตำหนักหรือเจ้าเมือง หรือผู้อาวุโสหรือเจ้าสำนัก ทั้งหมดล้วนเป็นคนใหญ่คนโตที่ตนเองไม่สามารถล่วงเกินได้

เฮ่อยวนพยักหน้า และถามว่า “เจ้า...คงไม่ใช่คนจากเมืองใกล้ๆ นี้กระมัง แล้วทำไมถึงรู้จักอิ๋นเฉิง”

หลิวซือจวินประกบมือคารวะแล้วพูดว่า “ข้าได้ยินมาจากแม่ นางบอกว่าวิชาแพทย์ที่สุดยอดที่สุดในโลกอยู่ที่อิ๋นเฉิง ก่อนตายนางได้กำชับข้าไว้ ว่าต้องมาดูให้ได้”

เขาเงยหน้าขึ้นมองเฮ่อยวน นัยน์ตาฉายแววเคารพชื่นชม และอารมณ์อื่นๆ แวบขึ้นมาในดวงตาของเขา แต่ใช้เวลาเพียงชั่วครู่ก่อนที่เขาจะกลับไปมีท่าทางร่าเริงอีกครั้ง

“โชคดีที่คุณชายเฮ่อช่วยชีวิตไว้ ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่สามารถมาพบเจ้าเมืองเฮ่อได้”

เฮ่อยวนยิ้ม

“ท่ามกลางผู้คนมากล้น การได้มาพบกันนับเป็นวาสนา หากเจ้าชื่นชอบทักษะทางการแพทย์ วันหน้าก็สามารถรั้งอยู่ในอิ๋นเฉิงเพื่อตั้งใจศึกษาได้”

หลิวซือจวินแสดงสีหน้ายินดีทันที

“ขอบคุณเจ้าเมืองเฮ่อ”

“ด้วยความยินดี”

จากนั้นเฮ่อยวนเปลี่ยนเรื่อง

“ตอนนี้ต้องแก้ไขเรื่องนี้ก่อน แม้ว่าเข็มเงินจะแทงเข้าไปได้ แต่ก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ เมื่อสักครู่ เหมือนอารมณ์ของข้าจะได้รับผลกระทบเล็กน้อย”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฮ่อยวนก็ขมวดคิ้ว

จู่ๆ เย่จิ่งอวี้ก็ชี้ไปที่กำแพงหินแล้วพูดว่า “พี่ชายน้อยหลิว ลองแทงเข็มเงินดูอีกที”

เมื่อได้ยินเย่จิ่งอวี้คุยกับตัวเอง หลิวซือจวินก็มีความสุขมาก รีบหยิบเข็มเงินออกมาอีกเล่ม แล้วแทงไปที่กำแพงหิน

เย่จิ่งหลานพูดด้วยความประหลาดใจ “ได้ผล”

เขาได้ยินเสียงร้องโหยหวนนั้นอีกครั้ง

เย่จิ่งอวี้ใช้ประสาทสัมผัส แล้วชี้ไปทางซ้าย

“ตรงนี้”

หลิวซือจวินแทงเข้าไปตามที่บอกทันที

เฮ่อยวนถามด้วยความตกใจ “จิ่งอวี้สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างงั้นหรือ”

“งั้นก็ลองดูเถอะ”

เดิมทีคิดว่าเมื่อมาถึงวิถีแห่งสวรรค์ จะสามารถได้รับวรยุทธ์ขั้นสูงสุด แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้น

“ชิงเสวียน ลองใช้ใบมีดดำทะมึนของเจ้าดูสิ”

เหมยชิงเกอมองไปที่ลูกสาว นางมั่นใจในใบมีดดำทะมึนนั้นมาก

“ได้เจ้าค่ะ”

สุดท้ายก็มีแต่แบบนี้แล้ว

อินชิงเสวียนถอยหลังไปหลายก้าว นึกในใจ ครั้นแล้วใบมีดทะมึนแห่งมิติขนาดใหญ่ก็ลอยอยู่เหนือศีรษะ ระเบิดพลังงานมืดมนออกมา

ทุกคนต่างตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้ ไม่มีใครเคยเห็นกระบี่ยาวขนาดนี้ ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่า มันยาวกว่าสิบจั้ง ทั้งยังปล่อยกลิ่นอายมืดมิด ทำให้ทุกคนยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีก แถมยังมีบางคนรู้สึกว่านี่เป็นลางร้าย

อย่างไรก็ตาม นี่คือลูกสาวของเจ้าเมืองอิ๋นเฉิงและเจ้าตำหนักเทพ จึงไม่มีใครกล้าพูดคำนี้ออกมา

ปราณกระบี่ขนาดใหญ่ถูกปลดปล่อยออกมาทันที แรงกดดันอันท่วมท้นทำให้ทุกคนถอยกลับไปมากกว่าสิบก้าว

อินชิงเสวียนก็ลอยไปตามใบมีดแห่งมิติ นางค่อยๆ ยกมือขวาขึ้น ชี้ไปที่ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ แล้วตะโกนเสียงใสว่า “ไป!”